1. ภาพรวม
อี ยง เป็นนักฟุตบอลชาวเกาหลีใต้ที่ได้รับการยอมรับในตำแหน่งแบ็กขวาเป็นหลัก โดยเขาเริ่มต้นอาชีพกับอุลซาน ฮุนได เอฟซีในปี ค.ศ. 2010 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เขาประสบความสำเร็จในการคว้าแชมป์เค ลีก คัพ และเอเอฟซี แชมเปียนส์ลีก หลังจากนั้น เขาย้ายไปร่วมทีมซังจู ซังมูเพื่อรับราชการทหาร และมีส่วนสำคัญในการพาทีมเลื่อนชั้นสู่ลีกสูงสุด เขาโดดเด่นอย่างมากในช่วงเวลาที่อยู่กับชอนบุก ฮุนได มอเตอร์ส โดยคว้าแชมป์เค ลีก 1 ได้ถึง 5 สมัย และเอฟเอ คัพอีก 1 สมัย ปัจจุบันเขาค้าแข้งอยู่กับซวอน เอฟซี นอกจากผลงานระดับสโมสรแล้ว อี ยง ยังเป็นกำลังสำคัญของฟุตบอลทีมชาติเกาหลีใต้ โดยเข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอลโลกถึงสองครั้งในปี ค.ศ. 2014 และ ค.ศ. 2018 นอกจากนี้ เขายังมีเรื่องราวส่วนตัวที่เป็นที่กล่าวถึง เช่น วีรกรรมการจับกุมนักล้วงกระเป๋า และข้อถกเถียงเกี่ยวกับวิดีโอในยูทูบ
2. ประวัติช่วงต้นและภูมิหลัง
อี ยง เกิดเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม ค.ศ. 1986 ที่กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ก่อนจะเข้าสู่วงการฟุตบอลอาชีพ เขาได้ศึกษาที่มหาวิทยาลัยจุงอัง เขามีส่วนสูงประมาณ 180 cm
3. อาชีพนักฟุตบอลอาชีพ
อี ยง เริ่มต้นอาชีพนักฟุตบอลอาชีพในปี ค.ศ. 2010 และได้เล่นให้กับหลายสโมสรในเค ลีก รวมถึงมีช่วงเวลาการรับราชการทหาร
3.1. อุลซาน ฮุนได เอฟซี
อี ยง เริ่มต้นอาชีพนักฟุตบอลอาชีพกับอุลซาน ฮุนได เอฟซีในปี ค.ศ. 2010 ในเค ลีก 1 เขามีโอกาสประเดิมสนามเมื่อโอ บอม-ซอก แบ็กขวาตัวจริงถูกเรียกตัวติดทีมชาติ และลงสนามไป 19 นัดในฤดูกาลนั้น ก่อนเปิดฤดูกาล 2011 โอ บอม-ซอก ย้ายไปอยู่กับซวอน ซัมซุง บลูวิงส์ ทำให้อี ยง ต้องแย่งตำแหน่งกับซง จง-กุก ที่เพิ่งย้ายเข้ามา แต่หลังจากที่ซง จง-กุก ย้ายไปเทียนจิน เทดาในช่วงกลางฤดูกาล อี ยง ก็ยึดตำแหน่งตัวจริงได้อย่างมั่นคง เขากลายเป็นกำลังหลักของทีมและมีส่วนสำคัญในการพาทีมคว้าแชมป์เค ลีก คัพในปี ค.ศ. 2011 และแชมป์เอเอฟซี แชมเปียนส์ลีก 2012 ในปี ค.ศ. 2012 โดยมีสถิติลงสนามในเอเอฟซี แชมเปียนส์ลีก 8 นัด และฟีฟ่าคลับเวิลด์คัพ 2 นัด พร้อมทำได้ 1 ประตู นอกจากนี้ อุลซานยังคว้าตำแหน่งรองแชมป์เค ลีกในปี ค.ศ. 2011 และรองแชมป์เค ลีก 1ในปี ค.ศ. 2013 อีกด้วย
ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2014 ระหว่างเกมเยือนที่พบกับซองนัม เอฟซี อี ยง ประสบอุบัติเหตุศีรษะชนกับคิม ดง-ฮี ทำให้บริเวณรอบดวงตาฉีกขาดและกระดูกจมูกหัก ซึ่งคาดว่าจะทำให้เขาต้องพักยาวตลอดฤดูกาล อย่างไรก็ตาม เขาสามารถกลับมาลงสนามเป็นตัวจริงได้ในเกมเยือนที่พบกับเอฟซี โซลในเดือนพฤศจิกายนปีเดียวกัน
3.2. ซังจู ซังมู (การรับราชการทหาร)
หลังจบฤดูกาล 2014 อี ยง และคิม ซอง-ฮวาน เพื่อนร่วมทีมได้เข้าร่วมซังจู ซังมูเพื่อรับราชการทหาร ในฤดูกาล 2015 เขามีส่วนสำคัญในการช่วยให้ซังจู ซังมูเลื่อนชั้นกลับสู่เค ลีก 1ได้สำเร็จภายในฤดูกาลเดียว และได้รับการคัดเลือกให้ติดเค ลีก 2 เบสต์ อีเลฟเวนในตำแหน่งกองหลังอีกด้วย ก่อนเริ่มฤดูกาล 2016 เขาได้รับเลือกให้เป็นกัปตันทีมคนใหม่ของซังจู ซังมู และในวันที่ 14 กันยายนปีเดียวกัน เขาก็ปลดประจำการและกลับไปร่วมทีมอุลซาน ฮุนได เอฟซีซึ่งเป็นสโมสรเดิม
3.3. ชอนบุก ฮุนได มอเตอร์ส
หลังจบฤดูกาล 2016 อี ยง พร้อมกับเพื่อนร่วมทีมอี แจ-ซอง ถูกเทรดไปยังชอนบุก ฮุนได มอเตอร์ส ซึ่งเป็นสโมสรฟุตบอลที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง เขามีส่วนร่วมในการพาทีมคว้าแชมป์เค ลีก 1 ได้ถึง 5 สมัยติดต่อกัน ตั้งแต่ฤดูกาล 2017, 2018, 2019, 2020 และ 2021 นอกจากนี้ เขายังช่วยให้ทีมคว้าแชมป์เอฟเอ คัพ ในปี ค.ศ. 2020 อีกด้วย
3.4. ซวอน เอฟซี
ในช่วงตลาดซื้อขายนักเตะฤดูร้อนของฤดูกาล 2022 อี ยง ถูกยืมตัวไปยังซวอน เอฟซี หลังจากนั้นในช่วงกลางฤดูกาล 2023 เขาได้ย้ายออกจากชอนบุก ฮุนได มอเตอร์สอย่างถาวร และเซ็นสัญญากับซวอน เอฟซี
4. อาชีพกับทีมชาติ
อี ยง เป็นส่วนหนึ่งของฟุตบอลทีมชาติเกาหลีใต้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2013 และมีประสบการณ์การแข่งขันในระดับนานาชาติที่สำคัญ รวมถึงการเข้าร่วมฟุตบอลโลกหลายครั้ง
4.1. ทีมชาติฟุตบอลเกาหลีใต้
อี ยง ประเดิมสนามให้กับฟุตบอลทีมชาติเกาหลีใต้ในวันที่ 24 กรกฎาคม ค.ศ. 2013 ในการแข่งขันอีเอเอฟเอฟ อีสต์ เอเชียน คัพ 2013 กับฟุตบอลทีมชาติจีน ในวันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. 2014 เขาถูกเรียกติดฟุตบอลทีมชาติชุดสุดท้ายสำหรับการแข่งขันฟุตบอลโลก 2014 ซึ่งเป็นการเข้าร่วมฟุตบอลโลกครั้งแรกในชีวิตของเขา โดยเขาลงสนามครบทุกนาทีในทั้งสามนัดของรอบแบ่งกลุ่มที่พบกับฟุตบอลทีมชาติรัสเซีย, ฟุตบอลทีมชาติแอลจีเรีย และฟุตบอลทีมชาติเบลเยียม นอกจากนี้ เขายังถูกเรียกตัวติดทีมชุดสุดท้ายสำหรับการแข่งขันฟุตบอลโลก 2018 และได้ลงเล่นครบทั้งสามนัดในรอบแบ่งกลุ่มที่พบกับฟุตบอลทีมชาติสวีเดน, ฟุตบอลทีมชาติเม็กซิโก และฟุตบอลทีมชาติเยอรมนี ทำให้เขาสร้างสถิติเป็นผู้เล่นที่ลงสนามในฟุตบอลโลกครบ 90 นาทีต่อเนื่องถึง 6 นัด อี ยง ลงเล่นให้ฟุตบอลทีมชาติเกาหลีใต้รวมทั้งหมด 57 นัด โดยไม่สามารถทำประตูได้
