อิจิโร ฟุรุตะจิ

1.1. ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา

อิจิโร ฟูรูตาจิ เกิดเมื่อวันที่ 7 ธันวาคม ค.ศ. 1954 ใน โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น เขาเป็นบุตรชายของจุนทาโร่ ฟูรูตาจิ ซึ่งทำงานเป็นผู้บริหารที่บริษัทฮามาโนะ ไฟเบอร์ อินดัสเทรียล (ต่อมาได้เป็นประธานบริษัท) และอายาโกะ (นามสกุลเดิม โฮริกุจิ) พ่อและแม่ของเขามีความผูกพันกันมาตั้งแต่สมัยที่ปู่ของทั้งสองฝ่าย ซึ่งก็คือคิโยฮารุ ฟูรูตาจิ และทัตสึโซะ โฮริกุจิ ได้ย้ายไปค้าขายที่เมือง ชิงเต่า ประเทศจีน ทั้งคู่ได้รู้จักและมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งขึ้นเมื่อจุนทาโร่ได้รับเลือกให้เป็นครูสอนพิเศษของอายาโกะ ซึ่งเป็นเหตุให้ทั้งสองได้แต่งงานกัน

ฟูรูตาจิเติบโตในเขต คิตะ กรุงโตเกียว ซึ่งเขาได้บรรยายถึงบ้านเกิดของตนเองว่าเป็นที่ที่ร้านซูชิ "คินซูชิ" ตั้งอยู่ในปัจจุบัน หลังจากที่พ่อแม่ของเขาขายที่ดินไปในตอนที่เขาอายุ 29 ปี โดยเขาเปรียบร้านซูชินั้นว่าเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของบ้านตัวเอง เข้ารับการศึกษาที่โรงเรียนประถมคิตะคุริตสึ ทาคิโนกาวะ ไดนิ, โรงเรียนมัธยมต้นชิโยดะคุริตสึ อิมากาวะ (ปัจจุบันคือ โรงเรียนมัธยมต้นชิโยดะคุริตสึ คันดะ ฮิโตสึบาชิ), โรงเรียนมัธยมปลายริกเกียว (ปัจจุบันคือ โรงเรียนมัธยมริกเกียว นีซา), และสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยริกเกียว คณะเศรษฐศาสตร์ สาขาการบริหารธุรกิจ

ฟูรูตาจิเคยเล่าว่า ในวัยเด็กเขาเป็นเด็กที่เงียบขรึมมาก เพราะแม่และพี่สาวของเขาเป็นคนพูดเก่ง ทำให้เขาแทบไม่มีโอกาสได้พูดเลย เขาไม่ถนัดการพูดต่อหน้าผู้คน แม้แต่ในชั้นเรียนประถม เขาก็แกล้งทำเป็นนอนหลับเพื่อหลีกเลี่ยงการอ่านออกเสียง เขาเล่าว่าการได้รู้จักกับมวยปล้ำในวัยเด็กช่วยให้เขาเอาชนะความประหม่าในการพูดได้ หลังจากจำชื่อนักมวยปล้ำได้มากกว่า 200 คน เขาก็เริ่มโต้ตอบกับแม่และพี่สาวด้วยการประลองความรู้เรื่องนักมวยปล้ำกับนักแสดงภาพยนตร์ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขากล้าแสดงออกทางคำพูด

1.2. อาชีพที่ทีวีอาซาฮิ

ในปี ค.ศ. 1977 อิจิโร ฟูรูตาจิ ได้เข้าร่วมทำงานที่ ทีวีอาซาฮิ (เดิมชื่อเซ็นโคกุ อาซาฮิ โฮโซ) ในฐานะผู้ประกาศข่าว เขาเป็นผู้ประกาศข่าวรุ่นแรกของสถานีโทรทัศน์ทีวีอาซาฮิ ซึ่งเปลี่ยนชื่อจาก NET ในเดือนเมษายนปีเดียวกันนั้น ทีวีอาซาฮิได้รับสิทธิ์การถ่ายทอดสด โอลิมปิกฤดูร้อนที่มอสโก ทำให้มีการจ้างผู้ประกาศข่าวจำนวนมากเป็นพิเศษในรุ่นของเขา ซึ่งมีทั้งชายและหญิงรวมเกือบ 10 คน รวมถึง คาสุฮิโกะ โยชิซาวะ, ยาซุโกะ มิยาจิมะ, โนริสึงุ วาตานาเบะ และ มาซาโกะ นากาซาโตะ

ในเดือนกรกฎาคมปีเดียวกัน เขาได้รับมอบหมายให้เป็นผู้บรรยายการแข่งขันมวยปล้ำอาชีพในรายการ เวิลด์โปรเรสลิง ของนิวเจแปนโปรเรสลิง และได้เปิดตัวในฐานะผู้บรรยายครั้งแรกในการแข่งขันระหว่าง ริกิ โชชู กับ เอล โกเลียส ที่สนามกีฬาโคชิงายะ

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1980 เขาได้ร่วมงานกับ โคเท็ตสึ ยามาโมโตะ ในรายการ เวิลด์โปรเรสลิง และได้รับความนิยมอย่างมากจากสไตล์การบรรยายที่เป็นเอกลักษณ์และมีการใช้คำพูดที่เกินจริง หรือที่เรียกว่า "การบรรยายที่รุนแรง" (過激実況) วลีเด็ดที่เขาสร้างสรรค์ขึ้น เช่น "โอวววววววววววว!," "ท่าแมงป่องกลับหลังผิดกฎหมาย," "นับหนึ่งถึงการแข่งขันอันยิ่งใหญ่," "ภูเขามนุษย์," "ทฤษฎีกังหันลม" และ "เรื่องราวการกลับตาลปัตรของยอดฝีมือปะทะคนธรรมดา" ได้มีส่วนสำคัญในการสนับสนุนยุคทองของ อันโตนิโอ อิโนกิ และนิวเจแปนโปรเรสลิง นอกจากนี้ เขายังปรากฏตัวเป็นตัวละครในมังงะเรื่อง อีนอเซ็นชิ ของ โยชิโนริ โคบายาชิ ที่ตีพิมพ์ในนิตยสาร ชูคัง โชเน็น แมกะซีน ทำให้เขากลายเป็นที่รู้จักในหมู่แฟนคลับที่ไม่ใช่แค่มวยปล้ำเท่านั้น

2.1. การก่อตั้งฟูรูตาจิโปรเจกต์

ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1984 อิจิโร ฟูรูตาจิ ได้ลาออกจากทีวีอาซาฮิ เพื่อผันตัวมาเป็นผู้ประกาศอิสระ และได้ก่อตั้งบริษัทวางแผนงานของตนเองที่มีชื่อว่า "ฟูรูตาจิโปรเจกต์" ร่วมกับเพื่อนร่วมงานอีก 7 คน การตัดสินใจครั้งนี้มีพื้นฐานมาจากสิ่งที่เขาเรียกว่า "ความแตกต่างระหว่างการประเมินตนเองและการประเมินจากผู้อื่น" ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เขาตัดสินใจก้าวเข้าสู่เส้นทางอิสระ แม้จะมีความท้าทายในช่วงแรก โดยเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเคยกล่าวกับเขาว่า "แกจะต้องล้มเหลวภายในสามเดือนแน่ๆ" ซึ่งคำพูดที่รุนแรงนั้นได้กลายเป็นแรงผลักดันให้เขามุ่งมั่นทำงานอย่างหนักเพื่อคว้าโอกาสต่างๆ

2.2. สไตล์การพากย์แบบ "โอเวอร์เดอะท็อป" และการประกาศข่าวกีฬา

หลังจากผันตัวเป็นอิสระ เขายังคงได้รับความนิยมอย่างมากในฐานะผู้บรรยายการแข่งขันกีฬา โดยเฉพาะการถ่ายทอดสดการแข่งขัน F1 ของสถานีโทรทัศน์ ฟูจิเทเลวิชัน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1989 ถึง ค.ศ. 1994 ซึ่งเป็นที่รู้จักจากสไตล์การพากย์แบบ "โอเวอร์เดอะท็อป คอมเมนทารี" หรือการบรรยายที่ใช้คำพูดที่เกินจริงและเต็มไปด้วยอารมณ์ขัน เขาได้สร้างวลีเด็ดและคำจำกัดความที่ไม่เหมือนใครให้กับนักแข่งรถและสถานการณ์ต่างๆ ซึ่งกลายเป็นที่จดจำและเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้การแข่งขัน F1 ในญี่ปุ่นได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม นอกจากนี้ เขายังเป็นผู้บรรยายการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศของ เคย์ริน (จักรยานยนต์ทางเรียบ) อีกด้วย

ฟูรูตาจิได้สร้างคำจำกัดความให้กับนักแข่ง F1 ชื่อดังมากมาย อาทิ:

• ไอร์ตัน เซนน่า: "เจ้าชายแห่งความเร็ว" (音速の貴公子)
• อเลน พรอสต์: "ศาสตราจารย์" (プロフェッサー)
• ไนเจล แมนเซลล์: "จอมโจรบ้าบิ่น" (荒法師), "จอมเผด็จการ" (暴れん坊将軍)
• มิคาเอล ชูมัคเกอร์: "เพชรน้ำงามแห่งอาณาจักรรถยนต์เยอรมัน" (ドイツ自動車王国の申し子), "เทอร์มิเนเตอร์" (ターミネーター)
• ซาโตรุ นากาจิมะ: "สไตล์การขับแบบถั่วเน่า" (納豆走法)
• อากุริ ซูซูกิ: "นีโอ เจแปนนีสค์" (ネオジャパネスク)

เขายังมีวลีเด็ดที่อธิบายสนามแข่งต่างๆ เช่น:

• สนามแข่งรถมอนติคาร์โล: "เมื่อผ่านอุโมงค์ออกมา ก็เป็นชิเคนแล้ว" (トンネルを抜けるとシケインだった)
• ซูซูกะ เซอร์กิต: "เส้นทางแห่งความเร็วหนึ่งเดียว" (音速の一本道), "ทางโค้ง 130R ที่ต้องใช้ใจสู้!" (胸突き八丁130R!)

นอกจากนี้ เขายังได้รับมอบหมายให้เป็นผู้บรรยายพิเศษสำหรับการแข่งขันโลก ปี ค.ศ. 2001 ที่ ฟุกุโอกะ ประเทศญี่ปุ่น และปี ค.ศ. 2003 ที่ บาร์เซโลนา ประเทศสเปน รวมถึงการแข่งขันกรีฑาชิงแชมป์โลก ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1999 ที่ เซบียา จนถึงปี ค.ศ. 2001 ที่ เอดมันตัน โดยเฉพาะการบรรยายวิ่งมาราธอนหญิง

2.3. การเป็นพิธีกรรายการต่างๆ

อิจิโร ฟูรูตาจิ ได้แสดงความสามารถที่หลากหลายในฐานะพิธีกรรายการโทรทัศน์และรายการวิทยุหลายรายการทั่วประเทศญี่ปุ่น หลังจากการผันตัวเป็นอิสระ เขาได้รับบทบาทสำคัญในการเป็นพิธีกรของรายการเพลงชื่อดังของฟูจิเทเลวิชัน อย่าง ไนท์ฮิตสตูดิโอ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขากลายเป็นที่รู้จักในวงกว้างนอกเหนือจากกลุ่มแฟนคลับมวยปล้ำ

นอกจากนี้ เขายังได้เป็นพิธีกรงานสำคัญต่างๆ เช่น งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสของ ฮิโรมิ โกะ และ ยูริเอะ นิตานิ ในปี ค.ศ. 1987 ซึ่งจัดขึ้นที่โรงแรม ชินทากานาวะ พรินซ์โฮเทล โดยมีฟูจิเทเลวิชันถ่ายทอดสดภายใต้ชื่อ ขอแสดงความยินดี ฮิโรมิ โกะ & ยูริเอะ นิตานิ งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรส งานนี้สร้างสถิติเรตติ้งผู้ชมสูงถึง 47.6% และสูงสุดถึง 58.5% ในช่วงเวลาหนึ่ง ซึ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความนิยมและทักษะการดำเนินรายการของเขา

เขายังได้ทำงานในบทบาทต่างๆ ทั้งในNHK และสถานีโทรทัศน์เชิงพาณิชย์หลัก 5 แห่งในญี่ปุ่น โดยมีรายการประจำในทุกช่อง ในปี ค.ศ. 1988 เขาได้ร่วมแสดงในภาพยนตร์เรื่อง สวีทโฮม และในปี ค.ศ. 1991 เขาได้ร่วมแสดงในละครโทรทัศน์เรื่อง คิมิ โนะ นา วะ (ชื่อของเธอ) ของเอ็นเอชเค ซึ่งเป็นละครโทรทัศน์ภาคเช้า (อาซาโดระ) และในปี ค.ศ. 2020 ได้ร่วมแสดงในละครโทรทัศน์ภาคเช้าเรื่อง เอลล์ ซึ่งเป็นการท้าทายอาชีพนักแสดงของเขา นอกจากนี้ เขายังเคยเป็นผู้ประกาศข่าวในรายการ นิวส์ฟรอนเทียร์ ของทีวีอาซาฮิ ซึ่งเป็นรายการข่าวที่ออกอากาศในคืนวันเสาร์เมื่อรายการ นิวส์สเตชั่น ไม่มีการออกอากาศ

