เอร์เนสโต ฮูสต์

2.1. วัยเด็กและการศึกษา

ฮูสต์เกิดเมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม ค.ศ. 1965 ที่ฮีมส์เกิร์ก จังหวัดนอร์ทฮอลแลนด์ ประเทศเนเธอร์แลนด์ โดยมีพ่อแม่เป็นชาวซูรินาม เขาได้ย้ายมาพำนักในประเทศเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1970 ในช่วงวัยเด็ก ฮูสต์เคยเล่นฟุตบอลให้กับสโมสรสมัครเล่น ฮอลแลนเดีย (Hollandia) จนกระทั่งอายุได้ 15 ปี ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เขาตัดสินใจเริ่มฝึกคิกบ็อกซิ่งที่ยิมซกูโด (Sokudo Gym) ที่เพิ่งเปิดใหม่

2.2. อาชีพศิลปะการต่อสู้ช่วงต้น (ก่อน K-1)

ในปี ค.ศ. 1983 ฮูสต์มีประสบการณ์การต่อสู้ครั้งแรกกับ วิม ชาร์เรนเบิร์ก (Wim Scharrenberg) โดยชนะด้วยการน็อกเอาต์ในยกที่สอง ในช่วงเริ่มต้นอาชีพในคลาส C ฮูสต์คว้าชัยชนะ 20 ไฟต์รวดด้วยการน็อกเอาต์ทั้งหมด ทำให้เขาก้าวขึ้นสู่คลาส A อย่างรวดเร็ว

ตั้งแต่มปี ค.ศ. 1988 อาชีพของเขาก็พุ่งทะยานอย่างรวดเร็ว เขาตัดสินใจลาออกจากงานครูสอนกีฬาเพื่อเยาวชนที่ถูกลงโทษทางเลือก เพื่อทุ่มเทให้กับการเป็นนักสู้มืออาชีพอย่างเต็มตัว ในช่วงเวลานี้ เขาได้คว้าแชมป์ยุโรปและแชมป์โลกในสาขาต่างๆ มากมาย ได้แก่:

• แชมป์มวยไทยเนเธอร์แลนด์ MTBN ในปี 1987 (ชนะ เคนเนท แพลก (Kenneth Plak) ด้วยการตัดสิน)
• แชมป์มวยไทยยุโรป MTBN ในปี 1988 (ชนะ ฟร็องซัว กอร์เรม็องส์ (François Corremans) จากเบลเยียม ด้วยการตัดสิน)
• แชมป์ยูโรป ซาวัต ประเภทการต่อสู้ ในปี 1988 (ชนะ ซิลแว็ง ปอสเตล (Sylvain Postel) จากฝรั่งเศส ด้วยการน็อกเอาต์ในยกที่ 5)
• แชมป์คิกบ็อกซิ่งยุโรป ดับเบิลยูเคเอ (WKA) ในปี 1988 (ชนะ เบอนัว บริลเลียนท์ (Benoit Brilliant) ด้วยการน็อกเอาต์ในยกที่ 6)
• แชมป์ยุโรปฟูลคอนแทค ไอเอสเคเอ (ISKA) ในปี 1988 (ชนะ เรอฌิส เลอแซงต์ (Regis Lessaint) ด้วยการน็อกเอาต์ในยกที่ 3)

การต่อสู้ครั้งแรกกับ ปีเตอร์ เอิร์ตส์ เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1988 ซึ่งฮูสต์สามารถเอาชนะด้วยการตัดสินในยกที่ 5

ในปี ค.ศ. 1989 ฮูสต์คว้าแชมป์โลกครั้งแรกในการแข่งขัน ซาวัต ชิงแชมป์โลกครั้งที่ 1 ในประเภทการต่อสู้ ที่ปารีส ประเทศฝรั่งเศส โดยเอาชนะ ฟร็องซิส โดแว็ง (Francis Dauvin) ด้วยการน็อกเอาต์ในยกที่ 2 นอกจากนี้ เขายังคว้าแชมป์โลกมวยไทยอีกด้วย