5. ตำแหน่งและสไตล์การเล่น
อี ยง เป็นที่รู้จักในฐานะแบ็กขวาที่โดดเด่น ด้วยความสามารถในการเติมเกมรุกและการลงมาช่วยเกมรับได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ เขายังสามารถเล่นในตำแหน่งแบ็กซ้ายได้อีกด้วย
6. รางวัลและเกียรติประวัติ
ตลอดอาชีพนักฟุตบอล อี ยง ได้รับรางวัลและเกียรติประวัติทั้งในระดับสโมสรและส่วนบุคคลมากมาย
6.1. รางวัลระดับสโมสร
- อุลซาน ฮุนได เอฟซี
- เค ลีก คัพ: แชมป์ 1 สมัย (ค.ศ. 2011)
- เอเอฟซี แชมเปียนส์ลีก: แชมป์ 1 สมัย (ค.ศ. 2012)
- ซังจู ซังมู
- เค ลีก 2: แชมป์ 1 สมัย (ค.ศ. 2015)
- ชอนบุก ฮุนได มอเตอร์ส
- เค ลีก 1: แชมป์ 5 สมัย (ค.ศ. 2017, 2018, 2019, 2020, 2021)
- เอฟเอ คัพ: แชมป์ 1 สมัย (ค.ศ. 2020)
6.2. รางวัลส่วนบุคคล
- เค ลีก 1 เบสต์ อีเลฟเวน: ค.ศ. 2013, 2018, 2019
- เค ลีก 2 เบสต์ อีเลฟเวน: ค.ศ. 2015
- รางวัลผู้เล่นแห่งปี สาขาฟุตบอลอาชีพ ของดงอา สปอร์ตส์ อวอร์ดส์: ค.ศ. 2018
- แมน ออฟ เดอะ แมตช์ เอเอฟซี เอเชียนคัพ 2019: ในนัดพบกับฟุตบอลทีมชาติบาห์เรน (รอบ 16 ทีมสุดท้าย)
7. สถิติอาชีพ
สถิติการลงสนามและจำนวนประตูของอี ยง ในระดับสโมสรและทีมชาติ มีดังนี้:
7.1. สโมสร
ณ วันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 2023
| ผลงานสโมสร | ลีก | คัพ | ลีกคัพ | ระดับทวีป | รวม | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ฤดูกาล | สโมสร | ลีก | นัด | ประตู | นัด | ประตู | นัด | ประตู | นัด | ประตู | นัด | ประตู |
| สาธารณรัฐเกาหลี | ลีก | เอฟเอ คัพ | ลีกคัพ | ระดับทวีป | รวม | |||||||
| 2010 | อุลซาน ฮุนได | เค ลีก 1 | 20 | 0 | 2 | 0 | 5 | 0 | - | 27 | 0 | |
| 2011 | 22 | 0 | 4 | 0 | 6 | 0 | - | 32 | 0 | |||
| 2012 | 22 | 0 | 2 | 0 | - | 10 | 1 | 34 | 1 | |||
| 2013 | 37 | 1 | 2 | 0 | - | - | 39 | 1 | ||||
| 2014 | 31 | 0 | 1 | 0 | - | 5 | 0 | 37 | 0 | |||
| 2015 | ซังจู ซังมู (ทหาร) | เค ลีก 2 | 33 | 0 | 0 | 0 | - | - | 33 | 0 | ||
| 2016 | เค ลีก 1 | 23 | 2 | 0 | 0 | - | - | 23 | 2 | |||
| อุลซาน ฮุนได | 1 | 0 | 0 | 0 | - | - | 1 | 0 | ||||