ในปี ค.ศ. 1989 เมื่อ อันโตนิโอ อิโนกิ ลงสมัครรับเลือกตั้งวุฒิสมาชิกภายใต้พรรคสันติภาพกีฬา ฟูรูตาจิได้ให้การสนับสนุนอิโนกิด้วยวลีเด็ดที่สร้างสรรค์ว่า "กงล้อล็อกรัฐสภา, เอนสึยกิภาษีผู้บริโภค" (国会に卍固め、消費税に延髄斬り)

2.4. การแสดงเดี่ยว: "ทอล์กกิงบลูส์"

นอกเหนือจากการเป็นผู้ประกาศข่าวและพิธีกร อิจิโร ฟูรูตาจิ ยังได้สร้างสรรค์ผลงานการแสดงเดี่ยวอันเป็นเอกลักษณ์ที่เรียกว่า "ทอล์กกิงบลูส์" (Talking Blues) ซึ่งเป็นการแสดงที่เขาสื่อสารเพียงลำพังด้วยการพูดคุยเป็นเวลากว่าสองชั่วโมง โดยไม่ใช้เครื่องดนตรีประกอบหรือฉากใดๆ การแสดงนี้เริ่มต้นขึ้นในปี ค.ศ. 1988 และกลายเป็นส่วนสำคัญที่สะท้อนถึงทักษะการใช้ภาษาและการเล่าเรื่องอันโดดเด่นของเขา

คอนเซ็ปต์ของ "ทอล์กกิงบลูส์" คือการสร้างบรรยากาศที่ใกล้ชิดระหว่างเขากับผู้ชม โดยใช้พลังของคำพูดเพียงอย่างเดียวในการถ่ายทอดความคิด อารมณ์ และเรื่องราวต่างๆ เขาจะเตรียมวลีและเรื่องเล่าที่คิดมาอย่างดีล่วงหน้า และนำมาผสมผสานกับการบรรยายเหตุการณ์ในปัจจุบันหรือความคิดเห็นส่วนตัว ซึ่งทำให้การแสดงมีความสดใหม่และน่าสนใจอยู่เสมอ การแสดงนี้ไม่ได้เป็นเพียงการพูดคุยธรรมดา แต่เป็นการแสดงที่เน้นการใช้ภาษาที่คมคาย การเสียดสี และการเล่นคำ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในสไตล์ของเขา "ทอล์กกิงบลูส์" ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีและได้เดินทางไปจัดแสดงในหลายสถานที่ เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความสามารถของฟูรูตาจิในการดึงดูดผู้ชมด้วยการใช้คำพูดเพียงอย่างเดียว

2.5. NHK โคฮาคุอุตะกัสเซ็น

ระหว่างปี ค.ศ. 1994 ถึง ค.ศ. 1996 อิจิโร ฟูรูตาจิ ได้รับบทบาทสำคัญในฐานะพิธีกรทีมแดง (White Team) ของรายการเพลงส่งท้ายปีที่มีชื่อเสียงของ NHK อย่าง NHK โคฮาคุอุตะกัสเซ็น การเข้ารับตำแหน่งนี้ถือเป็นประวัติการณ์ เนื่องจากเขาเป็นผู้ประกาศข่าวคนแรกจากสถานีโทรทัศน์เชิงพาณิชย์ที่ได้รับเกียรติเป็นพิธีกรของรายการอันทรงเกียรตินี้ในประวัติศาสตร์ของรายการเลยทีเดียว

บทบาทของเขาในฐานะพิธีกรโคฮาคุนั้นโดดเด่นและสร้างผลกระทบอย่างมาก เขามักจะกล่าวถึงความฝันที่จะได้เป็นพิธีกรของรายการนี้มาโดยตลอด การปรากฏตัวของเขาในฐานะผู้ประกาศข่าวอิสระจากช่องเอกชนในรายการที่ถือเป็นสัญลักษณ์ของ NHK แสดงให้เห็นถึงการยอมรับในความสามารถและชื่อเสียงที่กว้างขวางของเขา

เมื่อมีการประกาศว่าเขาจะส่งต่อหน้าที่ให้กับ นาคาอิ มาซาฮิโระ ในปี ค.ศ. 1997 ก็มีข่าวปลอมแพร่สะพัดในสื่อต่างๆ ว่าฟูรูตาจิเสียชีวิต ซึ่งสร้างความสับสนและเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจสำหรับตัวเขาเอง

3.1. การได้รับการแต่งตั้งและบทบาท

ในวันที่ 5 เมษายน ค.ศ. 2004 อิจิโร ฟูรูตาจิ ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ประกาศข่าวหลัก (แองเคอร์แมน) คนแรกของรายการ โฮโดสเตชั่น ซึ่งเป็นรายการที่สืบทอดมาจาก นิวส์สเตชั่น อันเป็นที่รู้จักกันดี การได้รับเลือกให้รับบทบาทนี้เกิดขึ้นหลังจากที่ ฮายาคาวะ ฮิโรชิ ประธานบริษัทฟูรูตาจิโปรเจกต์ได้ทาบทามฟูรูตาจิให้รับหน้าที่นี้ประมาณสามปีก่อนหน้า แม้ว่าฟูรูตาจิจะปฏิเสธมาโดยตลอดด้วยความตั้งใจที่จะทำงานในวงการบันเทิงและการบรรยายกีฬา แต่ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจตอบรับข้อเสนอ เมื่อฮายาคาวะบอกว่าเขาจะได้รับอิสระในการ "สร้างสรรค์ภาพของตนเองได้อย่างอิสระ"

หลังจากรับหน้าที่ใน โฮโดสเตชั่น ฟูรูตาจิได้ยกเลิกรายการประจำอื่นๆ และการปรากฏตัวในโฆษณาต่างๆ อย่างต่อเนื่อง เพื่อทุ่มเทให้กับบทบาทใหม่นี้เป็นหลัก แม้กระทั่งการให้สัมภาษณ์กับนิตยสารรายสัปดาห์ก็ถูกจำกัดลงอย่างมาก เขาเคยเปิดเผยว่า ในช่วงสามปีแรกของการทำงานในรายการ เขาปฏิเสธที่จะกล่าวคำว่า "สวัสดีตอนเย็น" (こんばんは) ในช่วงต้นรายการตามความเชื่อส่วนตัว ซึ่งทำให้ผู้ชมหลายคนร้องเรียน แต่เขาก็ยังคงยืนกราน จนกระทั่งโปรดิวเซอร์ได้ตักเตือนอย่างจริงจังว่า "พอได้แล้ว หยุดยึดติดกับสิ่งที่ไร้ประโยชน์ได้แล้ว" ทำให้หลังจากนั้นเขาจึงเริ่มกล่าวคำทักทายตามปกติ

3.2. ข้อโต้แย้งและแรงกดดัน

ในช่วงที่อิจิโร ฟูรูตาจิ ดำรงตำแหน่งผู้ประกาศข่าวหลักของ โฮโดสเตชั่น เขาต้องเผชิญกับข้อโต้แย้งและแรงกดดันอย่างมหาศาล ซึ่งส่วนหนึ่งมาจากธรรมชาติของรายการข่าวที่วิพากษ์วิจารณ์สังคมและการเมือง รายการดังกล่าวมีโทนเสียงที่วิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลและประเด็นทางสังคม ซึ่งนำไปสู่การกล่าวอ้างถึงแรงกดดันทางการเมืองอย่างต่อเนื่อง

ฟูรูตาจิเคยเปิดเผยว่า เขาได้รับโทรศัพท์และอีเมลจากผู้ชมมากกว่า 100 สายในแต่ละวัน โดยกว่า 95% เป็นข้อความที่รุนแรงและกล่าวหา แต่เขาก็ยังคงอ่านข้อความเหล่านั้นทั้งหมด แม้ว่าจะรู้สึกเจ็บปวดแต่เขากลับมองว่าผู้ที่ส่งข้อความเหล่านั้นคือ "แฟนคลับตัวยง" ของเขา นอกจากนี้ เขายังอ่านหนังสือพิมพ์ถึง 6 ฉบับเป็นประจำทุกวัน (อาซาฮิ, โยมิอุริ, ไมนิจิ, ซังเกอิ, โตเกียว, นิเคอิ) เพื่อให้เข้าใจสถานการณ์ข่าวอย่างลึกซึ้ง

สิ่งที่น่าสังเกตคือ ฟูรูตาจิได้เปิดเผยในภายหลังว่า เขาเคยได้รับแรงกดดันโดยตรงจาก "ระดับรัฐมนตรี" ของรัฐบาลพรรคประชาธิปไตย ในขณะนั้น ที่โทรศัพท์ตรงมายังรายการเพื่อสั่งให้ "เงียบปากผู้ประกาศข่าวคนนั้นซะ" หรือ "ต้องขอโทษทันที ไม่งั้นจะเกิดปัญหา" ซึ่งเขาเน้นย้ำว่า "ไม่มีเสรีภาพสื่อในญี่ปุ่น" อย่างไรก็ตาม ในวันสุดท้ายของการออกอากาศ เขากลับออกมาปฏิเสธการกล่าวอ้างถึงแรงกดดันจากรัฐบาลชินโซ อาเบะ หรือกลุ่มผู้ชมที่เรียกร้องการปฏิบัติตามกฎหมายการออกอากาศ แต่ในภายหลังเขาก็ยอมรับว่า "ผมอาจสร้างบรรยากาศที่ทำให้ดูเหมือนมีแรงกดดันเกิดขึ้นบนหน้าจอ" และยังกล่าวว่า "มนุษย์เรามีความลำเอียงไม่มากก็น้อย หากคุณสร้างรายการด้วยความมุ่งมั่น รายการก็อาจจะลำเอียงไปบ้าง" ซึ่งสะท้อนถึงความเชื่อของเขาในการนำเสนอข่าวอย่างมีจุดยืน

ฟูรูตาจิยังได้เปรียบเทียบตัวเองกับผู้ประกาศข่าวรุ่นพี่อย่าง เท็ตสึยะ ชิกุชิ และ ชิเงคาสึ คิชิอิ ซึ่งเป็นนักข่าวที่มีประสบการณ์ตรง โดยกล่าวว่า "ผมเป็นแค่มือสมัครเล่นที่ไม่มีความรู้เรื่องการต่างประเทศ การเมือง หรือเศรษฐกิจ แต่กลับต้องมารับหน้าที่อันหนักอึ้งนี้" ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกกดดันและความถ่อมตัวในบทบาทของเขา

3.3. การลาออก

ในวันที่ 24 ธันวาคม ค.ศ. 2015 อิจิโร ฟูรูตาจิ ได้ประกาศลาออกจากตำแหน่งผู้ประกาศข่าวหลักของ โฮโดสเตชั่น โดยให้เหตุผลว่า "ข้อตกลงในการปรากฏตัวในฐานะผู้ประกาศข่าวหลักจะสิ้นสุดลงในฤดูใบไม้ผลิปี ค.ศ. 2016" และ "ตนเองต้องการที่จะลองท้าทายสิ่งใหม่ๆ" ซึ่งทางทีวีอาซาฮิก็เคารพในการตัดสินใจของเขา

ในวันแถลงข่าวการลาออก ซึ่งไม่มีกล้องโทรทัศน์ได้รับอนุญาตให้บันทึกภาพ ฟูรูตาจิได้กล่าวอย่างเปิดเผยว่า "ตลอด 12 ปีที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่อึดอัดใจ ผมต้องเดินอยู่บนเส้นด้ายระหว่างสิ่งที่พูดได้กับสิ่งที่พูดไม่ได้" เขายังเสริมด้วยอารมณ์ขันว่า "วันนี้ผมได้ดูอินเทอร์เน็ตมาตลอด และมีข้อความหนึ่งที่ประทับใจที่สุดคือ 'ฟูรูตาจิลาออกแล้ว! เย้!' ผมคิดว่าคงมีคนจำนวนมากที่รู้สึกแบบนั้น ผมอยากจะบอกคนเหล่านั้นว่า 'ยินดีด้วยนะครับ' และ 'ขอบคุณที่ช่วยให้ผมเติบโต'"

