ธชตวัน ศรีปาน

1.1. การเกิดและวัยเด็ก

ธชตวัน ศรีปาน เกิดเมื่อวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2514 ที่ตำบลห้วยบง อำเภอเมือง จังหวัดสระบุรี เป็นบุตรคนที่ 3 ในจำนวนบุตรทั้งหมด 4 คน ของนายสมกิจ และนางสมศรี ศรีปาน เขามีชื่อเล่นจริงๆ ว่า "ญา" แต่เพื่อนๆ มักจะเรียกว่า "แบน" ซึ่งเป็นชื่อที่ทำให้เขาเป็นที่รู้จักกันในวงการฟุตบอล ธชตวันเริ่มต้นการศึกษาในระดับชั้นอนุบาลถึงประถมศึกษาปีที่ 6 ที่โรงเรียนแสงวิทยา ซึ่งเป็นรากฐานการเรียนรู้ในช่วงวัยเด็กของเขา

1.2. การศึกษา

หลังจากจบการศึกษาในระดับประถมศึกษา ธชตวันได้ศึกษาต่อในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นที่โรงเรียนแก่งคอย ซึ่งเป็นสถานศึกษาในท้องถิ่นบ้านเกิดของเขา จากนั้นได้เข้าศึกษาต่อในระดับอาชีวศึกษาที่วิทยาลัยเทคนิคสระบุรี และสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจากสถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตเทคนิคนนทบุรี ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความใส่ใจในการศึกษาควบคู่ไปกับเส้นทางฟุตบอล

1.3. ชีวิตส่วนตัว

ด้านชีวิตส่วนตัว ธชตวัน ศรีปาน ได้สมรสกับ "น้ำฝน" วริทธิ์ธยาน์ เอมะศิริ ซึ่งเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของการบินไทย งานฉลองมงคลสมรสของทั้งคู่จัดขึ้นเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2551 ณ ห้องเจ้าพระยา หอประชุมกองทัพเรือ

2.1. สโมสร

ธชตวันเริ่มต้นเส้นทางฟุตบอลอาชีพกับสโมสรราชวิถีในปี พ.ศ. 2536-2537 จากนั้นมาสร้างชื่อเสียงโด่งดังกับสโมสรฟุตบอลธนาคารกรุงเทพพาณิชยการ ระหว่างปี พ.ศ. 2538-2540 และก้าวขึ้นไปติดทีมชาติในยุคของชัชชัย พหลแพทย์
หลังจากการยุบทีมของสโมสรธนาคารกรุงเทพพาณิชยการ ธชตวันได้ย้ายไปเล่นในประเทศสิงคโปร์กับสโมสรเซมบาวังในเอสลีกเป็นระยะเวลานานถึง 6 ปี (พ.ศ. 2541-2546) ที่นั่นเขาเป็นหนึ่งในขวัญใจของแฟนบอลและได้รับการยกย่องให้เป็น "King of Sembawang Rangers" แม้จะไม่ได้แชมป์ลีกกับทีม แต่เขาก็เป็นกำลังสำคัญอย่างยิ่ง
จากนั้นเขาย้ายไปเล่นในประเทศเวียดนามกับสโมสรฮหว่างอัญซาลาย ในวี.ลีกเป็นเวลา 3 ฤดูกาล (พ.ศ. 2547-2549) ซึ่งช่วยให้ทีมคว้าแชมป์ลีกได้ 1 สมัย และได้รับการยกย่องว่าเป็นสุดยอดกองกลางแห่งภูมิภาคอาเซียน
ในปี พ.ศ. 2546 เขาได้รับรางวัล "เชียร์ไทยอวอร์ด" ในฐานะ "นักฟุตบอลยอดเยี่ยม" จากเว็บไซต์ cheerthai.com ซึ่งมาจากการโหวตของแฟนฟุตบอลไทย
หลังหมดสัญญากับฮหว่างอัญซาลาย ธชตวันได้กลับมาเล่นในประเทศไทยอีกครั้งกับสโมสรฟุตบอลบีอีซี เทโรศาสนในไทยพรีเมียร์ลีกระหว่างปี พ.ศ. 2550-2552 โดยรับตำแหน่งกัปตันทีมและพาสโมสรจบในอันดับที่ 3 ของลีกทั้งในฤดูกาล 2550 และ 2551

