วิทยา เลาหกุล

2.1. เส้นทางนักฟุตบอลในประเทศไทย

วิทยา เลาหกุล เริ่มต้นเล่นฟุตบอลสโมสรอาชีพกับสโมสรฟุตบอลฮากกา และราชประชา เอฟซี โดยเล่นให้กับราชประชา เอฟซีตั้งแต่ปี พ.ศ. 2515 ถึง พ.ศ. 2519 ลงสนามไป 97 นัด และยิงได้ 28 ประตู

เขาติดทีมชาติไทยชุดใหญ่เป็นครั้งแรกในรายการเอเชียนคัพ เมื่อวันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2518 ซึ่งทีมชาติไทยเอาชนะทีมชาติอินโดนีเซียไป 3-1 นอกจากนี้ เขายังเคยเข้าร่วมการแข่งขันควีนส์คัพอีกด้วย

2.2. เส้นทางนักฟุตบอลในญี่ปุ่น

ในปี พ.ศ. 2519 หลังจากที่ยันมาร์ ดีเซล (ปัจจุบันคือ เซเรซโซ โอซากะ) จากประเทศญี่ปุ่นได้เดินทางมาแข่งขันและคว้าแชมป์ควีนส์คัพในประเทศไทย ทางสโมสรยันมาร์ ดีเซล ได้ติดต่อขอซื้อตัววิทยา เลาหกุล จากราชประชา เอฟซี เพื่อให้ไปเล่นในลีกญี่ปุ่น การย้ายทีมครั้งนี้ทำให้เขากลายเป็นนักฟุตบอลไทยคนแรกที่ได้ไปค้าแข้งในประเทศญี่ปุ่น

การย้ายไปญี่ปุ่นยังเกิดขึ้นหลังจากที่ วิทยา เลาหกุล ได้รับคำเชิญจากคูนิชิเงะ คามาโมโตะ นักฟุตบอลระดับตำนานของทีมชาติญี่ปุ่น หลังจากที่วิทยาทำสองประตูจากลูกฟรีคิกใส่ทีมชาติญี่ปุ่นในการแข่งขันเมอร์เดกา ทัวร์นาเมนต์เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2519 และได้รับข้อเสนออย่างเป็นทางการในอีกสองเดือนต่อมา

เขาเข้าร่วมทีมยันมาร์ ดีเซลในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2520 แต่เนื่องจากกฎระเบียบการย้ายทีมของสมาคมฟุตบอลญี่ปุ่นสำหรับผู้เล่นต่างชาติ เขาจึงสามารถลงสนามในเกมอย่างเป็นทางการได้ตั้งแต่เดือนมกราคมของปีถัดไป วิทยา เลาหกุล ได้ประเดิมสนามในเจเอสแอลเมื่อวันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2521 ในการแข่งขันกับมิตซูบิชิ เฮฟวี อินดัสตรีส์ เขากลายเป็นผู้เล่นต่างชาติชาวเอเชียคนแรกในประวัติศาสตร์ของเจเอสแอล ตลอดการค้าแข้งกับยันมาร์ ดีเซล เขาลงสนามไป 20 นัด ยิงได้ 4 ประตู และทำ 2 แอสซิสต์

ชีวิตการค้าแข้งของวิทยาในญี่ปุ่นถือว่าประสบความสำเร็จอย่างมาก เขาเคยได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในนักฟุตบอลยอดเยี่ยมประจำฤดูกาล และเคยเป็นผู้ทำประตูสูงสุดในเอฟเอคัพของญี่ปุ่นด้วยจำนวน 6 ประตู โดยยิงประตูในลีกญี่ปุ่นได้ทั้งหมด 14 ประตู