ในวันสุดท้ายของการออกอากาศรายการ โฮโดสเตชั่น เมื่อวันที่ 31 มีนาคม ค.ศ. 2016 ฟูรูตาจิได้กล่าวสุนทรพจน์อำลาผู้ชมเป็นเวลาประมาณ 8 นาที เขาเปิดเผยเหตุผลการลาออกว่า "ผมรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเรื่อยๆ" และ "ความปรารถนาอันเอาแต่ใจของผมที่จะสร้างความบันเทิงให้ทุกคนด้วยการพูดและภาษาของตัวเองได้แข็งแกร่งขึ้น" เขายังย้ำว่า "ไม่มีแรงกดดันใดๆ จากแหล่งภายนอก หรือจากรัฐบาลอาเบะ หรือจากสมาคมผู้ชมที่เรียกร้องการปฏิบัติตามกฎหมายการออกอากาศเลย นั่นคือความจริงทั้งหมด" อย่างไรก็ตาม ในบทสัมภาษณ์กับอาซาฮิชิมบุน เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคมปีเดียวกัน เขากล่าวว่า "ผมรู้สึกว่าผมเองที่สร้างบรรยากาศที่ดูเหมือนมีแรงกดดันเกิดขึ้นบนหน้าจอ" และยังกล่าวทิ้งท้ายด้วยวลีจากเพลง นานิวาบุชิ ดาโย จินเซวา ว่า "เกาะกิ่งไม้แห่งความเมตตาของผู้คน และตายไปพร้อมกับกิ่งไม้แห่งความเมตตาที่หักลง ผมจะตายและเกิดใหม่ ขอขอบคุณทุกท่านจริงๆ ครับ!" พร้อมกับโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งเป็นการปิดฉาก 12 ปีในฐานะผู้ประกาศข่าวหลัก

หลังจากลาออกจากการเป็นผู้ประกาศข่าวหลักของ โฮโดสเตชั่น เขายังคงปรากฏตัวในรายการของทีวีอาซาฮิอย่างต่อเนื่อง และยังคงติดต่อและให้คำแนะนำกับ ยูตะ โทมิคาวะ ผู้รับช่วงต่อจากเขา ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์อันดีระหว่างทั้งสอง

4.1. การกลับสู่สายบันเทิง

ในวันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ. 2016 ฟูรูตาจิได้กลับมาทำกิจกรรมในวงการบันเทิงอีกครั้งด้วยงานทอล์คโชว์สาธารณะ "บิมโยนะ คาจิซึ ~ทอล์กกิงฟรุตส์" ที่ เอบิสึ แอคต์สแควร์ เขาเปิดเผยว่า ฮายาคาวะ ฮิโรชิ ประธานกรรมการของทีวีอาซาฮิ เป็นผู้สนับสนุนให้เขานำ "ทอล์กกิงบลูส์" กลับมาจัดอีกครั้ง ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนปีเดียวกัน เขารับหน้าที่เป็นพิธีกรของรายการ ฟูรูทาชิซัง และ ทอล์กกิงฟรุตส์ ของฟูจิเทเลวิชัน ซึ่งเป็นการกลับมามีรายการประจำอีกครั้ง หลังจากที่เขายังไม่มีรายการประจำใดๆ ตัดสินใจในเดือนกรกฎาคมปีเดียวกัน

นอกจากนี้ เขายังกลับมาแสดงในละครโทรทัศน์ โดยเข้าร่วมแสดงในละครชุดวันอาทิตย์เรื่อง ชิตะมาจิ ร็อกเก็ต ทางสถานี TBS ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2018 ซึ่งเป็นการกลับมาแสดงละครเป็นครั้งแรกในรอบ 27 ปี หลังจากที่เขาเคยแสดงในละครโทรทัศน์ภาคเช้า คิมิ โนะ นา วะ ของเอ็นเอชเค และในปี ค.ศ. 2020 เขาก็ได้ปรากฏตัวในละครโทรทัศน์ภาคเช้าเรื่อง เอลล์ ของเอ็นเอชเค อีกครั้ง ซึ่งถือเป็นการกลับมาร่วมแสดงในละครโทรทัศน์ภาคเช้าในรอบ 29 ปี

4.2. กิจกรรมทางวิชาการ

ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2019 อิจิโร ฟูรูตาจิ ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นศาสตราจารย์รับเชิญที่มหาวิทยาลัยริกเกียว ซึ่งเป็นสถาบันที่เขาเคยศึกษา ในบทบาทนี้ เขามีส่วนร่วมในกิจกรรมทางวิชาการและการสอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแบ่งปันประสบการณ์และความรู้ในด้านสื่อสารมวลชนและทักษะการสื่อสารให้กับนักศึกษา

4.3. ช่องยูทูบและความพยายามอื่นๆ

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2020 อิจิโร ฟูรูตาจิ ได้เริ่มต้นทำช่อง ยูทูบ ของตนเอง โดยช่อง "ฟูรูตาจิ อิจิโร แชนเนล" (古舘伊知郎チャンネル) ได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว และมีผู้ติดตามเกิน 100,000 คนในเดือนมกราคม ค.ศ. 2022 รวมถึงมียอดเข้าชมรวมกว่า 33.88 ล้านครั้ง ณ วันที่ 13 ธันวาคม ค.ศ. 2022

ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2022 ฟูรูตาจิได้ประกาศว่าเขาติดเชื้อ โควิด-19 และเข้าสู่การกักตัวเพื่อรักษาตัวที่บ้าน เขาเคยแสดงความสงสัยเกี่ยวกับประสิทธิภาพและผลข้างเคียงของวัคซีนโควิด-19 ในการสนทนากับ ทาคิฟูมิ โฮริเอะ เมื่อเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2021 แต่หลังจากที่เขาได้รับการฉีดวัคซีนครบสองเข็มและฟื้นตัวจากการติดเชื้อ เขาก็ได้กล่าวว่า "ผมเป็นผู้สูงอายุ แต่ผมก็รู้สึกอย่างแรงกล้าว่าวัคซีนมีส่วนช่วยป้องกันไม่ให้อาการหนักขึ้น"

นอกจากนี้ เขายังคงมีผลงานในฐานะนักพากย์เสียง โดยในปี ค.ศ. 2019 เขาได้พากย์เสียงเป็นผู้บรรยายการแข่งขันในภาพยนตร์เรื่อง อลิตา: แบทเทิล แองเจิล และในปี ค.ศ. 2022 เขายังคงเป็นพิธีกรของรายการ ฟูรูตาจิ อิจิโร วันเดอร์แลนด์ แห่งการต่อสู้ (古舘伊知郎 闘いのワンダーランド) บนช่องสปอร์ตไลฟ์พลัส

5.1. ภูมิหลังครอบครัว

ฟูรูตาจิเติบโตมาในครอบครัวที่มีความผูกพันกับธุรกิจ โดยปู่ของทั้งสองฝ่าย ซึ่งก็คือคิโยฮารุ ฟูรูตาจิ (จากฝ่ายพ่อ) และทัตสึโซะ โฮริกุจิ (จากฝ่ายแม่) ต่างก็เคยย้ายไปค้าขายในเมืองชิงเต่า ประเทศจีน ซึ่งในเวลานั้น ญี่ปุ่นได้เข้ายึดครองชิงเต่าหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ทำให้มีชาวญี่ปุ่นจำนวนมากย้ายไปที่นั่นเพื่อแสวงหาโอกาสทางธุรกิจ ทั้งสองครอบครัวมีความสัมพันธ์กันตั้งแต่สมัยนั้น และจุนทาโร่ พ่อของฟูรูตาจิ และอายาโกะ แม่ของเขา ก็เกิดในชิงเต่าและคลอดโดยหมอตำแยคนเดียวกัน

เมื่อครอบครัวโฮริกุจิย้ายกลับมาที่โตเกียว และอายาโกะเข้าเรียนในโรงเรียนสตรี ทัตสึโซะผู้เป็นพ่อ ได้เลือกจุนทาโร่ ซึ่งเป็นบุตรชายคนที่สามของครอบครัวฟูรูตาจิ และกำลังศึกษาที่มหาวิทยาลัยวาเซดะ ให้มาเป็นครูสอนพิเศษให้กับอายาโกะ นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ลึกซึ้งขึ้น แม้จุนทาโร่จะต้องถูกเกณฑ์ไปรบในสงครามโลกครั้งที่สองและกลับมายังบ้านเกิดที่จังหวัดซางะ ภูมิภาคคิวชู แต่อายาโกะก็เดินทางจากโตเกียวไปหาเขา ทำให้ทั้งสองได้แต่งงานกัน

ในวัยเด็ก ฟูรูตาจิเล่าว่า แม่และพี่สาวของเขาเป็นคนพูดเก่งมาก ทำให้เขาเป็นเด็กเงียบขรึมและไม่มีโอกาสได้พูดเลย เขาถึงกับแกล้งหลับในชั้นเรียนประถมเพื่อหลีกเลี่ยงการอ่านออกเสียง เขาเคยอ้วนในวัยเด็กด้วย นอกจากนี้ เขายังมีความรู้สึกด้อยกว่าพี่สาวที่เก่งกาจอยู่เสมอ จนกระทั่งเขาได้ค้นพบการแข่งขันมวยปล้ำ เขาเริ่มจดจำชื่อนักมวยปล้ำได้มากกว่า 200 คน และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาได้ปลุกพรสวรรค์ในการพูดของตนเองขึ้นมา โดยเฉพาะเมื่อเขาได้เริ่มเล่นเกมความจำกับแม่ของเขา โดยทายชื่อนักแสดงภาพยนตร์สลับกับนักมวยปล้ำ จนกว่าอีกฝ่ายจะพูดไม่ได้

5.2. การแต่งงานและบุตร

อิจิโร ฟูรูตาจิ แต่งงานกับอดีตพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของเจแปนแอร์ไลน์ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1987 ทั้งคู่มีบุตรชายหนึ่งคนและบุตรสาวสองคน ลูกชายของเขาคือ ยูทาโร่ ฟูรูตาจิ ซึ่งเป็นนักร้องนำวง The SALOVERS ก่อนจะผันตัวมาเป็นนักแสดง ส่วนลูกสาวทั้งสองของเขาต่างก็แต่งงานแล้ว โดยฟูรูตาจิเองเป็นผู้ทำหน้าที่เป็นพิธีกรในงานแต่งงานของบุตรสาวทั้งสองคนด้วยตนเอง

ในปี ค.ศ. 1991 พี่สาวของฟูรูตาจิเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง มาซาทากะ อิทสึมิ ซึ่งเป็นผู้ประกาศข่าวอิสระเช่นกัน และเคยมีประสบการณ์สูญเสียญาติด้วยโรคมะเร็ง ได้เขียนจดหมายแสดงความเสียใจถึงฟูรูตาจิ จากนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็เริ่มต้นขึ้น ฟูรูตาจิได้ทำหน้าที่เป็นพิธีกรแทนอิทสึมิในรายการ ควิซ เซไก วะ โชว์ บาย โชไบ!! ของ นิปปอนเทเลวิชัน ในช่วงที่อิทสึมิเข้ารับการรักษาโรคมะเร็ง ฟูรูตาจิยังได้ไปเยี่ยมอิทสึมิที่โรงพยาบาลด้วย

ในวันที่ 28 พฤษภาคม ค.ศ. 2012 มารดาของฟูรูตาจิเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเช่นเดียวกับพี่สาว โรงพยาบาลที่มารดาเข้ารับการรักษาเป็นโรงพยาบาลเดียวกับที่พี่สาวของเขาเคยรักษา ฟูรูตาจิรู้สึกเสียใจอย่างมากที่ไม่สามารถอยู่ดูใจแม่ในวาระสุดท้ายได้ เนื่องจากติดภารกิจในรายการ โฮโดสเตชั่น ในคืนวันนั้น ซึ่งเป็นสถานการณ์เดียวกับตอนที่พี่สาวของเขาเสียชีวิต

5.3. ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน

ตลอดอาชีพการงาน อิจิโร ฟูรูตาจิ มีความสัมพันธ์ที่สำคัญกับเพื่อนร่วมงานและบุคคลที่มีชื่อเสียงหลายคน

• โทชิฮิโกะ ทาคามิซาวะ แห่งวง THE ALFEE เป็นเพื่อนสนิทของฟูรูตาจิ ทาคามิซาวะยังคงแต่งเพลงสำหรับใช้ในการแสดง "ทอล์กกิงบลูส์" ของฟูรูตาจิทุกปี และได้มีการรวบรวมผลงานเหล่านั้นออกเป็นอัลบั้มเพลงด้วย
• มาริ โยชิมูระ ผู้ร่วมเป็นพิธีกรในรายการ ไนท์ฮิตสตูดิโอ มีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมอาชีพของฟูรูตาจิในวงการบันเทิง หลังจากที่เขาผันตัวเป็นอิสระ โยชิมูระและสามีของเธอเป็นผู้ทำหน้าที่เป็นพ่อสื่อแม่สื่อในงานแต่งงานของฟูรูตาจิ และทั้งสองครอบครัวยังคงรักษามิตรภาพอันดีต่อกันมาจนถึงปัจจุบัน
• ฮิโรชิ คุเมะ อดีตผู้ประกาศข่าวหลักของรายการ นิวส์สเตชั่น ซึ่งเป็นรายการก่อนหน้า โฮโดสเตชั่น มีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับฟูรูตาจิ เมื่อคุเมะประกาศลาออกจากรายการ เขาถูกถามว่ามีข้อความใดจะส่งถึงฟูรูตาจิซึ่งจะมารับช่วงต่อหรือไม่ คุเมะกลับตอบว่า "ไม่หรอกครับ ผมได้ยินมาว่ารายการจะถูกยกเลิกไปแล้ว ผู้ประกาศข่าวจะไปมีตัวตนในรายการที่ไม่มีอยู่จริงได้ยังไงล่ะ" ฟูรูตาจิเคยกล่าวถึงเหตุการณ์นี้ว่า "ผมคิดว่าคุเมะเป็นคนใจร้ายนะ" และ "หลังจากนั้นผมก็ไม่ชอบคุเมะ" แต่ในขณะเดียวกันเขาก็กล่าวว่า "ครึ่งหนึ่งผมก็เคารพเขาในฐานะรุ่นพี่ และอีกครึ่งหนึ่งผมก็ไม่ชอบเขา" อย่างไรก็ตาม คุเมะเองก็เคยแสดงความห่วงใยฟูรูตาจิว่า "ผมเข้าใจดีว่ามันยากลำบากแค่ไหน" และกล่าวว่า "ผมสร้างรากฐานของบ้านด้วยตัวเองและสร้างได้อย่างอิสระ แต่เขา (ฟูรูตาจิ) กลับไม่ได้รับอนุญาตให้ทำลายรากฐานนั้น และต้องสร้างอาคารขึ้นมา ซึ่งผมคิดว่าเขากำลังเผชิญกับความยากลำบากอย่างมาก"
• นอกจากนี้ ฟูรูตาจิยังมีความสัมพันธ์กับบุคคลอื่นๆ เช่น เพื่อนสนิทของเขาที่เป็นคุณอาของ ริโอ ฮิไร ผู้ประกาศข่าวชื่อดัง และ คัทสึฮิโกะ คันดะ (ชื่อจริงของ คันดะ ฮาคุซัง รุ่นที่ 6) ซึ่งเป็นนักเล่าเรื่องราวแบบ โคดัน ก็มีความสัมพันธ์ทางเครือญาติที่ห่างกันกับฟูรูตาจิ