2.2. ทีมชาติ

ธชตวัน ศรีปาน ติดฟุตบอลทีมชาติไทยเป็นครั้งแรกในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2536 ในรายการปรีเวิลด์คัพ 1994 และได้ลงเล่นนัดแรกในนามทีมชาติในนัดที่พบกับทีมชาติบังคลาเทศ ที่เมืองโกเบ ประเทศญี่ปุ่น
เขาเป็นส่วนหนึ่งของชุดดรีมทีม ซึ่งมีธวัชชัย สัจจกุล และวิรัช ชาญพานิชย์ เป็นผู้บุกเบิก ความสำเร็จสำคัญของเขาคือการพาทีมชาติชุด บี คว้าแชมป์คิงส์คัพประจำปี พ.ศ. 2537 และแชมป์รายการอินดิเพนเดนท์ แชมเปียนชิพในปีเดียวกัน รวมถึงการคว้า 4 เหรียญทองจากการแข่งขันซีเกมส์ในปี 2536 (ครั้งที่ 17 ที่สิงคโปร์), 2538 (ครั้งที่ 18 ที่เชียงใหม่), 2540 (ครั้งที่ 19 ที่อินโดนีเซีย) และ 2542 (ครั้งที่ 20 ที่บรูไน) นอกจากนี้ เขายังคว้าแชมป์ไทเกอร์คัพ (ปัจจุบันคือฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน) ได้ 3 สมัย และพาทีมจบอันดับ 4 ในเอเชียนเกมส์ 1998ที่กรุงเทพมหานคร

ธชตวันเป็นกัปตันทีมชาติไทยในช่วงท้ายอาชีพ โดยได้สวมปลอกแขนกัปตันทีมครั้งแรกในเกมที่ไทยชนะจีน 1-0 เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 และทำหน้าที่ดังกล่าวจนกระทั่งเลิกเล่นทีมชาติ ประตูที่น่าจดจำของเขาในนามทีมชาติ ได้แก่ การทำประตูในนัดกระชับมิตรกับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในปี 2544 และลูกฟรีคิกจากระยะ 30 หลาใส่เนเธอร์แลนด์ในนัดกระชับมิตรที่กรุงเทพฯ เมื่อปี 2550 ซึ่งไทยพ่ายไป 1-3

เขาประกาศเลิกเล่นให้กับทีมชาติหลังจากที่ฟุตบอลทีมชาติไทยตกรอบคัดเลือกฟุตบอลโลก 2010ในปี พ.ศ. 2551 โดยในนัดนั้นโอมานเอาชนะไทยไป 2-1 ที่ประเทศโอมาน และธชตวันเป็นผู้ทำประตูขึ้นนำให้กับทีมชาติไทย
เมื่อวันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2552 ธชตวันได้หวนคืนสู่ทีมชาติอีกครั้งในเกมเทสติโมเนียลแมตช์ ซึ่งเป็นการลงเล่นให้ทีมชาติเป็นนัดสุดท้าย โดยทีมชาติไทยอุ่นเครื่องกับนิวซีแลนด์ และไทยชนะไป 3-1 ธชตวันเป็นผู้ยิงประตูที่ 2 ให้กับทีม และถูกเปลี่ยนตัวออกในนาทีที่ 31 เพื่อให้ดัสกร ทองเหลาลงเล่นแทน ในช่วงพักครึ่ง ธชตวันได้มอบพวงมาลัยให้กับผู้มีพระคุณ รวมถึงพ่อและแม่ของตนด้วย
สถิติการลงสนามให้ทีมชาติไทยของธชตวัน ศรีปาน มีทั้งหมด 145 นัด ทำได้ 23 ประตู โดยฟีฟ่าให้การรับรองอยู่ที่ 110 นัด และยิงให้ทีมชาติชุดใหญ่ 19 ประตู

หลังจากเลิกเล่นทีมชาติ เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอนทีมชาติไทยโดยสมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทย เพื่อร่วมงานกับปีเตอร์ รีด ผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนทีมชาติไทยในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2551 แต่ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2551 ธชตวันได้ยุติบทบาทผู้ช่วยผู้ฝึกสอนทีมชาติไทย เนื่องจากผู้เล่นบางคนไม่พอใจกับการที่เขายังคงมีภาระผูกพันกับสโมสรบีอีซี เทโรศาสน (ขณะนั้นธชตวันยังคงเป็นผู้เล่นอยู่) ในบทบาทผู้ช่วยผู้ฝึกสอนของรี้ด ทีมชาติไทยมีสถิติชนะ 1 นัด (ชนะเกาหลีเหนือในเกมเปิดสนามทีแอนด์ทีคัพ) และแพ้ 1 นัด (แพ้ซาอุดีอาระเบียในนัดเยือน)