ปี ค.ศ. 1990 ฮูสต์คว้าแชมป์โลกคิกบ็อกซิ่ง WKA เขาได้เผชิญหน้ากับ ร็อบ คามาน (Rob Kaman) อีกครั้ง ซึ่งเขาเคยแพ้ในไฟต์ก่อนหน้านี้ และในครั้งนี้เขาก็แพ้ด้วยการน็อกเอาต์ในยกที่ 5 อย่างไรก็ตาม ฮูสต์อ้างว่าก่อนการน็อกเอาต์ เขาถูกชกเข้าที่จุดสำคัญ

เมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1992 ฮูสต์ได้เผชิญหน้ากับ ริก รูฟัส (Rick Roufus) แชมป์โลกฟูลคอนแทคไลต์เฮฟวี่เวทของ ISKA ในฝรั่งเศส โดยฮูสต์แพ้ด้วยการตัดสินในยกที่ 12 เนื่องจากไม่คุ้นเคยกับกติกาที่ห้ามใช้ลูกเตะต่ำ

3.1. การเปิดตัว K-1 แกรนด์ปรีซ์และความท้าทายในช่วงต้น (1993-1996)

เมื่อวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 1993 ฮูสต์ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการแข่งขัน K-1 ครั้งแรกอย่าง เค-วัน เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 1993 โดยเขาซึ่งมีน้ำหนักในรุ่นมิดเดิลเวท ได้ตัดสินใจท้าทายในรุ่นเฮฟวี่เวท ซึ่งสร้างความประทับใจเป็นอย่างมาก ในรอบก่อนรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ ปีเตอร์ เอิร์ตส์ ด้วยการตัดสิน และในรอบรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ มอริซ สมิธ ด้วยการน็อกเอาต์จากลูกเตะสูงซ้ายที่ทำให้คู่ต่อสู้หมดสติ อย่างไรก็ตาม ในรอบชิงชนะเลิศ เขาพ่ายแพ้ให้กับ บรานโก ชิคาติก ด้วยการน็อกเอาต์จากหมัดขวา ทำให้เขาได้ตำแหน่งรองชนะเลิศ แต่ด้วยผลงานที่โดดเด่นนี้ เขาก็ได้จารึกชื่อในฐานะนักสู้ที่แข็งแกร่งใน K-1 ได้ในทันที

ฮูสต์มีโอกาสคว้าแชมป์อีกครั้งเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม ค.ศ. 1993 ในการแข่งขัน K-2 แกรนด์ปรีซ์ ที่สนามกีฬาเรียวโงะกุ โคกูงิกัง (Ryōgoku Kokugikan) โดยเป็นครั้งเดียวที่ K-1 จัดการแข่งขัน K-2 ในรอบแรก เขาเอาชนะ แมนสัน กิบสัน (Manson Gibson) ด้วยการตัดสินในยกพิเศษ และในรอบรองชนะเลิศ เขาน็อกเอาต์ อดัม วัตต์ (Adam Watt) ด้วยลูกเตะสูงขวาในยกที่ 1 ก่อนที่จะคว้าแชมป์ด้วยการน็อกเอาต์ แชมป์ป่าเกียรติทรงฤทธิ์ (Changpuek Kiatsongrit) ด้วยลูกเตะสูงขวาในยกที่ 4

เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. 1994 ฮูสต์เข้าร่วมการแข่งขัน K-2 พลัส ทัวร์นาเมนต์ ที่อัมสเตอร์ดัม ประเทศเนเธอร์แลนด์ โดยคว้าแชมป์ด้วยการน็อกเอาต์ บ็อบ ชไรเบอร์ (Bob Schreiber) ในยกที่ 1

เมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1994 ฮูสต์ได้ล้างแค้น ริก รูฟัส แชมป์โลกฟูลคอนแทคไลต์เฮฟวี่เวทของ ISKA ในการชิงแชมป์โลกฟูลคอนแทคไลต์เฮฟวี่เวท ISKA โดยเขาเอาชนะด้วยการน็อกเอาต์ด้วยลูกเตะสูงขวาในยกที่ 11 ทำให้รูฟัสหมดสติและต้องใช้หน้ากากออกซิเจน

เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม ค.ศ. 1994 ในการแข่งขัน K-1 Legend ฮูสต์ได้เผชิญหน้ากับ บรานโก ชิคาติก อีกครั้ง แต่ก็พ่ายแพ้ด้วยการน็อกเอาต์ด้วยหมัดขวาในยกที่ 2

ฮูสต์เข้าร่วม K-1 แกรนด์ปรีซ์ 1995 เมื่อวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 1995 โดยเอาชนะ ฮูเบิร์ต นูมริช (Hubert Numrich) ในรอบแรกด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิค (TKO) และในวันที่ 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1995 เขาเอาชนะ จอห์น ไคลน์ (John Kleijn) ด้วยการน็อกเอาต์ในรอบก่อนรองชนะเลิศ แต่ก็พ่ายแพ้ให้กับ ปีเตอร์ เอิร์ตส์ ด้วยการตัดสินในยกพิเศษในรอบรองชนะเลิศ

เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม ค.ศ. 1995 ฮูสต์ได้เผชิญหน้ากับ แอนดี ฮัก (Andy Hug) เป็นครั้งแรกใน K-1 Legend ซึ่งเขาเอาชนะด้วยการตัดสิน 2-0

ใน K-1 แกรนด์ปรีซ์ 1996 เมื่อวันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1996 ฮูสต์เอาชนะ สจวร์ต กรีน (Stuart Green) ด้วยการน็อกเอาต์ในรอบแรก ต่อมาในวันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1996 เขาน็อกเอาต์ มีร์โก โคร คอป (Mirko Cro Cop) ซึ่งเป็นการเผชิญหน้าครั้งแรกในรอบก่อนรองชนะเลิศ แต่ก็พ่ายแพ้ให้กับ แอนดี ฮัก ด้วยการตัดสินแบบแตกแยก 1-2 ในยกพิเศษที่สอง ในรอบรองชนะเลิศ ทำให้เขาไม่สามารถล้างแค้นได้

เมื่อวันที่ 18 ตุลาคม ค.ศ. 1996 ฮูสต์เผชิญหน้ากับ เจโรม เลอ แบนเนอร์ (Jérôme Le Banner) เป็นครั้งแรกใน K-1 Star Wars '96 โดยพ่ายแพ้ด้วยการน็อกเอาต์จากหมัดขวาในยกที่ 2

3.2. ช่วงรุ่งโรจน์และชัยชนะ K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ ครั้งแรก (1997-2001)

q=โตเกียวโดม|position=left
ในที่สุด ฮูสต์ก็ก้าวขึ้นสู่การเป็นแชมป์โลก K-1 ครั้งแรกในปี 1997 โดยเมื่อวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 1997 ใน K-1 Braves '97 เขาเอาชนะ ไมค์ เบอร์นาร์โด (Mike Bernardo) ด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิค (TKO) จากการผสมผสานการชกที่รวดเร็ว แม้จะเคยโดนหมัดจนล้มลงมาก่อน

เมื่อวันที่ 7 กันยายน ค.ศ. 1997 ใน K-1 แกรนด์ปรีซ์ 1997 รอบแรก เขาเอาชนะ สเตฟาน เลโก (Stefan Leko) ด้วยการน็อกเอาต์ และในวันที่ 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1997 ในรอบก่อนรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ เจโรม เลอ แบนเนอร์ ด้วยการน็อกเอาต์ และในรอบรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ ฟรานซิสโก ฟิลโอ (Francisco Filho) ในการเผชิญหน้าครั้งแรกด้วยการตัดสิน ก่อนจะเอาชนะ แอนดี ฮัก ด้วยการตัดสินในรอบชิงชนะเลิศ ทำให้เขาคว้าแชมป์ K-1 แกรนด์ปรีซ์เป็นสมัยแรก