ในปี พ.ศ. 2529 เขาได้กลับมาเล่นในญี่ปุ่นอีกครั้งในฐานะผู้เล่นให้กับมัตสึชิตะ เอฟซี (ปัจจุบันคือ สโมสรฟุตบอลกัมบะ โอซากะ) โดยควบตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนไปด้วย เขาเล่นให้กับมัตสึชิตะจนถึงปี พ.ศ. 2533 และแขวนสตั๊ดหลังจากลงสนามในนัดที่ 8 ของฤดูกาล 1990-91

ตารางสถิติการลงสนามในลีกญี่ปุ่น:

• หมายเหตุ: สถิติรวมสำหรับยันมาร์ ดีเซล 2 ฤดูกาล: 20 นัด 4 ประตู. สถิติรวมสำหรับมัตสึชิตะ เอฟซี 3 ฤดูกาล: 37 นัด 3 ประตู.

2.3. เส้นทางนักฟุตบอลในยุโรป

ในปี พ.ศ. 2522 วิทยา เลาหกุล สร้างประวัติศาสตร์ด้วยการเป็นนักฟุตบอลไทยคนแรกที่ได้ไปเล่นในลีกยุโรป โดยย้ายไปร่วมทีมแฮร์ทา เบเอสเซในประเทศเยอรมนี การย้ายทีมครั้งนี้เกิดขึ้นหลังจากแมวมองของแฮร์ทา เบเอสเซ สังเกตเห็นฟอร์มการเล่นของเขาในนัดที่ทีมชาติไทยลงแข่งขันกับอัสปัญญ็อลและ1. เอฟเซ เคิลน์

เขาประเดิมสนามในบุนเดสลีกาเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2522 ในการแข่งขันกับฟอร์ทูนา ดุสเซลดอร์ฟ ในฤดูกาล 1979-80 เขาลงสนามในบุนเดสลีกาไป 3 นัด หลังจากที่แฮร์ทา เบเอสเซ ตกชั้นสู่2. บุนเดสลีกา (ลีกระดับสองของเยอรมนี) วิทยาได้ลงสนามไป 31 นัดตลอดสองฤดูกาล (1980-81 และ 1981-82) โดยรวมแล้ว เขาลงสนามในลีกไป 33 นัดตลอดสามปีที่อยู่กับแฮร์ทา เบเอสเซ

ในปี พ.ศ. 2525 เขาได้ย้ายไปร่วมทีม1. เอฟเซ ซาร์บรึคเคิน เขาลงสนามในลีกไป 54 นัด และยิงได้ 7 ประตูให้กับซาร์บรึคเคินตลอดสองปี ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในช่วงนี้คือการคว้าแชมป์โอเบอร์ลีกา ซึดเวสต์ (ซึ่งขณะนั้นเป็นลีกระดับสามของเยอรมนี) ในฤดูกาล 1982-83 ซึ่งทำให้ทีมได้เลื่อนชั้นสู่2. บุนเดสลีกาในฤดูกาล 1983-84

เขากลับมาประเทศไทยหลังจากค้าแข้งในเยอรมนีรวม 6 ปี สื่อเยอรมันยังเคยยกย่องเขาด้วยฉายา "ไทย บูม" (THAI BOOM)

2.4. ความสำเร็จในฐานะนักฟุตบอล

• รางวัลส่วนบุคคล
  • หนึ่งใน 11 ผู้เล่นยอดเยี่ยมของลีกญี่ปุ่น (ขณะเล่นให้กับมัตสึชิตะ เอฟซี)
• รางวัลร่วมกับทีม
  • แชมป์ซีเกมส์: ปี พ.ศ. 2520 (กับทีมชาติไทย)
  • แชมป์โอเบอร์ลีกา ซึดเวสต์ ประเทศเยอรมนี: ปี พ.ศ. 2526 (กับสโมสรซาร์บรึคเคิน)
  • แชมป์ซีเกมส์ (ในฐานะกัปตันทีม): ปี พ.ศ. 2528 (กับทีมชาติไทย)