2.3. รูปแบบการเล่นและลักษณะเฉพาะตัว

ในฐานะกองกลาง ธชตวัน ศรีปาน มีจุดเด่นที่ความสามารถในการสร้างสรรค์เกม การจ่ายบอลที่แม่นยำ และทักษะการเล่นลูกตั้งเตะอันยอดเยี่ยม เขาสามารถเล่นได้ทั้งในตำแหน่งกองกลางตัวกลางและกองกลางตัวรุก ซึ่งทำให้เขามีบทบาทสำคัญในการควบคุมจังหวะเกมและการสร้างสรรค์โอกาสทำประตู
นอกจากทักษะฟุตบอลแล้ว ธชตวันยังมีบุคลิกส่วนตัวที่โดดเด่นและเป็นที่รักของแฟนบอล เขาเป็นคนใจเย็น ไม่เคยแสดงความโกรธหรือโวยวายเพื่อนร่วมทีมหรือคู่แข่ง และมีน้ำใจนักกีฬาที่สูงมาก หลังจากการแข่งขัน ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร เขาก็พร้อมที่จะลุกขึ้นจับมือกับคู่แข่งเสมอ นอกสนาม ธชตวันยังเป็นคนที่เป็นกันเองกับแฟนบอลมาก เขามักจะยิ้มแย้มแจ่มใสและยอมให้ถ่ายรูปเสมอ ด้วยบุคลิกเช่นนี้ เขาจึงได้รับฉายาว่าเป็น "สุภาพบุรุษลูกหนังของเมืองไทย"

3.1. บทบาทการเป็นผู้ฝึกสอนช่วงต้น

ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2552 หลังจากที่สโมสรบีอีซี เทโรศาสนได้แยกทางกับคริสตอฟ ลาร์รูยล์ สโมสรได้ตัดสินใจเลื่อนขั้นธชตวัน ศรีปาน ขึ้นมาเป็นผู้เล่น-ผู้ฝึกสอนของสโมสร เขาสามารถพาทีมจบในอันดับที่ 4 ของตารางและเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศไทยเอฟเอคัพในปี 2552 แต่พ่ายให้กับการท่าเรือในการดวลจุดโทษหลังจากเสมอ 1-1 ในช่วงต่อเวลาพิเศษ
ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2553 ธชตวันได้เข้ามารับตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนของสโมสรบ้านเกิดอย่างสระบุรี ซึ่งขณะนั้นยังอยู่ในลีกภูมิภาค ดิวิชัน 2 เขาสามารถพาสโมสรเลื่อนชั้นจากดิวิชัน 2 ขึ้นสู่ดิวิชัน 1ได้ตั้งแต่ปีแรกที่เข้ามาคุมทีม โดยสระบุรีเลื่อนชั้นได้สำเร็จหลังจากจบอันดับที่ 3 ในกลุ่ม A ของรอบคัดเลือกเลื่อนชั้นและชนะมหาวิทยาลัยรังสิต 2-0 ในนัดเปิดตัวในรอบคัดเลือก
สระบุรีอยู่ในไทยลีก 2เป็นเวลาสี่ปี ก่อนจะสร้างประวัติศาสตร์เลื่อนชั้นสู่ไทยลีกได้สำเร็จในฐานะรองชนะเลิศเมื่อสิ้นสุดฤดูกาล 2557 ธชตวันยังคงเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนในฤดูกาล 2558 อย่างไรก็ตาม สระบุรีเก็บได้เพียง 1 คะแนนจากการแข่งขัน 6 นัดแรกของฤดูกาล ทำให้ธชตวันตัดสินใจลาออกจากตำแหน่งเมื่อวันที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2558

ในวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 ประมาณหนึ่งเดือนหลังจากที่อรรถพล บุษปาคม หัวหน้าผู้ฝึกสอนของสโมสรได้เสียชีวิตลง เพื่อนตำรวจในดิวิชัน 1 ได้ประกาศแต่งตั้งธชตวัน ศรีปาน เป็นผู้จัดการทีม เขาสามารถพาทีมคว้าแชมป์ไทยลีก 2ได้สำเร็จในปี 2558 อย่างไรก็ตาม สโมสรไม่ได้รับการเลื่อนชั้นเนื่องจากปัญหาทางการเงินและถูกยุบทีม ทำให้ธชตวันต้องออกจากสโมสรไปในเวลาต่อมา