ฮูสต์ไม่สามารถป้องกันตำแหน่งแชมป์ของเขาได้ในการแข่งขัน K-1 แกรนด์ปรีซ์ 1998 โดยเมื่อวันที่ 13 ธันวาคม ค.ศ. 1998 ในรอบก่อนรองชนะเลิศ เขาเผชิญหน้ากับ แซม เกรโค (Sam Greco) และพ่ายแพ้ด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิค เนื่องจากมีแผลแตกบริเวณเหนือตาซ้าย ทำให้ไม่สามารถเริ่มยกที่ 3 ได้ โดยส่วนใหญ่เขาถูกเกรโคครอบงำในไฟต์นั้น

ในปี 1999 ฮูสต์คว้าแชมป์ K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์สมัยที่สอง เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม ค.ศ. 1999 ในรอบก่อนรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ แอนดี ฮัก ด้วยการตัดสิน และในรอบรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ เจโรม เลอ แบนเนอร์ ด้วยการน็อกเอาต์ ก่อนที่จะเอาชนะ มีร์โก โคร คอป ด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิคในยกที่ 3 ในรอบชิงชนะเลิศ ทำให้เขากลับมาอย่างยิ่งใหญ่หลังจากที่เคยแพ้น็อกเอาต์เมื่อ 8 เดือนก่อน

เมื่อวันที่ 23 เมษายน ค.ศ. 2000 ฮูสต์ล้างแค้นให้กับความพ่ายแพ้ต่อ แซม เกรโค โดยเอาชนะด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิค

ฮูสต์สามารถรักษาตำแหน่งแชมป์ K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ได้เป็นสมัยที่สามในปี 2000 โดยเมื่อวันที่ 10 ธันวาคม ค.ศ. 2000 ในรอบก่อนรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ มีร์โก โคร คอป ด้วยการตัดสินในยกพิเศษ และในรอบรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ ฟรานซิสโก ฟิลโอ ด้วยการตัดสิน ก่อนที่จะเอาชนะ เรย์ เซโฟ (Ray Sefo) ด้วยการตัดสินในรอบชิงชนะเลิศ

ใน K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2000 ที่นาโกย่า เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม ค.ศ. 2000 ซึ่งเป็นทัวร์นาเมนต์รอบคัดเลือกเพื่อหาผู้มีสิทธิ์เข้าร่วม K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2000 ฮูสต์เข้าร่วมการแข่งขันและผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศเพื่อเผชิญหน้ากับ เจโรม เลอ แบนเนอร์ แต่ก่อนเริ่มยกที่ 2 ฮูสต์มีอาการผิดปกติที่เข่า ทำให้เขาไม่สามารถต่อสู้ต่อไปได้ และเซกชันของเขาก็โยนผ้าขาวเพื่อยอมแพ้

เมื่อวันที่ 16 มิถุนายน ค.ศ. 2001 ใน K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2001 ที่เมลเบิร์น ซึ่งเป็นทัวร์นาเมนต์รอบคัดเลือกเพื่อหาผู้มีสิทธิ์เข้าร่วม K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2001 ฮูสต์เอาชนะ เซอร์เก กูร์ (Sergei Gur) ในรอบแรกด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิค (TKO) และในรอบรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ มาร์ก ฮันต์ (Mark Hunt) ในการเผชิญหน้าครั้งแรกด้วยการตัดสิน ก่อนที่จะเอาชนะ แมตต์ สเกลตัน (Matt Skelton) ในรอบชิงชนะเลิศด้วยการตัดสิน ทำให้เขาได้รับสิทธิ์เข้าร่วมการแข่งขัน K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์

เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ. 2001 ใน K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2001 รอบก่อนรองชนะเลิศ เขาเอาชนะ สเตฟาน เลโก ด้วยการตัดสิน อย่างไรก็ตาม เขาถูกบังคับให้ถอนตัวออกจากการแข่งขันก่อนรอบรองชนะเลิศเนื่องจากอาการบาดเจ็บที่หน้าแข้ง