ผู้ใกล้ชิดและเพื่อนสนิทของฟูรูตาจิหลายคนเรียกเขาด้วยชื่อเล่นว่า "อิจจัง" เช่น โทชิฮิโกะ ทาคามิซาวะ และ มิคิโกะ มินามิ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานสมัยทีวีอาซาฮิ ส่วน มาริ โยชิมูระ และ มาริ คากะ มักจะเรียกเขาว่า "อิจิโร่ซัง" หรือ "อิจิโร่จัง" ในการสนทนาส่วนตัว แต่จะเรียกเขาว่า "ฟูรูตาจิซัง" เมื่อปรากฏตัวในรายการ

6.1. ลักษณะเฉพาะของการพากย์

สไตล์การพากย์ของฟูรูตาจิมีลักษณะเฉพาะที่โดดเด่น คือการใช้คำพูดที่เกินจริงและเต็มไปด้วยจินตนาการ ซึ่งเขาเรียกว่า "โอเวอร์เดอะท็อป คอมเมนทารี" หรือ "การบรรยายที่รุนแรง" (過激実況) เขามักจะเตรียมคำพูดและวลีเด็ดไว้ล่วงหน้ามากมายสำหรับการถ่ายทอดสด และมักจะเชื่อมโยงเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ วีรบุรุษ หรืออุตสาหกรรมในท้องถิ่นเข้ากับการแข่งขันกีฬาที่กำลังบรรยายอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการแข่งขันมวยปล้ำอาชีพที่จัดขึ้นในต่างจังหวัด เช่น วลีที่คุ้นเคยก่อนเข้ารายการโฆษณาว่า "รายการนี้ถ่ายทอดสดจากโรงยิมเทศบาลเมืองมินามิอาชิการะ ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องภูเขาอาชิการะของคินทาโร่"

ฟูรูตาจิเคยเล่าว่า ในการถ่ายทอดสดการแข่งขันมวยปล้ำที่เม็กซิโกติดต่อกันหลายนัด เขารู้สึก "สุขล้น" ถึงขีดสุดในการบรรยายมวยปล้ำเป็นครั้งแรก เนื่องจากสภาพอากาศร้อนและอึดอัดบนที่สูงของเม็กซิโก การไปต่างประเทศยังทำให้เขาสามารถนำวัฒนธรรมท้องถิ่นมาผสมผสานกับการบรรยายได้ เช่น การใช้คำศัพท์เกี่ยวกับอารยธรรมมายาเมื่อบรรยายการแข่งขันที่เม็กซิโก หรือการเรียก เอล คาเน็ค ว่า "อันธพาลแห่งอาณาจักรอัซเตก" รวมถึงการแนะนำสนามแข่งท้องถิ่น เช่น "เอล โตเรโอ หรือที่รู้จักกันในชื่อทางการว่า โตเรโอ เด ควาโตร คามินอส"

นอกจากนี้ เขายังชื่นชอบการใช้คำว่า "ใบหน้า" (顔面) ในการสร้างคำจำกัดความให้กับนักแข่งและนักมวยปล้ำ เช่น เรียก มิคาเอล ชูมัคเกอร์ ว่า "ใบหน้าคาบสมุทรมิอูระ" หรือ เดมอน ฮิลล์ ว่า "ใบหน้าจอร์จ แฮร์ริสัน" ในการบรรยาย F1 และในการแข่งเคย์ริน เขาก็สร้างฉายาให้กับ ยูอิจิโร่ คามิยามะ นักแข่งที่แข็งแกร่งอย่าง "หมาป่าม้วนตัว" "ต้นขาขับเคลื่อนสี่ล้อ" หรือ "เฮอร์คิวลิสแห่งโทชิกิ (โอยามะ)" เขายังเรียกตัวเองว่า "ภูเขาไฟฟูจิที่ปะทุออกมาด้วยคำพูด" ซึ่งแสดงถึงสไตล์การพูดที่ทรงพลังและเต็มไปด้วยพลังของเขา

6.2. ตามประเภท

#### มวยปล้ำอาชีพ ####

• อันโตนิโอ อิโนกิ: "จิตวิญญาณนักสู้ผู้ลุกโชน", "จิตวิญญาณนักสู้ผู้ไม่ดับสูญ", "จิตวิญญาณนักสู้ในยามอาทิตย์อัสดง"
• เซย์จิ ซากางูจิ: "นกอินทรีป่า"
• ทัตสึมิ ฟูจินามิ: "ร่างกายดุจรูปปั้นสำริดแห่ง เรียซ", "มังกรบึกบึน"
• ริกิ โชชู: "นักปฏิวัติ", "ผู้ชี้ทางหนุ่มเร่ร่อน (จากผมยาวของเขา)"
• เคนโก คิมูระ: "นักรบสายฟ้า", "เจ้าชาย", "ผู้นำใหม่ของนิวเจแปน"
• ทัตสึมิ ฟูจินามิ และ เคนโก คิมูระ: "ผู้นำใหม่ของนิวเจแปน"
• คิลเลอร์ ข่าน: "ชาวมองโกลผู้ต่อสู้", "เทคนิคอัลบาทรอส"
• มาซา ไซโตะ: "เทพโชกิผู้ต่อสู้"
• กรัน ฮามาดะ: "ยักษ์จิ๋ว", "เทคนิคมาลิโปซา"
• ไทเกอร์ มาสก์: "ซูเปอร์ไอดอล"
• คุนิอากิ โคบายาชิ: "นักล่าเสือ", "ครอคโคไดล์ ดันดีผู้ต่อสู้"
• โยชิอากิ ฟูจิวาระ: "ช่างฝีมือผู้ไม่ต้องถาม", "พันเอกคาดดาฟีแห่ง UWF", "นักดาบแห่ง UWF", "หน้าดาบ", "ใบหน้าชายฝั่งริอาส", "ชายงู"
• โอซามุ คิโดะ: "หน้าไพ่โป๊กเกอร์สีเงินระยิบระยับ ทรงผมของเขาวันนี้ก็ดูดีเสมอ"
• คันตาโร่ โฮชิโนะ: "กระสุนบิน"
• โคเท็ตสึ ยามาโมโตะ: "จ่าสิบเอกปีศาจ", "รถถังถั่ว"
• จอร์จ ทากาโนะ: "นักบินอวกาศปริศนา", "งูพิษ"
• จอร์จ ทากาโนะ: "เจ้าชายผิวสีน้ำตาล", "สปริงบอร์ดเหล็ก"
• เคนจิ ทากาโนะ: "ปืนใหญ่บาสูก้ามนุษย์"
• อากิระ มาเอดะ: "แสงวาบประกาย", "พระโพธิสัตว์พันกรแห่งการเตะ", "โรเบสปิแยร์ผมดำ", "รถถังโรมันแห่งร่างกาย", "ต้นขาอันตรายแห่ง UWF", "หัวหน้าแก๊งค์หนุ่มแห่ง UWF"
• โนบุฮิโกะ ทากาดะ: "เอสเปรันซ่าแห่งวัยเยาว์", "เจมส์ ดีน แห่ง UWF", "หัวเข่าที่เอาแต่ใจ", "นักเต้นแทปแห่งนรก", "หนุ่มไข้ต่ำสังหาร"
• คาสุโอะ ยามาซากิ: "นายทหารหนุ่มผู้ต่อสู้"
• รัสเชอร์ คิมูระ: "สุนทรียภาพแห่งกำแพงกันคลื่น", "หัวหน้าหน่วยที่กำลังวิกฤติ"
• แอนิมอล ฮามากูจิ: "หัวหน้าหน่วยบุกโจมตี"
• อิซามุ เทรานิชิ: "ทรงผมปัดเรียบที่น่าเศร้า"
• รัสเชอร์ คิมูระ, แอนิมอล ฮามากูจิ, อิซามุ เทรานิชิ: "กลุ่มนานาชาติใหม่", "กลุ่มนานาชาติอันธพาล"
• ชิโร่ เอ็ตชู: "กระสอบทรายมนุษย์", "ตุ๊กตานกกระเรียนผู้ต่อสู้", "สู้แล้วล้มลุกคลุกคลาน", "กางเกงขาวของช่างย้อมผ้า"
• เคจิ มูโตะ: "หมาป่าเดียวดายแห่งอวกาศ"
• ชินยะ ฮาชิโมโตะ: "โทรู วาตานาเบะผู้ต่อสู้"
• มาซายูกิ วากามัตสึ: "ดร. โอะชะโนะมิซุ แห่งนรก", "ความน่ารำคาญของปีศาจ", "โชทาโร่ แห่งปีศาจ", "คนเลี้ยงแกะผู้ชั่วร้าย"
• กลุ่มมาชีน: "กลุ่มมาชีนที่เพิ่มจำนวนขึ้น", "กลุ่มเครื่องตัดคุ๊กกี้ผู้ต่อสู้"
• มิสเตอร์ โปโกะ: "ผู้แต่งหน้าผู้ชั่วร้าย"
• ดอน อารากาวะ: "ริกิโดซาน แห่งรายการเปิดตัว", "มวยปล้ำตลก"
• อังเดร เดอะ ไจแอนท์: "ยักษ์ใหญ่", "ภูเขามนุษย์", "ใหญ่เกินกว่าจะเรียกว่าคนเดียว, แต่ไม่เข้ากับจำนวนประชากรหากเป็นสองคน!", "การอพยพครั้งใหญ่ของเผ่าพันธุ์มนุษย์คนเดียว", "ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกด้วยก้าวเดียว", "กัลลิเวอร์ ผจญภัย ในยุคปัจจุบัน", "ทวีปที่เคลื่อนที่ได้", "บันทึกกินเนสส์เวิลด์เรคคอร์ดผู้ต่อสู้", "ลูกโหม่งจากชั้นสอง"
• ฮัลค์ โฮแกน: "ซูเปอร์แมน", "เนปจูนที่ฟื้นคืนชีพในยุคปัจจุบัน", "อาวุธสังหารที่งดงาม"
• ไดนาไมท์ คิด: "เด็กระเบิด", "นักสู้ใบมีดโกน"
• เดวีย์ บอย สมิธ: "ปลายทางของกล้ามเนื้อ" (บ่งบอกว่าไม่มีกล้ามเนื้อที่ใหญ่ไปกว่านี้แล้ว)
• คิงคอง บันดี้: "มนุษย์มาร์ชเมลโลว์", "ขนมลูกเจี๊ยบผู้ต่อสู้", "วาฬสีน้ำเงินผู้ต่อสู้"
• บรูเซอร์ โบรดี้: "สัตว์ประหลาดแห่งปัญญา" (จากการเป็นอดีตนักข่าวและมีปรัชญามวยปล้ำส่วนตัว), "ทาร์ซานแห่งแมนฮัตตัน"
• ดิ๊ก เมอร์ด็อก: "หมาบ้า", "เครื่องจักรโคบาลเท็กซัสซูเปอร์", "บิ๊กเท็กซัน", "เทคนิคสังหารวัว", "คาวบอยแห่งความรุนแรง"
• แบล็ค ไทเกอร์: "เสือแห่งความมืดมิด", "เสือดำ"
• โรแลนด์ บ็อค: "คนขุดหลุมศพแห่งนรก"
• เอล คาเน็ค: "อันธพาลแห่งแอซเท็ก"
• แครชเชอร์ แบม แบม บิเกโล่: "สัตว์ประหลาดรอยสัก", "สัตว์ประหลาดถังเบียร์"
• มาสก์ ซูเปอร์สตาร์: "หน้ากากดาวตก", "ท้องฟ้าจำลองบนใบหน้า", "หลุมดำที่มีอยู่จริงในอวกาศเล็กๆ ที่เรียกว่าสนามมวย", "ฝนดาวตกจักโคบินีคนเดียว", "ชายสวมหน้ากากที่ไม่เปิดเผยชื่อ"
• ชิโอเนะ ไวล่าฮิ: "โตเกียว โมเดะ กาคุเอ็น แห่งกล้ามเนื้อ"
• เอเดรียน อโดนิส: "หมาป่าบ้าบิ่น", "บิ๊กแอปเปิ้ลผู้ต่อสู้", "ของดีชั้นเยี่ยมจากนิวยอร์ก"
• จิมมี่ สนูก้า: "ชุดโมบิลสูทแห่งกล้ามเนื้อ"
• เคอร์รี่ วอน เอริก: "กรงเล็บเหล็ก", "เอเลี่ยนในฝ่ามือ"
• คิวบัน แอสซาสซิน: "มือสังหารจากคิวบา"
• ริกิซัง (สตรอง มาชีน หมายเลข 2): "เครื่องจักรสังหาร สแครมเบิลขึ้นบิน, คองคอร์ดไอพ่นถอยหลัง"
• แมด แม็กซ์: "หายนะทางธรรมชาติของร่างกาย"
• การโจมตีสองคน: "ทูพลาตอนนรก", "การนัดพบแห่งนรก", "การตีกลองรัว"
• "ดินแดนมหัศจรรย์แห่งการต่อสู้"
• "คาทาร์ซิสแห่งการต่อสู้"
• "คลังแสงแห่งความตกใจ 6.2" (หมายถึงเหตุการณ์ที่อันโตนิโอ อิโนกิ พ่ายแพ้ด้วยท่าแอกซ์บอมบ์ของฮัลค์ โฮแกน และถูกนำส่งโรงพยาบาลด้วยรถพยาบาลในวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1983 ที่สนามกีฬาสุมิดะ-คัง)
• "อนุสรณ์เดฟาซิโอ" (อ้างอิงถึง จอห์นนี เดฟาซิโอ แชมป์จูเนียร์เฮฟวี่เวทของ WWF คนแรก)