| 2017 | ชอนบุก ฮุนได มอเตอร์ส | 8 | 0 | 1 | 0 | - | - | 9 | 0 | |||
| 2018 | 32 | 0 | 1 | 0 | - | 9 | 0 | 42 | 0 | |||
| 2019 | 20 | 0 | 0 | 0 | - | 5 | 0 | 25 | 0 | |||
| 2020 | 20 | 0 | 1 | 0 | - | 1 | 0 | 22 | 0 | |||
| 2021 | 25 | 0 | 1 | 0 | - | 8 | 0 | 34 | 0 | |||
| 2022 | 8 | 0 | 0 | 0 | - | 0 | 0 | 8 | 0 | |||
| ซวอน เอฟซี (ยืมตัว) | 13 | 0 | 0 | 0 | - | - | 13 | 0 | ||||
| 2023 | ซวอน เอฟซี | 13 | 1 | 0 | 0 | - | - | 13 | 1 | |||
| รวม | สาธารณรัฐเกาหลี | 328 | 4 | 15 | 0 | 11 | 0 | 38 | 1 | 392 | 5 | |
| รวมตลอดอาชีพ | 328 | 4 | 15 | 0 | 11 | 0 | 38 | 1 | 392 | 5 | ||
7.2. ทีมชาติ
ณ วันที่ 10 มิถุนายน ค.ศ. 2022
| ทีมชาติ | ปี | นัด | ประตู |
|---|---|---|---|
| เกาหลีใต้ | 2013 | 7 | 0 |
| 2014 | 11 | 0 | |
| 2016 | 3 | 0 | |
| 2017 | 1 | 0 | |
| 2018 | 16 | 0 | |
| 2019 | 7 | 0 | |
| 2021 | 8 | 0 | |
| 2022 | 4 | 0 | |
| รวม | 57 | 0 |
8. ชีวิตส่วนตัวและเหตุการณ์
ตลอดอาชีพของอี ยง เขาได้พบกับเหตุการณ์ที่น่าสนใจทั้งในชีวิตส่วนตัวและในอาชีพการงาน ซึ่งได้รับความสนใจจากสาธารณชน
8.1. การจับกุมนักล้วงกระเป๋าและวีรกรรม
ในวันที่ 3 เมษายน ค.ศ. 2016 เวลา 9:00 น. อี ยง พร้อมด้วยเพื่อนร่วมทีมซังจู ซังมู อย่างคิม ซอง-ฮวาน, พัก จิน-โพ รวมถึงคิม ซอง-จู, คิม ซอง-จุน, อี กยอง-รยอล และโช ยอง-ชอล ได้ออกไปข้างนอกในเมืองมุนกยอง จังหวัดคยองซังเหนือ ระหว่างนั้นพวกเขาได้ร่วมกันจับกุมนักล้วงกระเป๋าที่ก่อเหตุ และในวันที่ 9 เมษายน ค.ศ. 2016 พวกเขาได้รับจดหมายขอบคุณและรางวัลเชิดชูเกียรติจากตำรวจเกาหลีสำหรับวีรกรรมดังกล่าว
8.2. ข้อถกเถียงเกี่ยวกับวิดีโอ YouTube
ในวันที่ 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 อี ยง ได้โพสต์วิดีโอการขับรถด้วยความเร็วสูงบนทางด่วนโอลิมปิกในช่องยูทูบส่วนตัวของเขา ซึ่งก่อให้เกิดข้อถกเถียงและเสียงวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวาง หลังจากที่ประเด็นดังกล่าวขยายวงกว้างขึ้น เขาได้ตั้งค่าวิดีโอให้เป็นส่วนตัวและโพสต์ข้อความขอโทษต่อสาธารณชน
8.3. การปรากฏตัวทางโทรทัศน์
ในวันที่ 11 กรกฎาคม ค.ศ. 2018 อี ยง ได้รับเชิญให้เป็นแขกรับเชิญในรายการโทรทัศน์ยอดนิยมของสถานีเอ็มบีซี คือรายการ 《ฮวังจึมออจัง เรดิโอ สตาร์》 (황금어장 라디오스타ภาษาเกาหลี) ในตอนที่ 573 ซึ่งเป็นการปรากฏตัวทางสื่อกระแสหลักครั้งสำคัญของเขา