3.1. เส้นทางผู้ฝึกสอนในญี่ปุ่น

ในปี พ.ศ. 2531 วิทยา เลาหกุล เริ่มต้นอาชีพผู้ฝึกสอนในประเทศญี่ปุ่นในตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอน (Head Coach) ให้กับมัตสึชิตะ เอฟซี (ปัจจุบันคือ สโมสรฟุตบอลกัมบะ โอซากะ) ซึ่งเป็นหนึ่งในสโมสรผู้ก่อตั้งเจลีกในปี พ.ศ. 2535 และดำรงตำแหน่งนี้จนถึงปี พ.ศ. 2538 ในฐานะโค้ช มัตสึชิตะ เอฟซี ได้รับรางวัลถ้วยสมเด็จพระจักรพรรดิในปี พ.ศ. 2533 และชนะเลิศควีนส์คัพที่ประเทศไทยในปี พ.ศ. 2535

ในปี พ.ศ. 2550 เข้ารับตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนของไกนาเร ทตโตริ สโมสรจากดิวิชัน 3 ของญี่ปุ่น (ปัจจุบันคือ เจแปนฟุตบอลลีก) โดยมีเป้าหมายในการพาทีมเลื่อนชั้นสู่เจลีก เขาคุมทีมไกนาเร ทตโตริเป็นเวลา 3 ปี (ตั้งแต่สิงหาคม พ.ศ. 2550 ถึงกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553) โดยพาทีมเข้าสู่ตำแหน่งบนของตารางอย่างสม่ำเสมอ และลุ้นพื้นที่ 4 อันดับแรกซึ่งเป็นเงื่อนไขในการเลื่อนชั้นสู่เจลีก แต่ก็พลาดโอกาสไปในช่วงท้ายฤดูกาล ในปี พ.ศ. 2550 ทีมจบอันดับ 14, ปี พ.ศ. 2551 จบอันดับ 5, และปี พ.ศ. 2552 จบอันดับ 5

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2552 วิทยาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ในประเทศไทย ทำให้กระดูกสันหลังหักได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้จะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่การฟื้นตัวเป็นไปอย่างล่าช้า ทำให้เขาต้องลาออกจากตำแหน่งผู้ฝึกสอนของไกนาเร ทตโตริในวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

ตารางสถิติผู้จัดการทีมในญี่ปุ่น:

• หมายเหตุ: อันดับในปี พ.ศ. 2550 คืออันดับสุดท้ายของฤดูกาล.

3.2. เส้นทางผู้ฝึกสอนในประเทศไทย

หลังกลับมาประเทศไทย, วิทยา เลาหกุล เข้าคุมทีมธนาคารกรุงเทพในปี พ.ศ. 2539 และพาทีมคว้าแชมป์ไทยลีก (ปัจจุบันคือ ไทยพรีเมียร์ลีก) ในฤดูกาล 1996-97 และผ่านเข้ารอบเอเอฟซี แชมเปียนส์ลีก ในปี พ.ศ. 2540 เขาได้รับรางวัลผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมประจำปี ระหว่างปี พ.ศ. 2541-2542 เขายังเคยคุมทีมบีเอ็มเอ เอฟซี

ในปี พ.ศ. 2547 เข้ารับตำแหน่งผู้ฝึกสอนของชลบุรี เอฟซี และในปีถัดมา (พ.ศ. 2548) พาทีมคว้าแชมป์โปรวินเชียลลีก และเลื่อนชั้นสู่ไทยพรีเมียร์ลีกได้เป็นครั้งแรกในฤดูกาล พ.ศ. 2549

ในปี พ.ศ. 2554 เขากลับมาคุมทีมชลบุรี เอฟซีอีกครั้งในฐานะผู้จัดการทีม ในช่วงที่คุมทีมชลบุรี เอฟซีเป็นครั้งที่สองนี้ เขายังได้นำทีมงานชาวญี่ปุ่นหลายคนมาร่วมพัฒนาทีม เช่น โค้ชโยชิโอะ คาโตะและมิตสึโอะ คาโตะ (พ่อลูก) รวมถึงเทรนเนอร์โยเฮ ชิรากิ และได้นำนักเตะอย่างคาซูโตะ คูชิดะ และไดกิ ฮิกูชิ (อดีตลูกทีมจากไกนาเร ทตโตริ) มาร่วมทีม