#### ศิลปะการต่อสู้แบบผสม ####

• ฮิเดฮิโกะ โยชิดะ: "นักยูโดผู้ต่อสู้บนเสื่อสีเขียว", "เจ้าของเหรียญทองผู้ยอมตาย", "เฮอริเคนอุจิมาตะ", "ชุดเทคนิคยืนสู้", "ถุงนำโชคของเทคนิคจับล็อก"
• บ็อบ แซปป์: "ศีรษะเหมือนลูกพลัมเขียว", "การต่อสู้ตัวต่อตัวระดับโลก", "เกินขีดจำกัดคนเดียว!", "ความแข็งแกร่งที่หาที่เปรียบไม่ได้คือกอริลลาที่มีไอคิวสูง! ความน่ารักที่หาที่เปรียบไม่ได้คือทามาจังบนบกหรือ!", "รถขุดไฮดรอลิกที่ทำลายแม้กระทั่งเครื่องเอทีเอ็มของธนาคาร!", "ร่างกายนี้ห้ามนำเข้า! การละเมิดอนุสัญญาไซเตสผู้ต่อสู้!", "บ้านสองชั้นแห่งกล้ามเนื้อ"
• เฌโรม เลอ บันเนอร์: "ห้องเก็บไวน์แห่งกล้ามเนื้อ"
• อันโตนิโอ โรดริโก โนเกรา: "มือสังหารแห่งริโอ", "ซามบ้าสังหารหมู่", "เทศกาลข้อต่อแห่งริโอ", "อะมีบานักสู้ผู้ชั่วร้าย"
• ทาดาโอะ ยาสุดะ: "สารคดีมนุษย์ผู้ต่อสู้"
• มีร์โก โคร คอป: "เพชฌฆาตนักสู้", "การเตะบริการ 24 ชั่วโมง", "เป็นการต่อสู้เพื่อหาเลี้ยงชีพที่ทิ้งภรรยาที่กำลังตั้งครรภ์ไว้ในซาเกร็บ เมืองหลวงของโครเอเชีย! เป็นการเดินทางเดียวดายของการเตะ!", "ยากูซ่านักดาบเท้าเปล่า!", "คาไมตาจิ แห่งโครเอเชีย!", "ผู้ยึดมั่นในหลักการเตะสูง", "แจกันดอกไม้แห่งการเตะ"
• ดอน ฟราย: "ปืนกลที่บ้าคลั่ง, ทั่วทั้งร่างกายเป็นปืนกล", "ยากูซ่าผู้มีประสบการณ์", "โร้ดมูฟวี่ผู้ต่อสู้"
• ซีริล อบิดี้: "พ่อแห่งการทะเลาะวิวาท, แม่แห่งการต่อสู้"
• ยัน นอร์คย่า: "นอร์คย่าจากชั้นสอง!"
• มาซาอากิ ซาตาเกะ: "สี่แยกคนรักโอตาคุกับคาราเต้"
• คาสุฮิโระ ฟูจิตะ: "คิริน อิชิบังชิโบริ แห่งจิตวิญญาณนักสู้", "หัวหน้าลิงแห่งญี่ปุ่น"
• โยชิฮิโระ ทาคายามะ: "นามะฮาเกะผมทอง"
• คาสุชิ ซากุราบะ: "ประสาทสัมผัสที่หกแห่งการต่อสู้", "ใบหน้าเด็กผู้ไร้ความปรานี"

