แม็กซ์ ปิการ์ด

2.1. การเกิดและช่วงต้นของชีวิต

มักซ์ พิคาด เกิดเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน ค.ศ. 1888 ในครอบครัวชาวยิวที่หมู่บ้าน ช็อพฟ์ไฮม์ ซึ่งเป็นหมู่บ้านของประเทศเยอรมนีที่ตั้งอยู่บริเวณชายแดนสวิตเซอร์แลนด์

2.2. การศึกษา

พิคาดได้ศึกษาแพทยศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยไฟรบวร์ก, มหาวิทยาลัยฮุมบัลท์แห่งเบอร์ลิน และมหาวิทยาลัยลูทวิช-มัคซีมีลีอานแห่งมิวนิก ก่อนที่จะได้รับปริญญาทางการแพทย์ในปี ค.ศ. 1911 นอกจากนี้ เขายังเคยเป็นแพทย์ฝึกหัดที่มหาวิทยาลัยไฮเดิลแบร์ค

2.3. อาชีพแพทย์และการเปลี่ยนผ่านสู่ปรัชญา

ในช่วงแรก พิคาดได้ประกอบอาชีพแพทย์ในเมืองไฮเดิลแบร์คและต่อมาที่เมืองมิวนิก อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกไม่พอใจกับแนวโน้มของวงการแพทย์ในขณะนั้นที่มุ่งเน้นไปทางปฏิฐานนิยมและทฤษฎีวิวัฒนาการของดาร์วิน ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเริ่มตีตัวออกห่างจากการแพทย์ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1915 เพื่อหันมาสนใจปรัชญามากขึ้น และได้เลิกประกอบอาชีพแพทย์อย่างถาวรในปี ค.ศ. 1918

2.4. การย้ายถิ่นฐานสู่สวิตเซอร์แลนด์และชีวิตส่วนตัว

ในปี ค.ศ. 1919 มักซ์ พิคาด ได้อพยพไปยังสวิตเซอร์แลนด์ โดยอาศัยอยู่ที่เมืองโลการ์โนในรัฐตีชีโน และต่อมาได้ย้ายไปอยู่ที่เมืองบริสซาโก ซึ่งยังคงอยู่ในภูมิภาคเดียวกัน ในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1930 เขาได้พัฒนาความสัมพันธ์ฉันมิตรกับกุนเทอร์ เบอห์เมอร์ ซึ่งเป็นศิลปินและเพื่อนร่วมผู้อพยพด้วยกัน ในปี ค.ศ. 1939 พิคาดได้เปลี่ยนมานับถือโรมันคาทอลิก จากเดิมที่เคยนับถือศาสนายูดายมาตั้งแต่เยาว์วัย

ในปี ค.ศ. 1947 เขาได้พบกับกาเบรียล มาร์แซล นักปรัชญาชาวฝรั่งเศสเป็นครั้งแรก และได้พัฒนาความสัมพันธ์ฉันมิตร รวมถึงมีการติดต่อสื่อสารกันอย่างสม่ำเสมอตลอดชีวิตของพวกเขา ซึ่งต่อมาได้มีการตีพิมพ์จดหมายโต้ตอบเหล่านี้ในปี ค.ศ. 2006 มาร์แซลยังได้เขียนคำนำให้กับฉบับแปลภาษาฝรั่งเศสฉบับแรกของผลงาน Die Welt des Schweigens (โลกแห่งความเงียบ) ของพิคาดในปี ค.ศ. 1953

3.1. หนังสือเล่มสำคัญ

มักซ์ พิคาด ได้ประพันธ์หนังสือและบทความจำนวนมากตลอดชีวิตการทำงานของเขา ผลงานที่สำคัญบางส่วนได้แก่:

• ค.ศ. 1914: Der Bürger_{แดร์ บืร์เกอร์}^{ภาษาเยอรมัน} (พลเมือง)
• ค.ศ. 1916: Das Ende des Impressionismus_{ดาส เอ็นเดอ เดส อิมเพรสชันนิสมุส}^{ภาษาเยอรมัน} (จุดจบของอิมเพรสชันนิสม์)
• ค.ศ. 1917: Expressionistische Bauernmalerei_{เอ็กซ์เพรสชันนิสทิเชอ เบาเอิร์นมาเลไร}^{ภาษาเยอรมัน} (จิตรกรรมชาวบ้านแบบสำแดงนิยม)
• ค.ศ. 1919: Mittelalterliche Holzfiguren_{มิทเทิลอัลเทอร์ลิเชอ ฮอลซ์ฟิกูเรน}^{ภาษาเยอรมัน} (รูปไม้สมัยกลาง)
• ค.ศ. 1921: Der letzte Mensch_{แดร์ เลทซ์เทอ เมนช์}^{ภาษาเยอรมัน} (มนุษย์คนสุดท้าย)
• ค.ศ. 1929: Das Menschengesicht_{ดาส เมนเชินเกซิชท์}^{ภาษาเยอรมัน} (ใบหน้ามนุษย์)
• ค.ศ. 1933: Die Ungeborenen_{ดี อุนเกบอร์เรนเนน}^{ภาษาเยอรมัน} (ผู้ที่ยังไม่เกิด)
• ค.ศ. 1934: Die Flucht vor Gott_{ดี ฟลุคท์ ฟอร์ ก็อทท์}^{ภาษาเยอรมัน} (การหนีจากพระเจ้า) ซึ่งมีการตีพิมพ์ฉบับภาษาอังกฤษในปี ค.ศ. 1952
• ค.ศ. 1937: Die Grenzen der Physiognomik_{ดี เกรนเซน แดร์ ฟีซีอ็อกโนมิค}^{ภาษาเยอรมัน} (ขีดจำกัดของสรีรวิทยา)
• ค.ศ. 1942: Die unerschütterliche Ehe_{ดี อุนเออร์ชุทเทอร์ลิเชอ เอเฮอ}^{ภาษาเยอรมัน} (การแต่งงานที่มั่นคง)
• ค.ศ. 1946: Hitler in uns selbst_{ฮิตเลอร์ อิน อุนส์ เซลบสท์}^{ภาษาเยอรมัน} (ฮิตเลอร์ในตัวเรา)
• ค.ศ. 1948: Die Welt des Schweigens_{ดี เวลท์ เดส ชไวเกนส์}^{ภาษาเยอรมัน} (โลกแห่งความเงียบ)
• ค.ศ. 1951: Zerstörte und unzerstörbare Welt_{เซร์สเทอร์เทอ อุนด์ อุนเซร์สเทอร์บาร์เรอ เวลท์}^{ภาษาเยอรมัน} (โลกที่ถูกทำลายและไม่อาจถูกทำลาย)
• ค.ศ. 1953: Wort und Wortgeräusch_{วอร์ท อุนด์ วอร์ทเกรอยช์}^{ภาษาเยอรมัน} (คำและเสียงคำ)
• ค.ศ. 1954: Die Atomisierung der Modernen Künste_{ดี อาโทมิซีรุง แดร์ โมเดอร์เนน คืนสเทอ}^{ภาษาเยอรมัน} (การแตกตัวของศิลปะสมัยใหม่)
• ค.ศ. 1955: Der Mensch und das Wort_{แดร์ เมนช์ อุนด์ ดาส วอร์ท}^{ภาษาเยอรมัน} (มนุษย์และคำ)
• ค.ศ. 1955: Ist Freiheit heute überhaupt möglich?_{อิสท์ ไฟรไฮท์ ฮอยเทอ อือเบอร์เฮาพท์ เมอคลิช์?}^{ภาษาเยอรมัน} (เสรีภาพเป็นไปได้จริงหรือในวันนี้?)
• ค.ศ. 1958: Die Atomisierung der Person_{ดี อาโทมิซีรุง แดร์ แพรซอน}^{ภาษาเยอรมัน} (การแตกตัวของบุคคล)
• ค.ศ. 1961: Einbruch in die Kinderseele_{ไอน์บรุค อิน ดี คินเดอร์เซเลอ}^{ภาษาเยอรมัน} (การบุกรุกจิตวิญญาณเด็ก)
• ค.ศ. 1965: Fragmente. Aus dem Nachlass 1920-1965_{ฟรากเมนเทอ. เอาส์ เดม นาคลัส 1920-1965}^{ภาษาเยอรมัน} (เศษเสี้ยว. จากมรดก 1920-1965)
• ค.ศ. 1967: Nacht und Tag_{นาคท์ อุนด์ ทาค}^{ภาษาเยอรมัน} (กลางคืนและกลางวัน)
• ค.ศ. 1970: Briefe an den Freund Karl Pfleger_{บรีเฟอ อัน เดน ฟรอยนด์ คาร์ล พฟเลเกอร์}^{ภาษาเยอรมัน} (จดหมายถึงเพื่อน คาร์ล พฟเลเกอร์)
• ค.ศ. 1974: Das alte Haus in Schopfheim. Aus dem Nachlass_{ดาส อัลเทอ เฮาส์ อิน ช็อพฟ์ไฮม์. เอาส์ เดม นาคลัส}^{ภาษาเยอรมัน} (บ้านเก่าในช็อพฟ์ไฮม์. จากมรดก)
• ค.ศ. 1988: Wie der letzte Teller eines Akrobaten_{วี แดร์ เลทซ์เทอ เทลเลอร์ ไอน์เนส อักโรบาเทน}^{ภาษาเยอรมัน} (ราวกับจานสุดท้ายของนักกายกรรม)
• ค.ศ. 1989: Nach Santa Fosca. Tagebuch aus Italien._{นาค ซานตา ฟอสกา. ทาเกอบุค เอาส์ อิตาเลียน.}^{ภาษาเยอรมัน} (หลังซานตาฟอสกา. บันทึกประจำวันจากอิตาลี.)