3.3. การแข่งขันสำคัญและชัยชนะ K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ ครั้งที่สี่ (2002)

การต่อสู้ที่รอคอยมานานกับ บ็อบ แซปป์ (Bob Sapp) เกิดขึ้นในรอบคัดเลือก K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2002 รอบชิงชนะเลิศ เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 2002 ที่ไซตามะ ประเทศญี่ปุ่น แซปป์เอาชนะด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิคในยกแรกหลังจากแพทย์สั่งยุติการแข่งขันเนื่องจากบาดแผลของฮูสต์ แม้จะแพ้ แต่ฮูสต์ก็ได้เผชิญหน้ากับแซปป์อีกครั้งในรอบก่อนรองชนะเลิศของ K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2002 ที่โตเกียว เมื่อวันที่ 7 ธันวาคม ค.ศ. 2002 หลังจากที่ทั้งคู่แลกหมัดจนล้มลงในยกแรก ฮูสต์ก็แพ้อีกครั้งในการต่อสู้ที่ดุเดือด เมื่อกรรมการตัดสินว่าฮูสต์น็อกเอาต์ในขณะที่เขายังยืนอยู่ อย่างไรก็ตาม หลังจากไฟต์ แซปป์พบว่ามือของเขาหักและซี่โครงร้าวสี่ซี่ ทำให้ไม่สามารถแข่งต่อได้ ฮูสต์จึงได้เข้าแทนที่ในรอบรองชนะเลิศ

ในรอบรองชนะเลิศ ฮูสต์เอาชนะ เรย์ เซโฟ ในยกแรกด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิค หลังจากที่เซโฟได้รับบาดเจ็บที่หน้าแข้งจากการเตะเข้าที่กระดูกสะบ้าของฮูสต์ ฮูสต์ผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศ K-1 เป็นครั้งที่ห้า และได้เผชิญหน้ากับ เจโรม เลอ แบนเนอร์ ไฟต์นั้นดูเหมือนจะเป็นของเลอ แบนเนอร์อย่างชัดเจน จนกระทั่งในยกที่สามและยกสุดท้าย เมื่อเลอ แบนเนอร์ได้รับบาดเจ็บที่แขนจากการบล็อกลูกเตะของฮูสต์ ฮูสต์โจมตีแขนนั้นอีกครั้งอย่างหนักหน่วง ทำให้เลอ แบนเนอร์ล้มลงโดยเหลือเวลาเพียง 94 วินาทีในไฟต์ ฮูสต์ชนะด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิคและคว้าแชมป์แกรนด์ปรีซ์สมัยที่สี่ เจโรม เลอ แบนเนอร์ ได้รับบาดเจ็บกระดูกหักอย่างรุนแรง ทำให้เขาต้องพักจากการแข่งขันไปนานกว่าหนึ่งปี

ในปี ค.ศ. 2003 ฮูสต์ยังคงต่อสู้กับ บ็อบ แซปป์ ในเวทีมวยปล้ำอาชีพ ในงาน WRESTLE-1 ครั้งที่ 2 ของ ออล เจแปน โปรเรสลิง (AJPW) ที่โตเกียวโดม ฮูสต์เอาชนะแซปป์ได้หลังจากใช้เก้าอี้ตีและตบหลังศีรษะ ซึ่งนำไปสู่การจับล็อกด้วยท่า Schoolboy pin

3.4. อาชีพช่วงปลายและการอำลาวงการ (2003-2006)

ฮูสต์มีกำหนดเข้าร่วม K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2003 ในฐานะแชมป์เก่า แต่ต้องถอนตัวเนื่องจากอาการโรคผิวหนังภูมิแพ้กำเริบ ซึ่งเป็นอาการป่วยเรื้อรังที่เขาเป็นมาตั้งแต่ช่วงอาชีพนักมวย