#### ฟอร์มูลาวัน (F1) ####

• ไอร์ตัน เซนน่า: "เจ้าชายแห่งความเร็วเสียง", "ดาวตกกลางวันแสกๆ", "เจ้าชายแห่งสายลม", "นักล่าโพลโพซิชัน", "ผู้ครองโพลโดยกำเนิด", "เจ้าแม่กวนอิมในห้องนักบิน", "ร้านอาหารอกหักแห่งความเร็วเสียง", "เซนน่าอยู่ในสภาพเสียของ", "ขับเคลื่อนโดยฮอนด้า, จิตวิญญาณโดยเซนน่า", "โมซาร์ทแห่ง F1"
• อเลน พรอสต์: "ศาสตราจารย์", "อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ผู้จับพวงมาลัย", "สไตล์การขับที่เน้นชนะก็พอ", "รอยยิ้มเวทมนตร์ดำ", "โชกิ F1", "ปรมาจารย์แห่งการจับไพ่", "สมการแห่งชัยชนะของ F1", "สไตล์การขับด้วยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน", "สไตล์การขับแบบขึ้นต้น-พัฒนา-พลิกผัน-สรุป", "แผนผัง F1", "อ่อนโยนต่อยาง, เป็นมิตรกับลม", "ทฤษฎีรุกฆาต", "ฝีมือระดับภัตตาคารฝรั่งเศสสี่ดาว", "สไตล์การขับแบบอาหารฝรั่งเศสแนวใหม่ที่อ่อนโยนต่อรถ", "สไตล์การขับแบบห่างกันไม่ห่างกัน", "คันเกียร์ของพรอสต์ทำจากเหล็กแหลม", "จิจิโฮดัน F1", "เกียร์อัตโนมัติเสียดสี", "ราชาแห่งการบริหารความเสี่ยง", "ชายผู้มีเบรกในใจ", "นโปเลียนแห่งสนามแข่ง", "กล่องดำมนุษย์", "เซมิคอนดักเตอร์มีชีวิต"
• ไอร์ตัน เซนน่า ปะทะ อเลน พรอสต์: "ศึกเซนน่า-พรอสต์"
• ไนเจล แมนเซลล์: "จอมโจรบ้าบิ่น", "จอมเผด็จการ", "สไตล์การขับ 'แกคิดว่าฉันเป็นใคร'", "โดเบอร์แมนมนุษย์", "ลูกชายสุดที่รักของอังกฤษ", "ราชาแห่งการแซง", "นักล่าธงตาหมากรุก", "แมนเซลล์ผู้พุ่งทะยานราวกับไปกับสายลม", "มือปืนร้องคำราม", "มนุษย์ยานไม่ปรากฏชื่อผู้สวมชุดมนุษย์ยุคหิน", "อะดรีนาลีนที่วิ่งได้", "หัวหน้าหน่วยจู่โจมผู้ไม่กลัวตาย", "การย้อนกลับมนุษย์", "สิงโต", "สิงโตมารุ", "ใจสิงห์", "การกลับมาของสิงโต", "การระบายความคับแค้นของอินดี้คาร์ ซีรีส์", "บรูตัสผู้กลับมา", "ผู้อพยพกลับจากอเมริกา", "เดอะไลออนคิงผู้สั่นสะเทือน", "วูดสต็อกคนเดียวที่น่าคิดถึง", "นักขับอะนาล็อกเพียงคนเดียวในยุคดิจิทัล", "ราชาแห่งด็อกไฟท์", "ราชาไร้มงกุฎ", "เทอร์มิเนเตอร์ 2 แห่งสนามแข่ง"
• เกอร์ฮาร์ด เบอร์เกอร์: "ทหารผ่านศึกจากนรก", "นิกิ เลาดาคนที่สอง", "แชมป์โลกในชีวิตส่วนตัว", "ชาวไทโรลผู้หลงรักผู้หญิง", "ซินแบดแห่งความเร็วและความสุข", "เอโรติกา เซเวน แห่ง F1", "นักจีบผู้ชนะ", "คนขับคือเซนน่า, พนักงานเก็บค่าโดยสารคือเบอร์เกอร์", "อยากให้เดินข้ามทางม้าลายอย่างระมัดระวัง", "ถ้าเซนน่าคือกุหลาบ, เบอร์เกอร์ก็คือยิปโซผู้เป็นตัวประกอบ", "เมฆเร่ร่อนผู้ร่าเริง"
• อันเดรีย เดอ เซซาริส: "นักล่าถนนแห่งสนามแข่ง", "สุนัขเดินเจอเดอ เซซาริส", "โรงเก็บรถขยะมนุษย์", "คนทำเซ็กส์แห่งความเร็ว", "โรงงานเหล็กเศษซากมนุษย์", "ราชาแห่งการชน", "สุนัขข้างถนนแห่งโรม", "ผู้ไร้กฎเกณฑ์", "ผู้หยาบคาย", "ฟังกี้ มังกี้ เดอ เซซาริส", "ตัวปัญหาสนามแข่ง", "เครื่องทำน้ำร้อนทันทีทันใดแห่งสนามแข่ง"
• เนลสัน ปิเกต์: "ผู้ร่อนเร่ไปกับความเร็วและผู้หญิง", "คนอิสระ", "ชายไร้ที่อยู่ผู้สง่างาม", "คนไร้บ้านที่เก่งที่สุดในโลก", "นักฆ่าในชีวิตจริงที่วิ่งได้", "มนุษย์ยุคเก่าผู้มีแรงจูงใจ", "เด็กหนุ่มวัย 36 ปี", "มิก แจ็กเกอร์ แห่งสนามแข่ง"
• เนลสัน ปิเกต์ และ โรแบร์โต้ มอเรโน: "พี่น้องลัมบาด้า F1"
• ริคาร์โด ปาเตรเซ่: "นักขับรองที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์", "มนุษย์เหล็กผู้ไม่ขึ้นสนิม", "นักขับที่มาร่วมงานบ่อยที่สุดในประวัติศาสตร์", "มิสเตอร์นักขับรอง", "ผู้มีประสบการณ์สองร้อยการแข่งขัน", "นักแสดงสมทบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์", "วันขอบคุณแรงงานแห่ง F1", "นักข่าวประจำสถานีโทรทัศน์ที่วิ่งได้", "เครื่องปั้นดินเผาสมัยโจมงแห่ง F1", "ธรรมดาผู้ยิ่งใหญ่", "คาวบอยตะวันตก F1", "มาสุโอะ ฟูกูตะ แห่งบ้านวิลเลียมส์", "พยานชีวิตของกรังด์ปรีซ์"
• มิคาเอล ชูมัคเกอร์: "ลูกรักแห่งอาณาจักรรถยนต์เยอรมัน", "วิญญาณเบื้องหลังคือเมอร์เซเดส-เบนซ์", "เทอร์มิเนเตอร์", "ไทแรนโนซอรัส F1 วิ่งดุร้ายสุดขีด", "หน่วยรบไดโนเสาร์คนเดียว", "หน่วยจู่โจมไฟฟ้าคนเดียว", "นินจาเซนไต คาคุเรนเจอร์คนเดียว", "ยุงเคิล โคเทอิ เอกิมนุษย์, ลิโพวิตัน ดีที่วิ่งได้", "มังกร F1", "เด็กหนุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์", "โมบิลสูทชูมัคเกอร์", "ไวล์ดเซเว่น", "ไม้ที่ยื่นออกมาถูกตีแต่ก็แข็งแกร่ง", "ใบหน้าวิหารโคโลญ", "ใบหน้ากระโดดไกลโอคุรายามะ", "ใบหน้าโรแมนติก โร้ด", "ใบหน้าซาวส์", "ใบหน้าออโตบาห์น", "ใบหน้ามูนวอล์ค", "เบลดรันเนอร์แห่งความเร็วเสียง", "งานเลี้ยงไร้ชนชั้นแห่งความเร็ว"
• ซาโตรุ นากาจิมะ: "สไตล์การขับถั่วเน่า", "สไตล์การขับถั่วเน่าเหนียวหนึบ", "ผู้ส่งสารเคนโต้ชิแห่ง F1", "ผู้สนับสนุนคือมีดโกน สไตล์การขับคมกริบราวดาบญี่ปุ่น", "จอห์น แมนจิโรแห่งวงการแข่งรถ", "เซ็ตสึ คาโอริผู้วิ่งได้"
• อากุริ ซูซูกิ: "นีโอ เจแปนนีสค์", "คาวบอยเมืองแห่งสนามแข่ง", "สถานทูตญี่ปุ่น F1, เครื่องหมายมาตรฐานญี่ปุ่นผู้วิ่งได้", "นัยน์ตา 240 ล้านคู่ F1, เอ็กโซติก เจแปน", "สปีดบอยญี่ปุ่น", "ชายผู้ทำตามคำพูดที่พูด", "การคิดเชิงบวกที่ไม่ย่อท้อ", "นิตยสารแฟชั่นผู้วิ่งได้"
• อูเกียว คาตายามะ: "สไตล์การขับเสือกระดาษ", "อิซซุน โบชิ F1", "อูเกียวผู้มุ่งมั่น", "สไตล์การขับโคแดง", "สไตล์การขับพุ่งชน", "สไตล์การขับเครื่องบินรบซีโร่", "อินโน ทาดาทากะแห่งสนามแข่ง", "ฮีโร่ที่เกิดจากโรงเรียนมัธยมซันโน นิฮอน", "แอสโตรบอย F1"
• โทชิโอะ ซูซูกิ: "ใบหน้าแห่งซอสโดยสมบูรณ์", "ชายวัย 38 ที่มีใบหน้าซอส", "ใบหน้ากลุ่มเพลง", "มือใหม่รุ่นเดียวกับพรอสต์", "สายรถไฟไซเคียว F1 ที่ขยายไปทั่วโลก"
• ฮิเดกิ โนดะ: "นักเรียนสอบ F1"
• ทาคาชิโฮ อิโนอูเอะ: "โนวา F1 โรงเรียนสอนภาษาอังกฤษหน้าสถานี"
• เดมอน ฮิลล์: "ทายาทพรสวรรค์", "แม้ไม่มีพ่อแม่ลูกก็วิ่งได้", "สไตล์การขับผู้พิทักษ์", "ความรุ่งโรจน์จากด้านบน", "ใบหน้าจอร์จ แฮร์ริสัน", "คิอิจิ นาไก แห่ง F1"
• ไมเคิล อันเดร็ตติ: "ใบหน้าบิ๊กแม็ค", "ใบหน้าสนามวงรี", "แมคโดนัลด์ผู้วิ่งได้", "อินดี้คนเดียว", "เครื่องหมายผู้ขับรถใหม่ F1"
• จิอานนี่ มอร์บิเดลลิ: "หนุ่มเจ้าสำราญแห่ง F1", "ปลาบินแห่งอิตาลี", "เด็กหนุ่มชาวอิตาลีผู้หลงใหลมอเตอร์ไซค์, แบรนด์ที่ใฝ่ฝันคือมอร์บิเดลลิ"
• เรอเน่ อาร์นูซ์: "ปู่ผีปีศาจกีดขวาง", "ตาแก่นิสัยเสียแห่ง F1", "ทางโค้งบนถนนผู้วิ่งได้"
• มิเคเล่ อัลโบเรโต: "สีเทาโรแมนติกผู้วิ่งได้", "พิพิธภัณฑ์ F1 ปัจจุบัน", "โรจิน F1", "เฟอร์รารี่ในม่านตาเมื่อหลับตา", "นักแสวงบุญ F1", "ราชาแห่งรอบสนามเมื่อปี ค.ศ. 1992"
• เทียร์รี่ บูทเซ่น: "เมื่อหันกลับไปก็เจอบูทเซ่น", "บูทเซ่นเมื่อลืมตา", "ประธานนักเรียนนักบิน F1", "ต้นไม้ใหญ่ใจดี", "สไตล์การขับคอนกรีต"
• เทียร์รี่ บูทเซ่น และ ริคาร์โด ปาเตรเซ่: "วิงค์ แห่ง F1"
• ฌอง อเลซี: "สไตล์การขับท่องเที่ยวด้วยดาวเทียม", "ถามทางจากดวงดาว", "ชายผู้ควบเฟอร์รารี่ดุจโรดีโอ", "มิเกลันเจโล่สีแดงเข้ม", "ราชาแห่งความเครียด F1 (ราชาแห่งความเครียดเฟอร์รารี่)", "ฮามาโค่แห่งอาวีญง", "คนอึดตายยากคนเดียว", "สไตล์การขับความสุขแบบละติน", "สไตล์การขับเบต้า-เอนดอร์ฟิน", "สไตล์การขับซอสทาบาสโกแห่งความโกรธ", "เด็กชายม้าขาวแห่งช็องเซลีเซ", "สไตล์การขับแบบดื่มรวดเดียวในการคอนป้า", "หมวกบอร์ซาลิโน F1"
• มิคา ฮักกิเนน: "คณะนักร้องประสานเสียงเด็กเวียนนาคนเดียวที่วิ่งได้", "นักเรียนดีเด่น F1 จากดินแดนซานตาคลอส", "ชาวฟินแลนด์บินได้", "เจ้าชายแห่งยุโรปเหนือ", "ใบหน้าพระอาทิตย์เที่ยงคืน", "เซเลอร์มูนผู้ชาย", "มิคาคนแรก", "นินจาแห่งความเร็วกลางดึก", "หมาป่าแห่งแลปแลนด์", "สไตล์การขับรถโกคาร์ทสองคันเหยียบ", "กวีแห่งสนามแข่งยุโรปเหนือ"
• จอห์นนี่ เฮอร์เบิร์ต: "นักแสดงข้างถนนแห่งสนามแข่ง", "นักตลก F1", "การส่งต่อเกียรติยศไปมา", "ซูเปอร์รูคกี้ผู้ไม่ตาย", "โรบินฮู้ดไฮเทค", "ชายผู้ยิ้มรับความท้าทายอย่างร่าเริง", "คนสร้างสีสันในการกดดัน", "หน้าใหม่ผู้ท้าทาย", "นักวิ่งแห่งเปลวไฟ"
• มิคา ฮักกิเนน และ จอห์นนี่ เฮอร์เบิร์ต: "พี่น้องไรต์แห่ง F1"
• มาร์ติน บรันเดิล: "ไม่มีศัตรูในแพดด็อก", "ชายผู้มืดมิดแห่ง F1", "ข้าราชการ F1", "เงาของเซนน่าในสมัย F3", "นักบินร่วมผู้เป็นช่างประจำเครื่อง", "พนักงานออฟฟิศชิมบาชิผู้วิ่งได้", "อาวุธลับของจากัวร์", "เงินสเตอร์ลิง"
• มาร์ค บรันเดิล: "ใบหน้าพระราชวังบัคกิงแฮม", "บิ๊กเบนผู้วิ่งได้", "เซนต์เบอร์นาร์ดแห่งอังกฤษ", "นักสู้ผู้เชี่ยวชาญศิลปะป้องกันตัว (นักสู้ผู้เชี่ยวชาญศิลปะป้องกันตัวแห่งอังกฤษ)", "ออโต้บอทมนุษย์", "สัตว์ร้ายแห่งลอนดอน", "ใบหน้าหมวกกันน็อก"
• มาร์ติน บรันเดิล และ มาร์ค บรันเดิล: "มินากาวะ เรียวตะ และ ริวไรตะ แห่ง F1", "คาชิวาบาระ โยชิเอะ และ ซากาคิฮาระ อิคุเอะ แห่ง F1", "มาร์ติน บรันเดิล และ มาร์ค บรันเดิล พวกเขากำลังดูถูกผู้ประกาศข่าวอยู่หรือเปล่า"
• เอ็ดดี้ เออร์ไวน์: "ใบเหลืองผู้วิ่งได้", "ไออาร์เอคนเดียว", "ผู้ก่อการร้าย F1 (ผู้ก่อการร้ายไร้การเลือกปฏิบัติ)", "ชายผู้มีอารมณ์ไม่มั่นคง", "จิตวิญญาณ F3000 ก็เป็นสิ่งที่น่ากลัวเช่นกัน!!", "การนำเข้าความเร็วจากต่างประเทศ", "เอกอัครราชทูตอังกฤษประจำญี่ปุ่น", "กลุ่มเด็กหัวโจก F1", "บุคคลที่ทางการต้องการตัวผู้วิ่งได้"
• เดเร็ค วอร์วิค: "นิตานิ ฮิเดอากิ แห่ง F1", "ร้านอังกฤษผู้วิ่งได้", "สไตล์การขับระดับพรีเมียมจากรุ่นเก่า", "ชาวอังกฤษกระดูกแข็ง", "เชอร์ล็อก โฮมส์ แห่งสนามแข่ง", "ลอเรนซ์ โอลิเวียร์ แห่ง F1", "ตุ๊กตาล้มลุก F1"
• อเลสซานโดร ซานาร์ดี้: "ซานาร์ดี้ ชายผู้นี้เป็นบุคคลที่ต้องระวัง", "หลายบุคลิกผู้วิ่งได้", "คลังดินปืนอิตาลี", "ประเภทอันตรายของทีมโลตัส", "เหมือนไชน่าทาวน์ โยโกฮาม่า", "อันธพาลผู้คับคั่ง"
• คริสเตียน ฟิททิพัลดี้: "ทากานาฮานา โคจิ F1", "ใบหน้าทอม ครูซ", "ใบหน้าฟีโรโมน", "ตระกูลผู้ร่ำรวย F1", "เพชรผู้วิ่งได้", "เจ้าชายแห่งหมวกกันน็อก"
• เจ.เจ. เลห์โต้: "แก๊งมอเตอร์ไซค์แห่งยุโรปเหนือ", "เด็กหนุ่มเพรปปี้ผู้วิ่งได้", "เลห์โต้ผู้บ้าระห่ำ", "สไตล์การขับออกเดท", "ฟันหน้าเหมือนบีเวอร์", "ไฟร์สตรีท F1"
• อเล็กซ์ คาฟฟี: "คาเซะ ไดชู แห่ง F1", "มิลาน คอลเล็กชั่นผู้วิ่งได้"
• สเตฟาโน โมเดนา: "ชาวอิตาลีผู้ขี้อาย", "ชาวอิตาลีผู้เก็บตัว", "คนบ้าความเร็วชาวละติน", "นักแสดงลักษณะตัวละครแห่งสนามแข่ง"
• ปิแอร์ลุยจิ มาร์ตินี: "มิสเตอร์มินาร์ดิ", "พรอสต์น้อย", "นักสู้แห่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียน", "ไมเคิล เจ. ฟอกซ์ แห่ง F1"
• อเลสซานโดร นานนีนี: "ใบหน้าเอสเพรสโซ", "ฮิโกโบชิแห่งอิตาลี", "นักเต้นฟลาเมงโกแห่ง F1", "หนุ่มเจ้าสำราญหลากสีสัน"
• อีวาน คาเปลลี่: "ความเร็วคือแฟชั่นอิตาลี, จิตวิญญาณคืออัจฉริยะ", "ทอม ซอว์เยอร์อัจฉริยะแห่งเลย์ตัน เฮาส์", "ดัสติน ฮอฟแมนแห่งอิตาลี"
• เมาริซิโอ กูเฌลมีน: "ชายบึกบึนผู้ไม่ตาย", "นักไตรกีฬา F1", "เด็กหนุ่มชาวบราซิลผู้มีสุขภาพดี"
• โอลิวิเยร์ กรูยาร์ด: "อัจฉริยะตัวบล็อกที่โดนนำรอบ", "ชายผู้ไม่มองกระจก", "ปีศาจกินน้ำมัน", "ราชาแห่งท้องถนนช็องเซลีเซ", "ใบหน้าสฟิงซ์"
• ฟราบริซิโอ บาร์บาซซา: "มนุษย์มนุษย์ปักกิ่ง F1", "สิงโตเต้นระบำหน้าเปลือย", "ชายใบหน้าภาพโมเสก", "ใบหน้าสวนสัตว์ซาฟารี"
• กาเบรียล ทาร์คินี: "ชายเทศกาล F1", "ผู้ชื่นชอบสไปเดอร์แมน และการทำหมวกกันน็อกให้มีสีสันตามนั้น เป็นสไตล์นักขับ F1 อย่างแท้จริง", "ชิฮารุ มัตสึยามะ แห่ง F1"
• ยานนิค ดาลมาส: "เรโทรแห่งความเร็ว", "ชุด 'เขาคนนั้นตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง' ที่วิ่งได้"
• ฟิลิปป์ อัลลิออต: "คาการะ ทาเคชิ แห่ง F1", "นักขับประจำรัฐบาลฝรั่งเศส"
• เอ็ดดี้ ชีเวอร์: "คาวบอยตามอำเภอใจ"
• โจนาธาน พาล์มเมอร์: "หมอบิน"
• นิโคล่า ลารินี: "หน้าเหมือนโคอาล่า, ใจเหมือนเสือ, หมาบ้านแห่งสนามแข่ง", "หนุ่มอิตาเลียน"
• แบร์ทรองด์ กาโชต์: "คุณหนูผู้ไม่ยอมแพ้", "คอสโมโพลิตันผู้เอาแต่ใจ", "คุณชายแห่งประชาคมยุโรป"
• คาร์ล เวนด์ลินเกอร์: "คิ้วตรงทางตรง", "คิ้วลายเส้นเดียว", "เมอร์เซเดส-เบนซ์มนุษย์", "เครื่องหมายการค้าของนักขับ", "จรวดมนุษย์ของซาอูเบอร์"
• เอริค โคมัส: "นักแข่งผู้ทำงานเบื้องหลัง", "ตูร์เดอฟร็องส์ F1"
• รูเบนส์ บาร์ริเชลโล่: "น้องชายคนเล็กแห่งสนามแข่ง", "Flying Kids", "สินค้าส่งออกอันดับหนึ่งที่รัฐบาลบราซิลผลักดัน", "วัตถุดิบธรรมชาติ F1"
• เดวิด บราบาม: "คาซึชิเงะ นากาชิมะ แห่ง F1", "บ้านสองชั้นแห่งความเร็ว", "คุณชายโกลด์โคสต์", "นักรบอาซึนาโระ"
• เอริค เบอร์นาร์ด: "ทรงผมเหมือนผมหยิกฝรั่ง", "นักแข่งปงเนิฟ"
• เปโดร ลามี: "ฟรันซิสโก ซาเวียร์แห่งความเร็วเสียง", "รถด่วนลิสบอน", "การค้าทางใต้คนเดียว", "ลามี! พูดปุ๊บมาปั๊บ!"
• ไฮนซ์-ฮาราลด์ ฟเรนเซน: "ศิษย์เก่าโรงเรียนโมริวากิ โมโตยาสุ", "สไตล์การขับแก้แค้น", "สนามซูซูกะที่คุ้นเคยราวกับสวนหลังบ้าน"
• ยอส เวอร์สแตพเพน: "ใบหน้าเฮาส์เทนโบส", "เรือพิฆาตของเบเนตอง"
• ฌอง-มาร์ค กูโนน: "ซัลติมบังโกคนเดียว"
• โอลิวิเยร์ ปานิส: "ยึดมั่นในหลักการ F1", "อัตราการเข้าเส้นชัยอันดับ 1"
• แฟรงค์ ลากอร์ซ: "ชาวฝรั่งเศสปริศนา"
• มิคา ซาโล: "มิคาอีกคน"
• ปอล เบลมงโด: "สไตล์การขับตามใจฉัน", "คุณชายจอเงิน"
• โจวานนา อมาติ: "โอโนะ โนะ โคมาจิ F1", "ชิเคนที่เคลื่อนที่ได้", "นักแข่งหน้าใหม่ที่น่าจับตามองกว่าเซนน่าหรือแมนเซลล์"

