เอริกา วีเบ

1. ภาพรวม

เอริกา เอลิซาเบธ วีบ (Erica Elizabeth Wiebe_{เอริกา เอลิซาเบธ วีบ}^{ภาษาอังกฤษ}; เกิดเมื่อวันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 1989) เป็นนักมวยปล้ำฟรีสไตล์หญิงชาวแคนาดา เธอเป็นหนึ่งในนักกีฬาที่มีความสำเร็จอย่างโดดเด่นในวงการมวยปล้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการคว้าเหรียญทองจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2016 ที่ริโอเดจาเนโร ในประเภทหญิงน้ำหนัก 75 กิโลกรัม ซึ่งทำให้เธอเป็นนักมวยปล้ำชาวแคนาดาคนที่สามที่คว้าเหรียญทองโอลิมปิก และเป็นนักมวยปล้ำหญิงชาวแคนาดาคนที่สองที่ได้รับเหรียญทองนี้ นอกจากนี้ เธอยังคว้าเหรียญทองในกีฬาเครือจักรภพถึงสองครั้งในปี 2014 และ 2018 หลังจากการประกาศเกษียณจากการแข่งขันในปี 2024 วีบได้ผันตัวมารับบทบาทสำคัญในคณะกรรมการโอลิมปิกแคนาดา (COC) ในฐานะผู้จัดการฝ่ายความสัมพันธ์นักกีฬา กีฬาที่ปลอดภัย และความหลากหลาย ความเท่าเทียม และการไม่แบ่งแยก (DEI) ซึ่งสะท้อนถึงการอุทิศตนอย่างต่อเนื่องต่อวงการกีฬาของแคนาดา

2. ชีวิตช่วงต้นและการเริ่มต้นในวงการมวยปล้ำ

เอริกา เอลิซาเบธ วีบ เกิดเมื่อวันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 1989 ที่เมืองสติทส์วิลล์ รัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา เธอเริ่มต้นเส้นทางในวงการมวยปล้ำเมื่ออยู่ชั้นเกรด 9 ที่โรงเรียนมัธยมปลายซาเคร็ด ฮาร์ต (Sacred Heart High School) ในเมืองสติทส์วิลล์ หลังจากที่เธอเห็นประกาศรับสมัครนักเรียนเข้าร่วมทีมมวยปล้ำแบบสหศึกษา ประสบการณ์ครั้งนั้นเป็นแรงบันดาลใจให้เธอเริ่มฝึกฝนมวยปล้ำและพัฒนาทักษะจนก้าวเข้าสู่การเป็นนักกีฬามืออาชีพ

3. อาชีพนักมวยปล้ำ

ตลอดอาชีพนักมวยปล้ำของเอริกา วีบ เธอได้สร้างผลงานอันน่าประทับใจมากมาย โดยเฉพาะการเป็นหนึ่งในนักมวยปล้ำหญิงชั้นนำของแคนาดาที่สร้างประวัติศาสตร์ให้กับประเทศในเวทีระดับโลก

3.2. โอลิมปิกที่ริโอ 2016

ฤดูร้อนปี 2016 เป็นจุดสูงสุดในอาชีพของเอริกา วีบ เมื่อเธอได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในตัวแทนของแคนาดาเข้าร่วมโอลิมปิกฤดูร้อน 2016 ที่ริโอเดจาเนโร ประเทศบราซิล เธอสร้างผลงานอันน่าทึ่งในประเภทฟรีสไตล์หญิงน้ำหนัก 75 kg โดยสามารถผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศและเอาชนะกอเซล มานยูโรวา (Guzel Manyurova) จากคาซัคสถานไปได้ คว้าเหรียญทองโอลิมปิกมาครองได้สำเร็จ

ภายหลังคว้าตำแหน่งแชมป์โอลิมปิก เธอได้กล่าวว่า "ฉันรักกีฬานี้ และฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเป็นแชมป์โอลิมปิกได้ แต่วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดของฉัน มันน่าอัศจรรย์มาก" เหรียญทองของวีบถือเป็นเหรียญทองเหรียญที่สามในประวัติศาสตร์มวยปล้ำของแคนาดาในกีฬาโอลิมปิก และเป็นเหรียญทองเหรียญที่สองของนักมวยปล้ำหญิงชาวแคนาดา เธอเดินตามรอยเท้าของแดเนียล อีกาลี (Daniel Igali) ผู้คว้าเหรียญทองในปี 2000 และแครอล ฮุยน์ (Carol Huynh) ผู้คว้าเหรียญทองเหรียญแรกให้กับนักกีฬาหญิงชาวแคนาดาในปี 2008