3.2. สโมสรเมืองทอง ยูไนเต็ด

เมื่อวันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2559 เมืองทอง ยูไนเต็ดได้แต่งตั้งธชตวัน ศรีปาน เป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอน ซึ่งนับเป็นผู้ฝึกสอนชาวไทยคนแรกของสโมสรในรอบหกปี เขาประเดิมการคุมทีมอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 ในศึกเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก รอบคัดเลือก รอบ 2 พบกับยะโฮร์ ดารุล ตาซิมจากประเทศมาเลเซีย ซึ่งเมืองทองชนะในการดวลจุดโทษหลังเสมอ 0-0 ในช่วงต่อเวลาพิเศษ แต่ถูกเขี่ยตกรอบในรอบถัดไปหลังจากแพ้เซี่ยงไฮ้ เอสไอพีจีจากประเทศจีน 0-3
ธชตวัน ศรีปาน สามารถพาทีมเมืองทองยูไนเต็ดคว้าแชมป์ไทยลีกและลีกคัพได้สำเร็จในฤดูกาลแรกที่เข้ามารับตำแหน่ง (คว้า 2 แชมป์)
ในวันที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2560 ธชตวันยังนำเมืองทองยูไนเต็ดคว้าแชมป์ไทยแลนด์แชมเปียนส์คัพด้วยการชนะสุโขทัย 5-0 อย่างไรก็ตาม เมืองทองยูไนเต็ดได้พ่ายแพ้ให้กับซานเฟรชเช ฮิโรชิมะจากประเทศญี่ปุ่น 1-3 ในรายการโตโยต้า พรีเมียร์คัพ 2017
ในเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก 2017 รอบแบ่งกลุ่ม ธชตวันได้สร้างผลงานอันน่าประทับใจให้กับเมืองทองยูไนเต็ด โดยเก็บ 1 คะแนนในเกมเปิดสนามกับบริสเบน โรอาร์ ก่อนจะสร้างประวัติศาสตร์คว้าชัยชนะครั้งแรกในรายการนี้ได้สำเร็จเหนือนัดที่สองกับแชมป์เจลีกอย่างคาชิมะ แอนต์เลอส์ ที่สนามศุภชลาศัย (อันที่จริงเล่นที่เอสซีจีสเตเดียม) ทีมของเขาเก็บอีก 1 คะแนนจากบ้านของอุลซัน ฮยอนแด ก่อนจะคว้าชัยชนะในเกมเหย้าคืนที่เอสซีจี สเตเดียม หลังจาก 6 นัด เมืองทองจบเป็นอันดับสองของกลุ่มด้วย 11 คะแนนผ่านเข้าสู่รอบน็อคเอาต์ และจากผลงานอันยอดเยี่ยมในเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก 2017 นี้ ธชตวันจึงได้รับรางวัลไทยลีกผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมแห่งปี
ในวันที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2561 หลังจากที่เมืองทองยูไนเต็ดพ่ายแพ้ต่อพีที ประจวบ 1-6 ในนัดเยือน ธชตวันได้ลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการทีมเมืองทองยูไนเต็ดทันที ซึ่งในตอนแรกสโมสรยังไม่อนุมัติ แต่ในภายหลังได้ตกลงร่วมกันที่จะแยกทางกัน

3.3. บทบาทการเป็นผู้ฝึกสอนในภายหลัง

หลังจากออกจากเมืองทอง ยูไนเต็ด ธชตวันได้เข้ารับตำแหน่งผู้จัดการทีมของโปลิศ เทโรในช่วงปลายฤดูกาล 2561 (29 มิถุนายน - 14 กันยายน 2561) และต่อมาได้คุมทีมสุพรรณบุรีระหว่างปี 2562 (12 พฤศจิกายน 2561 - 2 มิถุนายน 2562)
ในบทบาทผู้ช่วยผู้ฝึกสอน ธชตวันยังเคยเป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอนให้กับฟุตบอลทีมชาติไทยและทีมชาติไทยรุ่นอายุไม่เกิน 23 ปีในช่วงปี 2562-2563
จากนั้น เขาได้ย้ายไปคุมทีมแบงค็อก ยูไนเต็ดครั้งแรกระหว่างวันที่ 5 พฤศจิกายน 2563 ถึง 11 มีนาคม 2565 และกลับมารับตำแหน่งอีกครั้งในวันที่ 28 ธันวาคม 2565 จนถึงปัจจุบัน ในฐานะผู้อำนวยการฝ่ายเทคนิคและหัวหน้าผู้ฝึกสอน เขาสามารถพาแบงค็อก ยูไนเต็ดคว้าแชมป์ไทยแลนด์แชมเปียนส์คัพในปี 2566 และเป็นรองชนะเลิศไทยลีกฤดูกาล 2565-66 รวมถึงเป็นรองชนะเลิศไทยเอฟเอคัพฤดูกาล 2565-66
เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2567 เขานำแบงค็อก ยูไนเต็ดคว้าแชมป์ไทยเอฟเอคัพเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์สโมสร หลังจากชนะดราก้อน ปทุมวัน กาญจนบุรีในการดวลจุดโทษ 4-1 หลังจากเสมอในเวลาปกติ 1-1 ในรอบชิงชนะเลิศ