#### คินนิคุ บันซึเกะ (SASUKE) ####

• คัทสึมิ ยามาดะ: "เทอร์มิเนเตอร์แห่งนานิวะ", "แบล็คไทเกอร์แห่งนานิวะ", "ชีวิต SASUKE", "งานคือการว่างงาน แต่กล้ามเนื้อทำงาน 24 ชั่วโมง", "การเกษตรอินทรีย์ของร่างกาย"
• คาสุฮิโกะ อากิยามะ: "ปูขนเป็นตระกูลปูฤาษีครับ", "คานิโดรากุคนเดียว", "ช่างฝีมือผู้ดื้อรั้นที่พูดคุยกับกล้ามเนื้อ"
• ชินโง ยามาโมโตะ: "เรื่องราวการก้าวขึ้นสู่ความสำเร็จที่เปื้อนน้ำมัน", "เส้นทางแห่งความสำเร็จที่เปื้อนเหงื่อ", "ตำนานนกฟีนิกซ์แห่งอินเตอร์เชนจ์ อิตาบาชิ นาคาได", "ผู้มีบารมีแห่งภูมิภาคโจโฮคุ"
• โทชิฮิโระ ทาเคดะ: "ตำนานวีรบุรุษแห่งหมู่บ้านของเรา"
• มาโกโตะ นางาโนะ: "อุชิวากามารุแห่งนานิวะ", "นักกายกรรมบนดาดฟ้าเรือ", "นักกีฬาแห่งสายลมทะเล", "ร่างกายของมนุษย์คนนี้คือคอนปีรา มารุ!"
• อากิระ โอโมริ: "ศูนย์กลางการเคลื่อนไหวของอาซาอิ โปรดักชั่น"
• นาโอกิ อิเคทานิ, โยชิอากิ ฮาทาดะ: "เจ้าชายรูปสามเหลี่ยมคว่ำ"
• โชเอย์: "โตเกียว คอลเล็กชั่น ของกล้ามเนื้อ"
• นิโคลัส เพทัส: "จิตวิญญาณเคียวคุชินแห่งดวงตาสีฟ้า"
• เอย์จิ โอกาดะ: "โรงฝึกเล็กๆ ของกล้ามเนื้อ"
• คิโยมิ อิโนอุเอะ: "เจอร์รี่ โลเปซ แห่งโอมาเอะซากิ"
• โคสุเกะ โยชิซากิ: "ปีศาจโอเปร่าแห่งมิโดริยามะ"
• เอย์อิจิ มิอุระ: "นักกายกรรมบนไม้กระดาน", "นักกีฬาผ้าเตี่ยว"
• มาซามิ ยูซา: "วันเดอร์วูแมนแห่งชายหาด"
• มาซาทากะ กาเดะ: "ปรมาจารย์แห่งการนอนคว่ำ"
• คัทสึมิ โยชินากะ: "สมุดพกความแข็งแกร่งของอาจารย์ SASUKE"
• ท่อนซุงหมุน: "หมอนกอดกล้ามเนื้อ"
• สะพานแกว่ง: "เนินเขาที่ไม่ชอบนักกีฬา", "สะพานที่ไม่ชอบมนุษย์", "ปีศาจน้อยโยกเยก"
• กำแพงตั้งชัน: "กำแพงกั้นหนูมนุษย์"
• แคบ: "คลานแนวตั้ง"
• กำแพงเคลื่อนที่: "กราฟเส้นกล้ามเนื้อ"
• ทางเดินแมงมุม: "กราฟเส้นมนุษย์"
• ค้อนห้าอัน: "งานช่างไม้ของกัลลิเวอร์", "ปฏิกิริยาลูกโซ่แห่งโชคชะตา", "ตัวต่อดารุมะของร่างกาย"
• สายพานย้อนกลับ: "ซูชิสายพานของร่างกาย", "สภาพทารกกล้ามบึกบึน"
• ยกกำแพง: "เปิดงาด้วยกำลัง", "การรวบรวมกล้ามเนื้อ", "ย่านการค้าคนขยัน", "ประตูทางเข้าเหล็กกล้า", "ทางเดินกล้ามเนื้อ", "การหลบหนีครั้งยิ่งใหญ่จากท้องงูยักษ์"
• สะพานลม: "ฮาร์ดดายหมุน"
• จักรยานแขน: "รถไฟฮาโกเน่ โทซันมีชีวิต", "หญ้าหนวดแมวแขนแข็งแรง"
• ผาหิน: "การวัดแรงบีบมือที่เสี่ยงชีวิต"
• ท่อสไลด์: "ตั๋วเที่ยวเดียวสู่เวทีแห่งเกียรติยศ", "สุสานของกำลังแขน", "หลุมดำของกำลังแขน"

#### การแข่งขันว่ายน้ำชิงแชมป์โลก ####

• โคสึเกะ คิตาจิมะ: "ตำนานกัปปะแห่งนิชินิปโปริ", "รถรางอาราคาวะ", "โลกยิ้มอีกครั้ง!", "นาฬิกาถูกสร้างโดยปีศาจ"
• เอียน ธอร์ป: "อาร์มาดาคนเดียว", "ตอร์ปิโดมนุษย์", "ขับเคลื่อนสี่ล้อใต้น้ำ", "ไททานิคที่ไม่จม"
• เอียน ธอร์ป ปะทะ ปีเตอร์ แฟน เดน โฮเฮนบานด์: "ทั่วโลกจะเปลี่ยนเป็นโทนิควอเตอร์หรือไม่?"
• ไมเคิล เฟลปส์: "มือใหม่ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก"

7.1. รายการโทรทัศน์

7.2. รายการวิทยุ

• ฟูรูตาจิ ฮิโคโรฮี โนะ จิได วะ โคโตบะ เดะ สึคุราเระรุ (19 สิงหาคม • 29 ธันวาคม ค.ศ. 2022, NHK เรดิโอ เฟิร์ส)
• โทคอน ฟอร์เอเวอร์ อันโตนิโอ อิโนกิ-ซัง โอะ ชิโนนเดะ (23 ตุลาคม ค.ศ. 2022, NHK เรดิโอ เฟิร์ส) - MC
• ฟูรูตาจิ อิจิโร โนะ อากาซากะ ยาโร 90-ปุน (ทีบีเอส เรดิโอ)
• อันจู ชินอิจิโร โนะ นิชิโย เทนโกกุ (20 ตุลาคม ค.ศ. 2019, ทีบีเอส เรดิโอ) - บุคคลทางวิทยุ/พิธีกรแทน ชินอิจิโร อันจู (ผู้ประกาศข่าวทีบีเอส) ในช่วงวันหยุดฤดูร้อน
• ฟูรูตาจิ อิจิโร ฟูล-ทัช คาโยเคียวคุ (นิปปอน บรอดแคสติ้ง ซิสเต็ม)
• ฟูจิยะ คาโย เบสต์ เทน (นิปปอน บรอดแคสติ้ง ซิสเต็ม)
• กินซ่า ออนงาคุไซ (ค.ศ. 1985, นิปปอน บรอดแคสติ้ง ซิสเต็ม) - พิธีกร
• ฟูรูตาจิ อิจิโร โนะ พาวเวอร์ฟูล ทัช โนะ มารุโกโตะ อาซอบิวิชัน (นิปปอน บรอดแคสติ้ง ซิสเต็ม)
• ฟูรูตาจิ อิจิโร โนะ โดคุเซน! ออล นิปปอน ฮิต คาโย (นิปปอน บรอดแคสติ้ง ซิสเต็ม)
• ฟูล ฟูล ซาเตอร์เดย์ ฟูรูตาจิ อิจิโร โนะ โดกิโดกิ มอนสเตอร์ (นิปปอน บรอดแคสติ้ง ซิสเต็ม)
• ฟูรูตาจิ อิจิโร โนะ ออลไนท์ นิปปอน โกลด์ (21 ตุลาคม ค.ศ. 2016 - 4 มีนาคม ค.ศ. 2022, นิปปอน บรอดแคสติ้ง ซิสเต็ม) - พิธีกร
• อูชิมิตสึ โดกิโดกิ! ฟูรูตาจิ อิจิโร × ฮอนดะ ทาเคฟูมิ โนะ โอชาเบริ โดโจ (6 เมษายน ค.ศ. 2021 - ปัจจุบัน, ซีบีซี เรดิโอ)

7.3. เว็บโทรทัศน์

• แคเรียร์ ดราฟต์ (6 ตุลาคม ค.ศ. 2023 - ปัจจุบัน) - MC
• ฟอร์ เจแปน (5 เมษายน ค.ศ. 2024 - ปัจจุบัน) - MC, ย้ายมาจาก BS11

7.4. การแสดงบนเวที

• ทอล์กกิงบลูส์ (ค.ศ. 1988 - 2003, 2014)
• ทอล์กกิงฟรุตส์ (ค.ศ. 2016)

7.5. ภาพยนตร์

• อุลตราแมน ZOFFY: นักรบอุลตราปะทะกองทัพสัตว์ประหลาด (ค.ศ. 1984, โชชิกุ) - บรรยายการต่อสู้ครั้งสำคัญของอุลตราแมนและสัตว์ประหลาด
• สวีทโฮม (ค.ศ. 1988, โทโฮ, กำกับ/เขียนบทโดย คิโยชิ คุโรซาวะ) - รับบทเป็นเรียว ทากูจิ ช่างกล้องทีมข่าวโทรทัศน์

7.6. การพากย์เสียงและการพากย์ทับ

• อลิตา: แบทเทิล แองเจิล (ค.ศ. 2019) - พากย์เสียงผู้บรรยาย
• วอนนาบีส์ (ค.ศ. 1986) - พากย์เสียงผู้บรรยาย