3.2. มุมมองทางปรัชญา

มักซ์ พิคาด ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในนักคิดแบบลัทธิเพลโตที่สำคัญในคริสต์ศตวรรษที่ 20 แนวคิดทางปรัชญาของเขาโดดเด่นด้วยจุดยืนที่ค่อนข้างอนุรักษ์นิยมและมีรากฐานทางศาสนาอย่างลึกซึ้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวิพากษ์วิจารณ์วัฒนธรรมและทฤษฎีศิลปะ

เขามองว่าสังคมสมัยใหม่กำลังเผชิญกับปัญหาความแปลกแยกและการลดทอนความเป็นมนุษย์ ซึ่งเป็นผลมาจากการที่ผู้คนห่างเหินจากแก่นแท้ของความเป็นจริงและคุณค่าทางจิตวิญญาณ พิคาดเชื่อว่าความเงียบและใบหน้าของมนุษย์เป็นประตูสู่ความจริงอันลึกซึ้งที่ถูกละเลยในโลกที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายและเสียงรบกวน เขาจึงพยายามชี้ให้เห็นถึงความจำเป็นในการกลับคืนสู่คุณค่าดั้งเดิมและสัมผัสกับความจริงที่อยู่เหนือปรากฏการณ์ทางวัตถุ

4.1. รางวัลและการยอมรับทางวิชาการ

ในปี ค.ศ. 1952 มักซ์ พิคาด ได้รับรางวัลโยฮัน-เพเทอร์-เฮเบล ซึ่งเป็นรางวัลอันทรงเกียรติของประเทศเยอรมนีและสวิตเซอร์แลนด์ นอกจากนี้ ผลงานของเขายังได้รับการยกย่องจากนักปรัชญาคนสำคัญหลายท่าน เช่น กาเบรียล มาร์แซล ซึ่งได้เขียนคำนำให้กับฉบับแปลภาษาฝรั่งเศสของหนังสือ Die Welt des Schweiling และเอ็มมานูเอล เลวินัส นักปรัชญาชาวลิทัวเนีย-ฝรั่งเศส ก็ได้กล่าวชื่นชมผลงานของพิคาดในคอลเลกชัน Noms propres_{โนม ปรอปร์}^{ภาษาฝรั่งเศส} (ชื่อเฉพาะ) ของเขาในปี ค.ศ. 1976

4.2. อิทธิพลในภายหลัง

แนวคิดและผลงานของมักซ์ พิคาด มีอิทธิพลต่อวงการปรัชญาและศิลปะในยุคต่อมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มนักคิดที่วิพากษ์วิจารณ์ผลกระทบของความทันสมัยและแสวงหาความหมายทางจิตวิญญาณในโลกที่เปลี่ยนแปลงไป งานเขียนของเขายังคงเป็นแหล่งอ้างอิงสำคัญสำหรับผู้ที่ศึกษาลัทธิเพลโต, ทฤษฎีศิลปะ และปรัชญาวัฒนธรรม