4.1. ในฐานะนักฟุตบอล

ฟุตบอลทีมชาติไทย

• ซีเกมส์: ชนะเลิศ 4 สมัย (2536, 2538, 2540, 2542)
• ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน: ชนะเลิศ 3 สมัย (2539, 2543, 2545)
• คิงส์คัพ: ชนะเลิศ 3 สมัย (2537, 2543, 2549)
• Independence Cup (อินโดนีเซีย): ชนะเลิศ (2537)
• เอเชียนเกมส์: อันดับที่ 4 (2541, 2545)

สโมสรฮหว่างอัญซาลาย

• วี.ลีก: ชนะเลิศ (2547)
• Vietnamese Super Cup: ชนะเลิศ (2547)

4.2. ในฐานะผู้จัดการทีม

สโมสรบีอีซี เทโรศาสน

• ไทยเอฟเอคัพ: รองชนะเลิศ (2552)

สโมสรจังหวัดสระบุรี

• ไทยลีก 4 ภาคกลางและภาคตะวันออก: ชนะเลิศ (2553)
• ไทยลีก 2: รองชนะเลิศ (2557)

สโมสรเพื่อนตำรวจ

• ไทยลีก 2: ชนะเลิศ (2558)

สโมสรเมืองทอง ยูไนเต็ด

• ไทยลีก: ชนะเลิศ (2559)
• ไทยลีกคัพ: ชนะเลิศ 2 สมัย (2559, 2560)
• ไทยแลนด์แชมเปียนส์คัพ: ชนะเลิศ (2560)
• แม่โขงคลับแชมเปียนชิพ: ชนะเลิศ (2560)
• โตโยต้า พรีเมียร์คัพ: รองชนะเลิศ (2560)

สโมสรแบงค็อก ยูไนเต็ด

• ไทยแลนด์แชมเปียนส์คัพ: ชนะเลิศ (2566)
• ไทยลีก: รองชนะเลิศ (2565-66)
• ไทยเอฟเอคัพ: ชนะเลิศ (2566-67), รองชนะเลิศ (2565-66)

4.3. รางวัลส่วนตัว

• โล่เกียรติยศนักกีฬาที่สร้างชื่อเสียงให้กับประเทศ จากกระทรวงศึกษาธิการ: (ซีเกมส์ 2536)
• AFC Player of the Month: ธันวาคม 2538, สิงหาคม 2542
• รางวัลกองกลางยอดเยี่ยม จาก M-Sport Hot Vote: 2542
• เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้นที่ 5 เบญจมดิเรกคุณาภรณ์: 2543 (5 ธันวาคม 2543)
• นักฟุตบอลยอดเยี่ยม จาก CheerThai Award: 2546
• รางวัลอัศวพาหุ: 2549
• Arena Men of the Year สาขา Sportsmanship: 2550
• นักกีฬาดีเด่น จากสยามกีฬา อวอร์ดส์: 2551
• ผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมประจำเดือนในไทยลีก 2: สิงหาคม 2555, กรกฎาคม 2556, กรกฎาคม 2557
• ผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมในไทยลีก 2: 2557
• โล่เกียรติภูมิในงาน 100 ปีทีมชาติไทย: 2557 (15 พฤศจิกายน 2557)
• ผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยม โดยฟุตบอลสยามโกลเดนบอล: 2559
• ผู้ฝึกสอนชายยอดเยี่ยม โดยสมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทย: 2560
• ผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมประจำเดือนในไทยลีก: พฤษภาคม 2559, พฤศจิกายน 2564, สิงหาคม 2566, ตุลาคม 2567