ในปี ค.ศ. 2004 เขายังคงเป็นหนึ่งในตัวเต็งที่จะคว้าแชมป์ K-1 แกรนด์ปรีซ์ 2004 ในรอบก่อนรองชนะเลิศเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม ค.ศ. 2004 เขาเผชิญหน้ากับ เรมี่ บอนยาสกี้ (Remy Bonjasky) แชมป์เก่าจากปีก่อน การต่อสู้ดำเนินไปอย่างสูสีจนต้องมีการต่อยกพิเศษ แต่ฮูสต์พ่ายแพ้ด้วยการตัดสินที่ถูกวิจารณ์อย่างมากว่าไม่ยุติธรรม ซึ่งนิตยสารการต่อสู้บางฉบับยังยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูดถึง หลังการแข่งขัน ฟรองซัวส์ บอต้า (François Botha) และเทรนเนอร์ของเขา สตีฟ คาราโกดา (Steve Kalakoda) ที่เฝ้าดูอยู่หลังเวที ต่างประหลาดใจเมื่อเรมี่ชนะการตัดสิน สถานการณ์นี้ทำให้มีการประท้วงทางโทรศัพท์และอีเมลหลั่งไหลไปยังผู้จัดงาน K-1 และสถานีโทรทัศน์ ฟูจิทีวี ซึ่งเป็นผู้ถ่ายทอดสด จนนำไปสู่เหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นั่นคือการตรวจสอบการตัดสินบนเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของ K-1

ใน K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2005 รอบเปิดตัวเมื่อวันที่ 23 กันยายน ค.ศ. 2005 ฮูสต์ต้องถอนตัวอีกครั้งเนื่องจากอาการโรคผิวหนังภูมิแพ้และอาการบาดเจ็บที่เข่า ในช่วงการแข่งขันนั้นเอง เขาได้ประกาศว่าเขาจะเข้าร่วมการแข่งขันแบบนัดเดียวเท่านั้น และจะไม่เข้าร่วมการแข่งขันแกรนด์ปรีซ์ที่โหดร้ายอีกต่อไป และวางแผนจะจัดการแข่งขันอำลาวงการภายในปี 2006

เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม ค.ศ. 2005 ใน เค-วัน พรีเมียม 2005 ไดนาไมต์!! ฮูสต์ได้เผชิญหน้ากับแชมป์ K-1 คนใหม่ เซมมี ชิลต์ ที่เพิ่งคว้าตำแหน่งมาเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน ในยกแรก ฮูสต์โดนเข่าของชิลต์จนล้มลง ทำให้เกิดแผลแตกที่หางตาซ้ายและมีเลือดออก แพทย์ตัดสินใจยุติการแข่งขันเนื่องจากความลึกและตำแหน่งของบาดแผล ทำให้เขาพ่ายแพ้ด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิคอย่างน่าเสียดาย

เมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 2006 ฮูสต์จัดการแข่งขันอำลาวงการในบ้านเกิดของเขาที่ K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2006 ที่อัมสเตอร์ดัม เดิมทีเขาจะเผชิญหน้ากับ บ็อบ แซปป์ แต่แซปป์ถอนตัวจากการแข่งขันกะทันหันเนื่องจากปัญหาด้านสัญญา ทำให้ฮูสต์ต้องเผชิญหน้ากับ ปีเตอร์ เอิร์ตส์ ที่มาร่วมงานในฐานะผู้บรรยายทางโทรทัศน์ในท้องถิ่น และฮูสต์ก็เอาชนะด้วยการตัดสิน

เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม ค.ศ. 2006 ในงาน K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2006 ที่ซัปโปะโระ ฮูสต์ประกาศว่าการแข่งขันแกรนด์ปรีซ์ครั้งนี้จะเป็นการแข่งขันครั้งสุดท้ายของเขา โดยตั้งเป้าที่จะคว้าแชมป์โลกสมัยที่ห้าและจะอำลาวงการทันทีเมื่อเขาพ่ายแพ้ไม่ว่าจะรอบใดก็ตาม

เมื่อวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 2006 ใน K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2006 รอบเปิดตัว ฮูสต์เอาชนะ ยูสุเกะ ฟุจิโมโตะ (Yusuke Fujimoto) ด้วยการน็อกเอาต์ ทำให้เขาก้าวเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศ

เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม ค.ศ. 2006 ในรอบชิงชนะเลิศ K-1 เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2006 ฮูสต์เผชิญหน้ากับ ชาลิด อาร์ราบ (Chalid Arrab) ในรอบก่อนรองชนะเลิศ เขาใช้ความได้เปรียบด้านการเข้าถึงและลูกเตะต่ำที่แม่นยำเพื่อเอาชนะอาร์ราบด้วยการตัดสินในยกพิเศษที่ 1 และในรอบรองชนะเลิศ เขาได้เผชิญหน้ากับ เซมมี ชิลต์ อีกครั้ง แม้จะต่อสู้ครบ 3 ยก แต่เขาก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับชิลต์ได้อย่างมีนัยสำคัญ และพ่ายแพ้ด้วยการตัดสิน ฮูสต์ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก ได้รับการปรบมือจากผู้ชมอย่างกึกก้องขณะที่เขาออกจากเวที หลังจากการแข่งขัน K-1 ไฟนอล 2006 เขาได้ประกาศอำลาวงการอย่างเป็นทางการบนเวที พร้อมกับครอบครัวที่มาให้กำลังใจ

3.5. กิจกรรมหลังการอำลาวงการและการกลับมา

q=โตเกียว|position=right
หลังจากการอำลาวงการ ฮูสต์ยังคงมีส่วนร่วมในวงการศิลปะการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง เขาได้ฝึกสอนนักสู้ที่มีชื่อเสียงหลายคน รวมถึง พอล สโลวินสกี้ (Paul Slowinski) ผู้คว้าแชมป์ K-1 ทัวร์นาเมนต์ปี 2007 ที่อัมสเตอร์ดัม และยังฝึกสอน เฟดอร์ เอเมเลียเนนโก (Fedor Emelianenko) แชมป์ ไพรด์ ไฟท์ติ้ง แชมเปียนชิปส์ ในด้านการเตะขา มวยปล้ำ และทักษะอื่นๆ นอกจากนี้ ฮูสต์ยังเป็นผู้ดูแลมุมให้นักสู้ UFC อย่าง แอนโทนี ฮาร์ดอนก์ (Antoni Hardonk) ในการแข่งขัน UFC ของเขา

ในปี ค.ศ. 2012 ฮูสต์ได้รับเชิญจาก Katana Fighting Series ให้เป็นแขกผู้มีเกียรติในงาน Katana 6 'Rebellion' และในปีเดียวกันนั้น เนื่องจากความนิยมของการวิ่งมาราธอนขนาดใหญ่ในบ้านเกิดของเขาและสถานะที่เขาเป็นชาวญี่ปุ่น ฮูสต์จึงเข้าร่วม โตเกียวมาราธอน ปี 2012 และวิ่งจนจบการแข่งขัน เมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม ค.ศ. 2012 เขายังดำรงตำแหน่งผู้บริหารการผลิตของ Hoost Cup 2012

ฮูสต์กลับมาแข่งขันอีกครั้งในวัย 48 ปี เมื่อวันที่ 23 มีนาคม ค.ศ. 2014 ในการแข่งขัน Hoost Cup: Legend ที่นาโกย่า ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเขาในรอบกว่าแปดปี เขาสามารถล้ม โทมัส สแตนลีย์ (Thomas Stanley) ได้ถึงสองครั้ง และคว้าชัยชนะด้วยการตัดสินอย่างเป็นเอกฉันท์

เมื่อวันที่ 19 ตุลาคม ค.ศ. 2014 ที่โอซาก้า ฮูสต์เอาชนะ ปีเตอร์ เอิร์ตส์ ในการเผชิญหน้าครั้งที่หกด้วยการตัดสินอย่างเป็นเอกฉันท์ เพื่อคว้าแชมป์ WKO World Heavyweight ที่ว่างอยู่

ปัจจุบัน ฮูสต์ยังคงเป็นผู้ฝึกสอนนักสู้รุ่นใหม่ โดยดำเนินงานยิมชื่อ "ทีมมิสเตอร์เพอร์เฟกต์" (Team Mr. Perfect) และมีสาขาในเมืองนาโกย่า ประเทศญี่ปุ่น

6.1. ความสำเร็จและผลกระทบที่สำคัญ

เออร์เนสโต ฮูสต์ได้รับการยอมรับว่าเป็น "ช่างเทคนิค" และ "นักสู้ผู้ชาญฉลาด" ในวงการคิกบ็อกซิ่งในยุคที่มีนักสู้ทรงพลังมากมาย เขาสามารถทำลายสถิติด้วยการเป็นแชมป์ เค-วัน เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ ถึงสี่สมัย ซึ่งเป็นสถิติสูงสุดเท่ากับ เซมมี ชิลต์ เขายังเป็นที่รู้จักในฐานะหนึ่งใน "สี่ราชาแห่ง K-1" (K-1 Four Heavenly Kings) เคียงข้างแอนดี ฮัก, ปีเตอร์ เอิร์ตส์ และ ไมค์ เบอร์นาร์โด ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของยุคทองของ K-1

นอกจากการเป็นนักสู้ที่ประสบความสำเร็จแล้ว ฮูสต์ยังได้อุทิศตนเพื่อพัฒนาวงการคิกบ็อกซิ่งในฐานะผู้ฝึกสอน โดยเป็นผู้ก่อตั้งและดำเนินงาน "ทีมมิสเตอร์เพอร์เฟกต์" (Team Mr. Perfect) ซึ่งเน้นการฝึกสอนนักสู้รุ่นใหม่ การที่เขาแสดงให้เห็นว่า "อายุเป็นเพียงตัวเลข" ด้วยการกลับมาคว้าแชมป์โลก WKO ในวัย 48 ปี ยิ่งตอกย้ำถึงความสามารถและความทุ่มเทของเขา ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้กับนักสู้และแฟนกีฬามากมาย

6.2. คำวิจารณ์และข้อถกเถียง

ตลอดอาชีพการงานของเออร์เนสโต ฮูสต์ มีบางเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดข้อถกเถียงและคำวิพากษ์วิจารณ์อย่างเป็นกลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการตัดสินในการแข่งขันบางนัด

การเผชิญหน้ากับ บ็อบ แซปป์ สองครั้งในปี 2002 มีผลลัพธ์ที่น่ากังขา ในการแข่งขันครั้งแรกที่แซปป์ชนะด้วยการน็อกเอาต์ทางเทคนิคจากคำสั่งของแพทย์เนื่องจากบาดแผลของฮูสต์ และการแข่งขันครั้งที่สองที่ฮูสต์แพ้ด้วยการน็อกเอาต์จากกรรมการ ทั้งที่เขายังยืนอยู่ ซึ่งเป็นผลการตัดสินที่ถูกวิจารณ์อย่างหนัก นอกจากนี้ การพ่ายแพ้ต่อ เรมี่ บอนยาสกี้ ในรอบก่อนรองชนะเลิศของ เค-วัน เวิลด์ กรังด์ปรีซ์ 2004 ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่ถูกตั้งคำถามถึงความยุติธรรมของการตัดสิน โดยสื่อมวลชนและแฟนๆ จำนวนมากมองว่าเป็นการตัดสินที่ "ไม่สามารถอธิบายได้" ซึ่งส่งผลให้เกิดการประท้วงต่อผู้จัดงานอย่างกว้างขวาง และนำไปสู่การตรวจสอบการตัดสินอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ของ K-1