7.7. เกม

• คินนิคุ บันซึเกะ vol.1 ~โอเร กะ ไซเกียว โนะ โอโตโกะ ดา!~ (เพลย์สเตชัน)
• คินนิคุ บันซึเกะ vol.2 ~อารัตะ นารุ เกนไค เอะ โนะ โชเซน!~ (เพลย์สเตชัน)
• คินนิคุ บันซึเกะ ~โร้ด ทู ซาสึเกะ~ (เพลย์สเตชัน)
• คินนิคุ บันซึเกะ vol.3 ~ไซเกียว โนะ แชลเลนเจอร์ ตันโจ!~ (เพลย์สเตชัน)
• คินนิคุ บันซึเกะ แมสเซิล วอร์ส 21 (เพลย์สเตชัน 2)

7.8. โฆษณา (CM)

• อีซูซุ "ฟอร์เวิร์ด (รุ่นช่วงล่างถุงลม)" (ค.ศ. 1984)
• คาโดกาวะ โชเตน "เดอะ เทเลวิชัน" (ค.ศ. 1984)
• เมรุชัง "ไวท์แพ็ค" (ค.ศ. 1984)
• คิคโคแมน "ทสึยุโดโคโระ" (ค.ศ. 1985)
• NTT "แคปเทน ซิสเต็ม" (ค.ศ. 1985 - 1986)
• เฮาส์ ฟู้ดส์ "กราแต็งของเฮาส์" (ค.ศ. 1985), "โฮโซอุจิ เมจิน" (ค.ศ. 1994 - 1995, ร่วมกับ ฮิเดกิ ทาคาฮาชิ)
• ไทโช ฟาร์มาซูติคอล "ซามอน ไนฟุเอกิ" (ค.ศ. 1987)
• อาจิโนะโมะโต๊ะ "อาจิโนะโมะโต๊ะ กิฟต์" (ค.ศ. 1988, ร่วมกับ ยูโซ คายามะ)
• เมงาเนะซูเปอร์ (ค.ศ. 1987 - 1995)
• ไฟเซอร์ "โฮลส์" (ค.ศ. 1989)
• คิริน บีเวอเรจ "ไจฟ์" (ค.ศ. 1989)
• โคว่า "คาเบะ2" (ค.ศ. 1989)
• เอ็นอีซี "EWS4800" (ค.ศ. 1992)
• โทเรย์ "โทเรบีโน่" (ค.ศ. 1993 - 2000)
• ฮอนด้า พรีโม "แคมเปญ ฟอร์มูลาวัน" (ค.ศ. 1994 - 1996)
• เจแปน ทาบาคโค่ "ฟรอนเทียร์ เพียว" (ค.ศ. 1997)
• เจแปน ไบไซเคิล โปรโมชั่น "เคย์ริน" (ค.ศ. 1998)
• ซันเคียว (ปัจจุบันคือ ไดอิจิ ซันเคียว เฮลธ์แคร์) "ชิน ซันเคียว อิจิโยยากุ" (ค.ศ. 2000 - 2002)
• โตโยต้า ไฟแนนซ์ "ทีเอส คิวบิก การ์ด" (ค.ศ. 2001 - 2003)
• ดวางโกะ "อิโรเมโล มิกซ์ ฟูรูตาจิ อิจิโร่ ชาคู โทคุ" (ค.ศ. 2003 - 2004)
• ซอฟต์แบงก์ ซีรีส์ ชิราโตะ เค (ค.ศ. 2016)
  • "ยูจิน คุรุ (เก็นคัน)" (เพื่อนมา (ทางเข้า)), "ยูจิน คุรุ (ลิฟวิง)" (เพื่อนมา (ห้องนั่งเล่น)) - ร่วมกับ อายะ อุเอโตะ และ คานาโกะ ฮิกุจิ
  • "ซุปานาบิ เคียวคะเฮน (B.LEAGUE)" (บทเสริมสปอร์ตนาวิ (B.LEAGUE)), "พินบอลเฮน" (บทพินบอล), "ก็อดซิลล่า จิกเคียวชูเคย์เฮน" (บทถ่ายทอดสดก็อดซิลล่า)
• โซนี่ อินเตอร์แอคทีฟ เอ็นเตอร์เทนเมนท์ "แกรน ทัวริสโม่ สปอร์ต" (ค.ศ. 2017)
• เมจิ "PA-3" (ค.ศ. 2019)
• อีเนออส "ENEOS เซอร์วิส สเตชั่น แอปพลิเคชัน คิว ยู จิกเคียวเฮน" (โฆษณาแอปพลิเคชันสถานีบริการ ENEOS - บทบรรยายเติมน้ำมัน) (ค.ศ. 2022)

7.9. หนังสือและสิ่งพิมพ์

• คาเงกิ เดะ โดโม สุมิมาเซน (ทีวีอาซาฮิ, มีนาคม ค.ศ. 1984)
• โอ้-โตะ! โอคิเทะยาบุริ โนะ อิตาอิ โดได (ทีวีอาซาฮิ, กันยายน ค.ศ. 1984)
• ฮาเรตะ ฮิ นิ วะ, ไคฉะ โอะ ยาเมตาอิ (ฟุโซฉะ, กรกฎาคม ค.ศ. 1986)
• คุจิบิรุ นิ กัม เทป (นิฮอน บุนเกอิฉะ, ตุลาคม ค.ศ. 1989)
• ชาเบรานากะเระบะ มาเคะ ดา โยะ (เซชุน ชุปปังฉะ, พฤษภาคม ค.ศ. 1990)
• เอมิ-จัง โนะ จิเต็นฉะ -ไซไอ โนะ อาเนะ โอะ กัน งะ อุบัตเตะ (ชูเอฉะ, กันยายน ค.ศ. 1991)
• ชินเซ็ทสึ F1 โคซา (เคบุนฉะ, ตุลาคม ค.ศ. 1991)
• ฮาฮะ นารุ เอย์กะ จิจิ นารุ วิดีโอ (โคดันฉะ, ตุลาคม ค.ศ. 1997)
• ได 4 กักคุ (ชูเอฉะ อินเตอร์เนชั่นแนล, กันยายน ค.ศ. 2000)
• โซชิเตะ เซไค วะ คุรุอิ ฮาจิเมะตะ (ชินโชฉะ, ธันวาคม ค.ศ. 2001)
• คิโอคุ งะ อุโซะ โอะ สึคุ! (ฟุโซฉะ, ตุลาคม ค.ศ. 2002)
• นิฮอนโกะ อิคิ อิคิ ซุย ~7 จิคัง บุตโตโอชิ ทอล์ค ไลฟ์! (โชกากุกัน, กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2003) - ร่วมเขียนกับ ทาคาชิ ไซโตะ
• ฮาชิโมโตะ ชิโนบุ จิน ~เกงโก ชิโค ไคโร โนะ ชาเซน เฮนโค (วานิบุคส์, มีนาคม ค.ศ. 2004)
• โคโตบะ วะ กโยชุกุ สุรุ โฮโดะ, สึโยคุ นารุ -มิจิกากุ ฮานาเซรุ ฮิโตะ นิ นารุ! กโยชุกุ เวิร์ด (วานิบุคส์, กรกฎาคม ค.ศ. 2019)
• MC รอน -โชวะ เลเจนด์ คาระ เรวะ ชินเซได มาเดะ "ชิคิริยะ" โนะ ฮงไค (วานิบุคส์, สิงหาคม ค.ศ. 2021)
• สึตาเอรุ ทาเมะ โนะ จุนบิกากุ (จุนบุนฉะ, กรกฎาคม ค.ศ. 2024)
• จินเซอิ โคฮัน, โซโรโซโร บุกเคียว นิ ฟุเระโย (พีเอชพี อินสติติวต์, กรกฎาคม ค.ศ. 2024)

7.10. ผลงานเพลง

• "โมเอโระ! โฮเอโระ! ไทเกอร์ มาสก์" (สิงหาคม ค.ศ. 1982, อาร์ซีเอ) - เพลงเปิดตัวของ ไทเกอร์ มาสก์ รุ่นที่ 1
• อัลบั้ม "ไดคาเงกิ" (1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1984, ซีบีเอส โซนี่)
  • นอกเหนือจากสเก็ตช์ตลก เขายังแสดงเพลง "โชวะ โนะ โคอิ โนะ โมโนกาตาริ" และ "โอ้-โตะ! โอเร โอะ ยอนเดะรุ เซะ" (เนื้อร้องโดย ซันพลาซ่า นาคาโนะ-คุง, "โอ้-โตะ! โอเร โอะ ยอนเดะรุ เซะ" ร่วมกับ โคเฮย์ โอโตโมะ และ มาซายูกิ ซูซูกิ) อย่างไรก็ตาม ซิงเกิลที่ตัดออกมาคือ "ชิโจ ไซได โนะ โจชิไดเซย์ นันปะ ไดซาคุเซน"
• "โอโตโกะ โตะ ออนนา โนะ ฮาชิโกะซาเกะ" (21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1987, ซีบีเอส โซนี่) - ร้องคู่กับ นัทสึโกะ โกได
• "โอมาเอะ กะ อิเรบะ" (21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1994, นิปปอน โคลอมเบีย)
  • เพลงประกอบโฆษณาเฮาส์ ฟู้ดส์ "โฮโซอุจิ เมจิน" เนื้อร้องโดย ยาซูชิ อากิโมโตะ
• "มาเทคิ -มาโฮ โนะ ฟูเอะ" (9 ธันวาคม ค.ศ. 1998, อีเอ็มไอ มิวสิก เจแปน)
  • ผู้บรรยายสุนทรพจน์ บทโดย โคฮารุ คิซารางิ

7.11. ผลงานต้นฉบับมังงะ

เขาเป็นผู้ประพันธ์ต้นฉบับให้กับมังงะที่ตีพิมพ์ในนิตยสารมังงะ จัสต์ คอมมิก ของโคบุนฉะ ดังนี้:

• โอ้-โตะ ฟูล-ทัช (ค.ศ. 1984, ภาพประกอบโดย โยชิโนริ โคบายาชิ) - มังงะอัตชีวประวัติและรวมเรื่องนักมวยปล้ำของฟูรูตาจิ
• ซูเพล็กซ์ ยามาดะ-คุง (ค.ศ. 1985, ภาพประกอบโดย ยาสุยูกิ คุนิโตโมะ) - มังงะที่มีนักมวยปล้ำหนุ่ม (อ้างอิงถึง จูชิน ธันเดอร์ ไลเกอร์) จากนิวเจแปนโปรเรสลิงเป็นตัวเอก เรื่องนี้เป็นแนวนิยายที่มีองค์ประกอบรักๆ ใคร่ๆ กับนักข่าวหญิงสมมติ

8.1. การตอบรับจากสาธารณชนและการวิพากษ์วิจารณ์

ฟูรูตาจิได้รับทั้งคำชมเชยและการวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักจากสาธารณชนและสื่อมวลชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่เขารับหน้าที่เป็นผู้ประกาศข่าวหลักในรายการ โฮโดสเตชั่น แม้ว่าเขาจะปฏิเสธในที่สาธารณะถึงแรงกดดันทางการเมืองในการลาออกจากตำแหน่ง แต่ในภายหลังเขายอมรับว่า "ผมอาจสร้างบรรยากาศที่ดูเหมือนมีแรงกดดันเกิดขึ้นบนหน้าจอ" ซึ่งสะท้อนถึงการรับรู้ของเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เขาต้องเผชิญกับข้อโต้แย้งเกี่ยวกับพฤติกรรม การตัดสินใจ และอุดมการณ์ของเขาอย่างต่อเนื่อง เช่น การที่เขาปฏิเสธที่จะกล่าวคำทักทาย "สวัสดีตอนเย็น" ในรายการ ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้กับผู้ชมจำนวนมาก

8.2. อิทธิพลต่อผู้มีความสามารถคนอื่นๆ

สไตล์การบรรยายที่เป็นเอกลักษณ์และ "ทอล์กกิงบลูส์" ของฟูรูตาจิได้สร้างอิทธิพลอย่างมากต่อผู้ประกาศข่าว ตลก และบุคคลในวงการบันเทิงอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักแสดงตลกอย่าง เรียวตะ ยามาซาโตะ, มาซายาสุ วาคายามา และ ทาเคยามะ คันนิง ซึ่งล้วนได้รับแรงบันดาลใจจากสไตล์การพูดของฟูรูตาจิ

เขาได้ทิ้งมรดกทางด้านการใช้ภาษาและการสื่อสารที่เป็นเอกลักษณ์ ซึ่งยังคงส่งผลต่อผู้ที่อยู่ในวงการนี้และผู้ชมทั่วไป เขาสามารถสร้างสรรค์วลีเด็ดและคำจำกัดความที่คมคาย ซึ่งกลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมป็อปของญี่ปุ่น และยังคงถูกนำไปอ้างอิงและเลียนแบบโดยคนรุ่นหลัง อิทธิพลของเขายังเห็นได้จากการที่เขาได้รับเชิญให้เป็นศาสตราจารย์รับเชิญที่มหาวิทยาลัยริกเกียว ซึ่งเป็นการยอมรับถึงคุณค่าของความรู้และประสบการณ์ที่เขามีในการถ่ายทอดให้กับคนรุ่นใหม่

8.3. ชีวิตทางวิชาการ

• มหาวิทยาลัยริกเกียว ศาสตราจารย์รับเชิญ (ค.ศ. 2019 - ปัจจุบัน)