1. ชีวิต
พระองค์ทรงใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในฐานะสมาชิกของราชวงศ์ปะหัง ตั้งแต่การประสูติ การศึกษา การอภิเษกสมรส และการขึ้นเป็นพระราชินีแห่งรัฐปะหังและมาเลเซีย
1.1. การเกิดและวัยเยาว์
เติงกู อัฟซัน ประสูติเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2475 ณ กัวลาเตอเริงกานู ทรงเป็นพระธิดาองค์ที่สี่ของเติงกู ปังลิมา เปอรัง เติงกู มูฮัมหมัด มูอัซซัม ชาห์ อิบดี อัลมาร์ฮุม สุลต่าน ฮาจะฮ์ เซอร์ อะห์หมัด อัลมูอัซซัม ชาห์ และเติงกู ฮาจะฮ์ มันดัก บินตี เติงกู ฮาจะฮ์ มุสตาฟาร์ พระองค์ทรงเป็นพระราชนัดดาของอัลมาร์ฮุม สุลต่าน อะห์หมัด ชาห์ สุลต่านองค์แรกแห่งปะหัง พระบิดาของพระองค์ซึ่งเป็นพระโอรสของสุลต่านอะห์หมัดแห่งปะหัง ทรงดำรงตำแหน่งมุขมนตรีแห่งรัฐตรังกานูและรัฐปะหัง ก่อนจะกลับมายังปะหังเพื่อดำรงตำแหน่งเดิม
1.2. การศึกษา
เติงกู ฮาจะฮ์ อัฟซัน ทรงได้รับการศึกษาเบื้องต้นที่โรงเรียนสตรีมลายูในเมืองเปกัน นอกจากนี้ พระองค์ยังทรงได้รับการสอนพิเศษภาษาอังกฤษเป็นการส่วนพระองค์
1.3. การอภิเษกสมรสและการขึ้นเป็นพระราชินี
เมื่อวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2497 ขณะมีพระชนมายุ 22 พรรษา พระองค์ทรงอภิเษกสมรสกับอะห์หมัด ชาห์ มกุฎราชกุมารแห่งปะหัง ณ กัวลาลีปิส และทรงดำรงตำแหน่งเป็นเติงกู ปวน (มกุฎราชกุมารี) แห่งปะหัง พระองค์ทรงมีพระโอรสธิดารวมเจ็ดพระองค์ เป็นพระโอรสสองพระองค์และพระธิดาห้าพระองค์ ได้แก่ เติงกู เมเรียม, เติงกู มูฮาอินี, เติงกู ไอชาห์ มาร์เซลลา, อัล-สุลต่าน อับดุลละฮ์ รีอายาตุดดิน อัล-มุสตาฟา บิลละฮ์ ชาห์, เติงกู อับดุล ราห์มัน, เติงกู นง ฟาติมะฮ์ และเติงกู ชาฮารียะฮ์
ในปี พ.ศ. 2517 เมื่ออะห์หมัด ชาห์ เสด็จขึ้นครองราชย์เป็นสุลต่านแห่งปะหัง พระองค์จึงทรงได้รับการสถาปนาเป็นเติงกู อัมปวนแห่งปะหัง
1.4. สมเด็จพระราชินีแห่งมาเลเซีย (Raja Permaisuri Agong)
พระองค์ทรงดำรงตำแหน่งยังดีเปอร์ตวนอากง (Raja Permaisuri Agong) ระหว่างวันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2522 ถึง 25 เมษายน พ.ศ. 2527
2. เครื่องราชอิสริยาภรณ์และการยกย่อง
พระองค์ทรงได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์และเกียรติยศมากมาย ทั้งจากรัฐปะหัง ประเทศมาเลเซีย และต่างประเทศ
2.1. เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งรัฐปะหัง
เครื่องราชอิสริยาภรณ์ตระกูลมงกุฎอินทราแห่งปะหัง ชั้นที่ 1 - สมาชิกชั้นที่ 1 แห่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตระกูลมงกุฎอินทราแห่งปะหัง (DK I) (6 พฤษภาคม พ.ศ. 2518)
เครื่องราชอิสริยาภรณ์สุลต่านอะห์หมัด ชาห์แห่งปะหัง ชั้นอัศวินมหาปรมาภรณ์ - อัศวินมหาปรมาภรณ์แห่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์สุลต่านอะห์หมัด ชาห์แห่งปะหัง (SSAP) - ดาโต๊ะ สรี
เครื่องราชอิสริยาภรณ์มงกุฎแห่งปะหัง ชั้นอัศวินมหาปรมาภรณ์ - อัศวินมหาปรมาภรณ์แห่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์มงกุฎแห่งปะหัง (SIMP) - เดิมคือ ดาโต๊ะ ปัจจุบันคือ ดาโต๊ะ อินเดรา (29 พฤษภาคม พ.ศ. 2515)
2.2. เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งชาติและสุลต่าน
เครื่องราชอิสริยาภรณ์มงกุฎแห่งราชอาณาจักร - ผู้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์มงกุฎแห่งราชอาณาจักร (DMN) (29 พฤษภาคม พ.ศ. 2522) ในฐานะพระมเหสีของยังดีเปอร์ตวนอากง
2.3. เครื่องราชอิสริยาภรณ์จากต่างประเทศ
- โรมาเนีย
- ชั้นที่หนึ่งแห่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์ทิวดอร์ วลาดิมีเรสกู (25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2525)
3. การถึงแก่อสัญกรรม
เติงกู อัฟซัน สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2531 เวลา 8:42 น. ณ อิสตานา ปะหัง กัวลาลัมเปอร์ ด้วยพระชนมายุ 55 พรรษา เนื่องจากมะเร็ง พระองค์ทรงสิ้นพระชนม์หนึ่งสัปดาห์หลังจากที่พระสัสสุ (แม่สามี) ของพระองค์ คือ อัลมาร์ฮูมะฮ์ เติงกู อัมปวน เบซาร์ ราจา ฟาติมะฮ์ บินตี อัลมาร์ฮุม สุลต่าน อิสกันดาร์ ชาห์ กัดดาซุลละฮ์ สิ้นพระชนม์ และหนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น พระมารดาของพระองค์ คือ เติงกู ฮาจะฮ์ ไอชาห์ มันดัก บินตี เติงกู มุสตาฟา ก็สิ้นพระชนม์เช่นกัน พระศพของพระองค์ได้รับการฝัง ณ สุสานหลวงปะหัง ใกล้กับมัสยิดหลวงอาบู บาการ์ ในเมืองเปกัน รัฐปะหัง
4. มรดกและการระลึกถึง
เพื่อเป็นการระลึกถึงและเชิดชูเกียรติแก่พระองค์ มีสถานที่สำคัญหลายแห่งที่ได้รับการตั้งชื่อตามพระนามของเติงกู อัมปวน ฮาจะฮ์ อัฟซัน
4.1. สถานที่ที่ตั้งชื่อตามพระนาม
- มัสยิดเติงกู อัมปวน อัฟซัน ในกวนตัน รัฐปะหัง
- โรงพยาบาลเติงกู อัมปวน อัฟซัน ในกวนตัน รัฐปะหัง
- สถาบันเติงกู อัมปวน อัฟซัน ศูนย์พัฒนาเด็กในกัวลาลัมเปอร์
- สถาบันการศึกษาครูวิทยาเขตเติงกู อัมปวน อัฟซัน ในกัวลาลีปิส รัฐปะหัง
- โรงเรียนมัธยมเติงกู อัมปวน อัฟซัน ในเชนอร์ รัฐปะหัง
- โรงเรียนมัธยม SMK เติงกู อัฟซัน ในกวนตัน รัฐปะหัง
- โรงเรียนมัธยม SMKA เติงกู อัมปวน ฮาจะฮ์ อัฟซัน ในเจอรานตุต รัฐปะหัง
- มาอาฮัด ตาห์ฟิซ อัลกุรอาน วัลกิรอัต เติงกู อัมปวน อัฟซัน ในเปกัน รัฐปะหัง
- ตามาน เติงกู อัมปวน อัฟซัน พื้นที่อยู่อาศัยในลันชัง รัฐปะหัง