1. ภาพรวม
ทอมัส สเวน "ทอมมี" โม (Thomas Sven "Tommy" Moeทอมัส สเวน "ทอมมี" โมภาษาอังกฤษ; เกิดเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1970) เป็นอดีตนักกีฬาสกีลงเขาประเภทสกีลงเขามืออาชีพชาวสหรัฐอเมริกา ผู้ซึ่งโดดเด่นในฐานะนักกีฬาผู้เชี่ยวชาญด้านการแข่งขันความเร็ว ได้แก่ รายการดาวน์ฮิลล์ และซูเปอร์-จี โมสร้างประวัติศาสตร์ด้วยการคว้าเหรียญทองและเหรียญเงินจากการแข่งขันโอลิมปิกฤดูหนาว 1994 ที่เมืองลิลเลฮัมเมอร์ ประเทศนอร์เวย์ ซึ่งเป็นผลงานอันโดดเด่นที่ทำให้เขากลายเป็นนักสกีชายชาวอเมริกันคนแรกที่คว้าสองเหรียญรางวัลจากการแข่งขันโอลิมปิกครั้งเดียว
2. ช่วงชีวิตตอนต้น
ทอมมี โมเริ่มต้นเส้นทางอาชีพสกีตั้งแต่วัยเด็ก โดยได้รับการฝึกฝนและพัฒนาทักษะอย่างต่อเนื่องก่อนที่จะเข้าสู่การแข่งขันในระดับอาชีพ
2.1. วัยเด็กและการศึกษา
โมเกิดที่เมืองมิสซูลา รัฐมอนแทนา ประเทศสหรัฐอเมริกา เขาเริ่มเรียนรู้การเล่นสกีและการแข่งขันที่รีสอร์ตเดอะบิ๊กเมาน์เทน ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับเมืองไวต์ฟิช โดยมีบิดาของเขาเป็นสมาชิกของทีมลาดตระเวนสกี ณ ที่แห่งนั้น โมพัฒนาทักษะการเล่นสกีของเขาให้เชี่ยวชาญยิ่งขึ้นในช่วงวัยรุ่นที่อลาสก้า ที่รีสอร์ตอะไลเอสกา ใกล้กับเมืองแองเคอเรจ ซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงเรียนสอนสกีไกลเซียร์ครีก
2.2. การเข้าสู่วงการสกี
ในปี ค.ศ. 1986 เมื่ออายุ 16 ปี ทอมมี โมได้เข้าร่วมทีมสกีสหรัฐอเมริกา ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญในอาชีพนักสกีของเขา การเปิดตัวครั้งแรกในฟิส เวิลด์คัพของเขาเกิดขึ้นเมื่ออายุ 17 ปี และก่อนที่เขาจะอายุครบ 19 ปีไม่กี่วัน เขาได้เข้าร่วมการแข่งขันฟิส อัลไพน์ เวิลด์ สกี แชมเปียนชิปส์ 1989 ที่เมืองเวล์ รัฐโคโลราโด ในการแข่งขันครั้งนั้น เขาทำผลงานได้อันดับที่ 12 ในรายการดาวน์ฮิลล์
3. อาชีพนักสกีมืออาชีพ
ทอมมี โมมีเส้นทางอาชีพนักสกีที่ยาวนานและประสบความสำเร็จ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฟิส เวิลด์คัพ และโอลิมปิกฤดูหนาว ซึ่งเป็นจุดสูงสุดของอาชีพเขา
3.1. ฤดูกาลเวิลด์คัพช่วงแรก
โมสามารถทำคะแนนฟิส เวิลด์คัพได้เป็นครั้งแรก (ติดอันดับ 15 อันดับแรก) ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1990 ด้วยการจบอันดับที่ 13 ในการแข่งขันโอเร ประเทศสวีเดน ซึ่งเป็นรายการสุดท้ายของฤดูกาล 1990
3.2. โอลิมปิกฤดูหนาว 1994 ที่ลิลเลฮัมเมอร์

ในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูหนาว 1994 ที่เมืองลิลเลฮัมเมอร์ ประเทศนอร์เวย์ ทอมมี โมสร้างผลงานที่น่าประหลาดใจและกลายเป็นนักสกีชายชาวอเมริกันคนแรกที่คว้าสองเหรียญรางวัลในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูหนาวครั้งเดียว เขาได้รับเหรียญทองในรายการดาวน์ฮิลล์ และเหรียญเงินในรายการซูเปอร์-จี ซึ่งจัดขึ้นที่ควิดฟิเยล
ด้วยเชื้อสายนอร์เวย์ของเขา ทำให้โมกลายเป็นขวัญใจของผู้ชมที่ควิดฟิเยลอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเขาจะเฉือนชนะเคทิล อันเดร อามอต นักสกีชาวนอร์เวย์ไปเพียง 0.04 วินาที เพื่อคว้าเหรียญทองในรายการดาวน์ฮิลล์ เขายังคว้าเหรียญเงินในรายการซูเปอร์-จีในวันเกิดอายุ 24 ปีของเขา โดยจบอันดับที่สองตามหลังมาร์คุส วาสไมเออร์ นักสกีชาวเยอรมนี 0.09 วินาที ความสำเร็จของโมในครั้งนี้เกิดขึ้นทั้งที่เขายังไม่เคยชนะการแข่งขันฟิส เวิลด์คัพรายการใดมาก่อนเลย อย่างไรก็ตาม เขาก็เคยขึ้นโพเดียมมาแล้วสามครั้งและทำผลงานได้ดีตลอดสิบสองเดือนก่อนหน้าโอลิมปิก โดยเริ่มจากอันดับที่ห้าในรายการดาวน์ฮิลล์ที่ฟิส อัลไพน์ เวิลด์ สกี แชมเปียนชิปส์ 1993 ที่ญี่ปุ่น หลังจากนั้นหนึ่งเดือนหลังโอลิมปิก โมก็สามารถคว้าชัยชนะในรายการเวิลด์คัพครั้งแรกของเขาได้สำเร็จ ซึ่งเป็นรายการซูเปอร์-จีที่วิสเลอร์ แบล็กคอมบ์ ประเทศแคนาดา ซึ่งเป็นชัยชนะเดียวของเขาในเวิลด์คัพ
3.3. อาชีพหลังโอลิมปิกและการบาดเจ็บ
ฤดูกาลฟิส เวิลด์คัพ 1994 ถือเป็นฤดูกาลที่ดีที่สุดของโม ซึ่งเขาจบอันดับที่สามในรายการซูเปอร์-จี และอันดับที่แปดในรายการดาวน์ฮิลล์และคะแนนรวม (ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1971 ผลการแข่งขันโอลิมปิกฤดูหนาวหรือเวิลด์แชมเปียนชิปส์ไม่ได้ถูกนำมารวมในการจัดอันดับเวิลด์คัพ)
ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1995 โมได้รับบาดเจ็บที่หัวเข่าขวาที่ควิดฟิเยล ซึ่งเป็นสนามแข่งขันเดียวกับที่เขาคว้าเหรียญโอลิมปิกเมื่อสิบสามเดือนก่อนหน้า หลังจากการฟื้นตัว เขาไม่สามารถกลับมาทำผลงานได้ดีที่สุดเหมือนเดิม และพลาดการแข่งขันฟิส อัลไพน์ เวิลด์ สกี แชมเปียนชิปส์ 1997 เนื่องจากได้รับบาดเจ็บที่นิ้วหัวแม่มือในช่วงปลายเดือนมกราคม ซึ่งต้องเข้ารับการผ่าตัด เขาได้กลับมาแข่งขันอีกครั้งในเดือนมีนาคมปีเดียวกัน และชนะรายการดาวน์ฮิลล์ในการแข่งขันยู.เอส. อัลไพน์ แชมเปียนชิปส์ ที่รัฐเมน โมเข้าร่วมทีมโอลิมปิกสหรัฐอเมริกาเป็นครั้งที่สามในปีโอลิมปิกฤดูหนาว 1998 ที่เมืองนะงะโนะ ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเขาจบอันดับที่แปดในรายการซูเปอร์-จี และอันดับที่สิบสองในรายการดาวน์ฮิลล์ที่ฮากูบะ