4. รางวัลและเกียรติยศ

เอริกา วีบ ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางจากความสำเร็จและผลงานอันโดดเด่นตลอดอาชีพนักมวยปล้ำของเธอ รางวัลและเกียรติยศที่เธอได้รับประกอบด้วย:

• เหรียญทองโอลิมปิก:
  • โอลิมปิกฤดูร้อน 2016 ที่ริโอเดจาเนโร - ประเภทฟรีสไตล์หญิง 75 kg
• เหรียญทองแดงชิงแชมป์โลก:
  • การแข่งขันมวยปล้ำชิงแชมป์โลก 2018 ที่บูดาเปสต์ - ประเภทฟรีสไตล์หญิง 76 kg
• เหรียญทองกีฬาเครือจักรภพ:
  • กีฬาเครือจักรภพ 2014 ที่กลาสโกว์ - ประเภทฟรีสไตล์หญิง 75 kg
  • กีฬาเครือจักรภพ 2018 ที่โกลด์โคสต์ - ประเภทฟรีสไตล์หญิง 76 kg
• เหรียญทองรายการอื่น ๆ:
  • โกลเด้น แกรนด์ พริกซ์ อีวาน ยาริกิน 2015 ที่ครัสโนยาสค์ - ประเภท 75 kg
  • มาเตโอ เปลลิโคเน แร็งกิง ซีรีส์ 2021 ที่โรม - ประเภท 76 kg
• เหรียญทองแดงกีฬามหาวิทยาลัยโลก:
  • กีฬามหาวิทยาลัยโลก 2013 ที่คาซาน - ประเภท 72 kg
• เหรียญทองแดงรายการอื่น ๆ:
  • โปแลนด์ โอเพน 2021 ที่วอร์ซอ - ประเภทของเธอ
• เกียรติยศพิเศษ:
  • ได้รับเลือกให้เป็นผู้ถือธงนำคณะนักกีฬาแคนาดาในพิธีปิดกีฬาเครือจักรภพ 2018 ที่โกลด์โคสต์ ประเทศออสเตรเลีย

5. มรดกและอิทธิพล

เอริกา วีบ ได้สร้างมรดกที่สำคัญและมีอิทธิพลอย่างมากต่อวงการมวยปล้ำและกีฬาของแคนาดาในหลายแง่มุม การเป็นนักมวยปล้ำหญิงชาวแคนาดาคนที่สองที่คว้าเหรียญทองโอลิมปิก และเป็นนักมวยปล้ำชาวแคนาดาคนที่สามที่ทำได้ ถือเป็นการจุดประกายและสร้างแรงบันดาลใจให้กับนักกีฬารุ่นใหม่ โดยเฉพาะนักกีฬาหญิง ให้เชื่อมั่นในศักยภาพของตนเองและมุ่งมั่นสู่ความสำเร็จในระดับสูงสุด

นอกเหนือจากความสำเร็จในฐานะนักกีฬาแล้ว บทบาทของเธอด้านความสัมพันธ์นักกีฬา กีฬาที่ปลอดภัย และความหลากหลาย ความเท่าเทียม และการไม่แบ่งแยก (DEI) ที่คณะกรรมการโอลิมปิกแคนาดายังแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นของเธอในการพัฒนาสภาพแวดล้อมทางกีฬาให้ดีขึ้นและครอบคลุมยิ่งขึ้นสำหรับทุกคน การทำงานของเธอในด้านเหล่านี้ช่วยส่งเสริมวัฒนธรรมของความปลอดภัย การเคารพซึ่งกันและกัน และการไม่แบ่งแยกในวงการกีฬา ซึ่งเป็นมรดกที่จะคงอยู่และส่งผลกระทบในเชิงบวกต่อคนรุ่นหลังอย่างยั่งยืน การทำหน้าที่เป็นผู้บรรยายการแข่งขันยังเป็นการแบ่งปันความรู้และประสบการณ์ให้กับสาธารณชน แสดงให้เห็นถึงความเป็นผู้นำและการเป็นต้นแบบที่สมบูรณ์แบบทั้งในและนอกสังเวียน