ในฤดูกาล พ.ศ. 2554 ชลบุรี เอฟซีภายใต้การคุมทีมของเขาได้รองชนะเลิศไทยพรีเมียร์ลีก เขายังพาทีมคว้าแชมป์ไทยคม เอฟเอคัพในปี พ.ศ. 2553 และถ้วยพระราชทาน ก ถึง 4 สมัย ในปี พ.ศ. 2551, 2552, 2554, และ 2555

3.3. ผู้ฝึกสอนทีมชาติไทย

วิทยา เลาหกุล เคยดำรงตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนทีมชาติไทยระหว่างปี พ.ศ. 2540 ถึง พ.ศ. 2541 ผลงานสำคัญคือการพาทีมชาติไทยคว้าเหรียญทองซีเกมส์ครั้งที่ 19 ที่ประเทศอินโดนีเซียในปี พ.ศ. 2540 นอกจากนี้ เขายังเคยเป็นผู้ฝึกสอนทีมชาติไทยชุดเยาวชนอายุไม่เกิน 16 ปีในปี พ.ศ. 2543

3.4. บทบาทผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนาเทคนิค

ในปี พ.ศ. 2553 วิทยา เลาหกุล เข้ารับตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนาเทคนิค (Technical Director - TD) ของสโมสรชลบุรี เอฟซี และยังคงดำรงตำแหน่งนี้ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2557 จนถึงปัจจุบัน

ในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนาเทคนิคของสมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทยฯ และเคยเป็นอุปนายกสมาคมฯ อย่างไรก็ตาม หลังจากการตกรอบแบ่งกลุ่มของทีมชาติไทยรุ่นอายุไม่เกิน 23 ปีในเอเชียนเกมส์ 2018 เขาถูกปลดจากตำแหน่งในสมาคมฯ

แต่ในวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2562 วิทยา เลาหกุล ได้กลับมาดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนาเทคนิคของสมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทยฯ อีกครั้งในคณะกรรมการเสริมสร้างความแข็งแกร่งของทีมชาติไทย มีรายงานว่าเขาเป็นผู้มีบทบาทสำคัญในการสนับสนุนการแต่งตั้งอากิระ นิชิโนะ อดีตผู้ฝึกสอนทีมชาติญี่ปุ่นให้มาเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนทีมชาติไทย

3.5. ความสำเร็จในฐานะผู้ฝึกสอน

• รางวัลส่วนบุคคล
  • ผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมประจำปีไทยพรีเมียร์ลีก: ปี พ.ศ. 2540 (กับธนาคารกรุงเทพ)
• รางวัลร่วมกับทีม
  • ถ้วยสมเด็จพระจักรพรรดิ ชนะเลิศ: ปี พ.ศ. 2533 (กับมัตสึชิตะ เอฟซี)
  • ควีนส์คัพ ชนะเลิศ: ปี พ.ศ. 2535 (กับมัตสึชิตะ เอฟซี)
  • ไทยพรีเมียร์ลีก ชนะเลิศ: ฤดูกาล 1996-97 (กับธนาคารกรุงเทพ)
  • เหรียญทองซีเกมส์: ปี พ.ศ. 2540 (กับทีมชาติไทย)
  • ไทยคม เอฟเอคัพ ชนะเลิศ: ปี พ.ศ. 2553 (กับชลบุรี เอฟซี)
  • ถ้วยพระราชทาน ก ชนะเลิศ: 4 สมัย (พ.ศ. 2551, 2552, 2554, 2555) (กับชลบุรี เอฟซี)
  • ไทยพรีเมียร์ลีก รองชนะเลิศ: 1 ครั้ง (พ.ศ. 2554) (กับชลบุรี เอฟซี)