3.4. การเกษียณจากการแข่งขัน
ทอมมี โมตัดสินใจเกษียณจากการแข่งขันสกีมืออาชีพในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1998 เมื่ออายุ 28 ปี
4. ความสำเร็จและเกียรติยศที่สำคัญ
ทอมมี โมมีความสำเร็จที่โดดเด่นตลอดอาชีพนักสกีของเขา รวมถึงการคว้าเหรียญโอลิมปิกและตำแหน่งแชมป์ระดับประเทศ:
- โอลิมปิกฤดูหนาว 1994 ที่ลิลเลฮัมเมอร์ ประเทศนอร์เวย์: คว้า 2 เหรียญ
- เหรียญทองในรายการดาวน์ฮิลล์
- เหรียญเงินในรายการซูเปอร์-จี (ในวันเกิดอายุ 24 ปีของเขา)
- ชนะเลิศยู.เอส. อัลไพน์ แชมเปียนชิปส์ 5 สมัย
- คว้าชัยชนะ 1 รายการในการแข่งขันฟิส เวิลด์คัพ (ปี ค.ศ. 1994, ซูเปอร์-จี ที่วิสเลอร์)
- ได้รับการบรรจุชื่อในหอเกียรติยศสกีแห่งชาติในปี ค.ศ. 2003
- ในการแข่งขันฟิส จูเนียร์ เวิลด์ สกี แชมเปียนชิปส์ (Junior World Ski Championships) โมคว้าเหรียญทองจากการแข่งขันรวมและซูเปอร์-จี ในปี 1989 ที่อะไลเอสกา รวมถึงเหรียญเงินในรายการดาวน์ฮิลล์ ในปี 1987 ที่เฮมเซดาล
5. ผลการแข่งขันโดยละเอียด
5.1. ผลการแข่งขันเวิลด์คัพ
อันดับประจำฤดูกาล
ฤดูกาล | อายุ | คะแนนรวม | สลาลอม | ไจแอนต์ สลาลอม | ซูเปอร์-จี | ดาวน์ฮิลล์ | รวม |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1990 | 20 | 97 | - | - | - | 36 | - |
1991 | 21 | 74 | - | - | - | 29 | - |
1992 | 22 | 79 | - | - | 49 | 40 | 31 |
1993 | 23 | 31 | - | - | 26 | 19 | 48 |
1994 | 24 | 8 | - | - | 3 | 8 | 4 |
1995 | 25 | 28 | - | - | 11 | 18 | 12 |
1996 | 26 | 152 | - | - | 62 | 65 | - |
1997 | 27 | 87 | - | - | 50 | 35 | - |
1998 | 28 | 72 | - | - | 32 | 35 | - |
สถิติขึ้นโพเดียม
ทอมมี โมคว้าชัยชนะในการแข่งขันเวิลด์คัพ 1 ครั้ง (เป็นรายการซูเปอร์-จี) และขึ้นโพเดียมรวม 7 ครั้ง (ดาวน์ฮิลล์ 4 ครั้ง, ซูเปอร์-จี 3 ครั้ง)
ฤดูกาล | วันที่ | สถานที่ | รายการ | อันดับ |
---|---|---|---|---|
1993 | 27 ก.พ. 1993 | วิสเลอร์, บริติชโคลัมเบีย, แคนาดา | ดาวน์ฮิลล์ | 2 |
1994 | 12 ธ.ค. 1993 | วาล-ดีแซร์, ฝรั่งเศส | ซูเปอร์-จี | 3 |
29 ธ.ค. 1993 | บอร์มีโอ, อิตาลี | ดาวน์ฮิลล์ | 3 | |
12 มี.ค. 1994 | วิสเลอร์, บริติชโคลัมเบีย, แคนาดา | ดาวน์ฮิลล์ | 3 | |
13 มี.ค. 1994 | ซูเปอร์-จี | 1 | ||
16 มี.ค. 1994 | เวล์, โคโลราโด, สหรัฐอเมริกา | ดาวน์ฮิลล์ | 3 | |
