1. ชีวิตส่วนตัว
ดีอาเชนโกเกิดเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1978 ที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ประเทศรัสเซีย เขาเป็นบุตรชายของวลาดีมีร์และนาตาเลีย ดีอาเชนโก ซึ่งทั้งคู่เป็นโค้ชฟันดาบ น้องสาวของเขาคือเยคาเตรินา ดีอาเชนโก ก็เป็นนักกีฬาฟันดาบเซเบอร์ระดับแชมป์โลกเช่นกัน
2. อาชีพนักกีฬา
อะเล็คเซย์ ดีอาเชนโก มีอาชีพเป็นนักกีฬาฟันดาบเซเบอร์ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงในระดับนานาชาติ โดยเข้าร่วมการแข่งขันสำคัญหลายรายการและคว้าเหรียญรางวัลมาครองได้มากมาย ก่อนจะเลิกเล่นกีฬาฟันดาบในปี 2007 นอกจากความสำเร็จในโอลิมปิกและฟันดาบชิงแชมป์โลกแล้ว เขายังได้รับเหรียญทองจากการแข่งขันฟันดาบชิงแชมป์ยุโรปถึง 5 สมัย ได้แก่ ปี 2001 ที่โคเบลนซ์, ปี 2002 ที่มอสโก, ปี 2003 ที่บูร์ฌ, ปี 2004 ที่โคเปนเฮเกน และปี 2005 ที่ซาลาเอเกอร์เซก ซึ่งทั้งหมดเป็นประเภททีมเซเบอร์
2.1. โอลิมปิก
ดีอาเชนโกเข้าร่วมการแข่งขันฟันดาบเซเบอร์ประเภททีมชายในโอลิมปิกฤดูร้อน 2000 ที่ซิดนีย์ ในฐานะนักกีฬาสำรองของทีมรัสเซีย ซึ่งทีมรัสเซียสามารถคว้าเหรียญทองมาได้ในครั้งนั้น
ต่อมาในโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 ที่กรุงเอเธนส์ เขาได้เข้าร่วมการแข่งขันในฐานะสมาชิกเต็มตัวของทีม ในประเภทบุคคลเซเบอร์ เขาพ่ายแพ้ให้กับวอลอดือมือร์ คาลียูชนีย์จากยูเครนในรอบแรก ส่วนในประเภททีมเซเบอร์ ทีมรัสเซียสามารถเอาชนะกรีซได้ในรอบก่อนรองชนะเลิศ แต่พ่ายแพ้ให้กับอิตาลีในรอบรองชนะเลิศ ก่อนที่จะเอาชนะสหรัฐอเมริกาไปได้ด้วยคะแนนที่เฉียดฉิวเพียง 1 คะแนน เพื่อคว้าเหรียญทองแดงมาครองได้สำเร็จ โดยดีอาเชนโกมีส่วนร่วมในการแข่งขันเฉพาะในรอบก่อนรองชนะเลิศเท่านั้น
2.2. การแข่งขันชิงแชมป์โลก
ดีอาเชนโกเป็นแชมป์โลก 3 สมัยในประเภททีมเซเบอร์ร่วมกับทีมรัสเซีย โดยได้รับเหรียญทองจากการแข่งขันฟันดาบชิงแชมป์โลกในปีดังต่อไปนี้:
- ค.ศ. 2001 ที่นีมส์
- ค.ศ. 2003 ที่ฮาวานา
- ค.ศ. 2005 ที่ไลพ์ซิก
นอกจากนี้ เขายังได้รับเหรียญทองแดงจากการแข่งขันฟันดาบชิงแชมป์โลกประเภททีมเซเบอร์ในปีค.ศ. 1999 ที่โซลอีกด้วย
3. อาชีพนักบิน
ในปี ค.ศ. 2013 ดีอาเชนโกได้เริ่มต้นการฝึกอบรมในสหรัฐอเมริกาเพื่อขอใบอนุญาตนักบินพาณิชย์ หลังจากสำเร็จการฝึกอบรม เขาได้ทำงานเป็นนักบินผู้ช่วยและนักบินผู้บังคับอากาศยานบนเครื่องบินรุ่นพีซี-12 (Pilatus PC-12) ให้กับสายการบินเทรดวินด์ เอวิเอชั่น (Tradewind Aviation) และเอ็กซ์เพรสเจ็ต แอร์ไลน์ส (ExpressJet Airlines) ตั้งแต่เดือนตุลาคม ค.ศ. 2020 เป็นต้นมา เขาได้ทำงานเป็นนักบินผู้ช่วยบนเครื่องบินรุ่นเอ็มบราเออร์ อีอาร์เจ 145 (Embraer ERJ 145) ให้กับบริษัทคอมมิวต์แอร์ (CommutAir) เขามีเป้าหมายที่จะทำงานให้กับสายการบินผู้โดยสารขนาดใหญ่เมื่อเขาสะสมชั่วโมงบินครบ 5,000 ชั่วโมง