1995 | 11 ธ.ค. 1994 | ติญ, ฝรั่งเศส | ซูเปอร์-จี | 2 |
5.2. ผลการแข่งขันชิงแชมป์โลก
ปี | อายุ | สลาลอม | ไจแอนต์ สลาลอม | ซูเปอร์-จี | ดาวน์ฮิลล์ | รวม |
---|---|---|---|---|---|---|
1989 | 19 | - | - | 21 | 12 | - |
1991 | ||||||
1993 | 23 | - | - | ยกเลิก | 5 | 13 |
1996 | 26 | - | - | 42 | 21 | - |
1997 | 27 | ไม่เข้าร่วมเนื่องจากบาดเจ็บนิ้วหัวแม่มือ |
รายการซูเปอร์-จี ในฟิส อัลไพน์ เวิลด์ สกี แชมเปียนชิปส์ 1993 ถูกยกเลิกหลังจากการเลื่อนกำหนดหลายครั้งเนื่องจากสภาพอากาศ
5.3. ผลการแข่งขันโอลิมปิก
ปี | อายุ | สลาลอม | ไจแอนต์ สลาลอม | ซูเปอร์-จี | ดาวน์ฮิลล์ | รวม |
---|---|---|---|---|---|---|
1992 | 22 | - | - | 28 | 20 | 18 |
1994 | 24 | - | - | 2 | 1 | 5 |
1998 | 28 | - | - | 8 | 12 | - |
6. ชีวิตหลังเกษียณและเรื่องส่วนตัว
หลังจากเกษียณจากการแข่งขัน ทอมมี โมยังคงมีบทบาทในวงการสกีและใช้ชีวิตส่วนตัวอย่างเรียบง่าย
6.1. กิจกรรมหลังเกษียณ
ห้าปีหลังจากเกษียณจากการแข่งขัน ทอมมี โมได้รับการบรรจุชื่อเข้าสู่หอเกียรติยศสกีแห่งชาติในปี ค.ศ. 2003 ปัจจุบัน เขาเป็นเจ้าของร่วมของตอร์ดริลโล เมาน์เทน ลอดจ์ (Tordrillo Mountain Lodge) ซึ่งตั้งอยู่ในเทือกเขาอะแลสกา เรนจ์ และเขายังทำหน้าที่เป็นทูตด้านการสกีให้กับแจ็กสัน โฮล เมาน์เทน รีสอร์ต (Jackson Hole Mountain Resort) ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่พักของเขา
6.2. ชีวิตส่วนตัว
โมแต่งงานกับเมแกน เกเรตี้ แฟนสาวที่คบหากันมานานในปี ค.ศ. 2003 ทั้งคู่มีบุตรสาวสองคน และปัจจุบันพำนักอยู่ในไวล์สัน รัฐไวโอมิง ทางตะวันตกของรัฐ
7. มรดกและการยกย่อง
ทอมมี โมได้รับการยกย่องในฐานะนักกีฬาผู้สร้างแรงบันดาลใจและเป็นบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์สกีของสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการเป็นผู้บุกเบิกความสำเร็จในระดับโอลิมปิก
7.1. การบรรจุชื่อในหอเกียรติยศสกีแห่งชาติ
การได้รับการบรรจุชื่อในหอเกียรติยศสกีแห่งชาติในปี ค.ศ. 2003 ถือเป็นเครื่องยืนยันถึงคุณูปการอันใหญ่หลวงของทอมมี โมต่อวงการสกี การมีชื่อในหอเกียรติยศนี้เป็นการเชิดชูเกียรติแก่บุคคลที่สร้างผลงานโดดเด่นและมีอิทธิพลต่อกีฬาสกีและสโนว์บอร์ดในสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นการเน้นย้ำถึงสถานะของโมในฐานะหนึ่งในนักสกีผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเทศ