จานการ์โล เด ซิสติ

1. ภาพรวม

จันคาร์โล เด ซิสติ (Giancarlo De Sisti_{จันคาร์โล เด ซิสติ}^{ภาษาอิตาลี} เกิดเมื่อวันที่ 13 มีนาคม ค.ศ. 1943) เป็นอดีตนักฟุตบอลและผู้จัดการทีมฟุตบอลชาวอิตาลีที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในมิดฟิลด์และผู้สร้างสรรค์เกมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของอิตาลีและโรมาในยุคของเขา ตลอดอาชีพค้าแข้งที่ยาวนานกว่า 19 ปี เขาเล่นให้กับโรมาและฟีออเรนตีนา โดยคว้าแชมป์สำคัญหลายรายการ รวมถึงเซเรียอา และโกปปาอีตาเลีย เขาเป็นที่รู้จักในนามฉายา ปิกกีโอ (Picchio^{ภาษาอิตาลี} ซึ่งแปลว่า "นกหัวขวาน") ซึ่งสะท้อนถึงความมุ่งมั่นและความขยันของเขาในสนาม

ในระดับนานาชาติ เด ซิสติเป็นกำลังสำคัญของฟุตบอลทีมชาติอิตาลี โดยเป็นส่วนหนึ่งของทีมชุดฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 1968 ที่คว้าแชมป์ และรองแชมป์ฟุตบอลโลก 1970 หลังจากการแขวนสตั๊ด เขาได้ผันตัวมาเป็นผู้จัดการทีมให้กับหลายสโมสร เช่น ฟีออเรนตีนา และอูดีเนเซ นอกจากบทบาทในวงการฟุตบอลแล้ว เด ซิสติยังเป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งสมาคมนักฟุตบอลอิตาลี (AIC) ซึ่งเป็นองค์กรสำคัญในการปกป้องสิทธิและสวัสดิภาพของนักฟุตบอล ซึ่งถือเป็นบทบาทที่มีความสำคัญต่อการพัฒนาสังคมและสิทธิมนุษยชนในวงการกีฬา

2. ชีวิตช่วงต้นและภูมิหลัง

3. อาชีพนักฟุตบอล

จันคาร์โล เด ซิสติ เป็นนักฟุตบอลในตำแหน่งมิดฟิลด์ที่โดดเด่นด้วยสไตล์การเล่นที่เรียบง่ายแต่มีประสิทธิภาพสูง ซึ่งทำให้เขาได้รับฉายาว่า "ปิกกีโอ" หรือ "นกหัวขวาน" เนื่องจากความขยันและมุ่งมั่นในการแย่งบอลและสร้างสรรค์เกม

3.1. อาชีพสโมสร

ตลอดอาชีพค้าแข้งในระดับสโมสร เด ซิสติได้เล่นให้กับสองสโมสรหลักในอิตาลี คือ โรมา และฟีออเรนตีนา

เขาเริ่มต้นอาชีพกับสโมสรฟุตบอลโรมา สโมสรบ้านเกิดของเขา โดยลงเล่นในเซเรียอาครั้งแรกเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1961 ในนัดที่บุกไปแพ้อูดีเนเซ 2-1 ในช่วงแรกที่อยู่กับโรมา เขามีโอกาสได้เรียนรู้และรับคำแนะนำจากฆวน อัลเบร์โต ชียัฟฟิโน ผู้เล่นดาวเด่นและที่ปรึกษาของทีม

เด ซิสติค้าแข้งกับโรมาสองช่วงเวลา ได้แก่ ปี ค.ศ. 1960-1965 และกลับมาร่วมทีมอีกครั้งในช่วงปี ค.ศ. 1974-1979 ในช่วงที่สองกับโรมานี้ เขาสามารถคว้าแชมป์โกปปาอีตาเลียได้ในปี ค.ศ. 1964

ช่วงเวลาที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในอาชีพสโมสรของเขาคือกับสโมสรฟุตบอลฟีออเรนตีนา ซึ่งเขาย้ายไปร่วมทีมในปี ค.ศ. 1965 และอยู่กับทีมจนถึงปี ค.ศ. 1974 ในช่วงเวลานี้ เด ซิสติกลายเป็นที่รักของแฟนบอลและนำทีมคว้าแชมป์เซเรียอาในฤดูกาล 1968-69 ซึ่งเป็นแชมป์ลีกครั้งที่สองในประวัติศาสตร์ของสโมสรฟีออเรนตีนา นอกจากนี้ เขายังคว้าแชมป์โกปปาอีตาเลียได้อีกครั้งในปี ค.ศ. 1966 และแชมป์มิโทรปาคัพในปี ค.ศ. 1966

เป็นที่น่าสนใจว่า ในฤดูกาล 1972-73 เด ซิสติไม่สามารถลงสนามในนัดที่พบกับเฮลลาสเวโรนาเมื่อวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1972 เนื่องจากติดโทษแบน ซึ่งเป็นโอกาสให้จันคาร์โล อันโตญโญนี ได้ลงประเดิมสนามในเซเรียอาเป็นครั้งแรก

3.2. อาชีพระดับนานาชาติ

ในระดับนานาชาติ จันคาร์โล เด ซิสติ ลงเล่นให้กับฟุตบอลทีมชาติอิตาลีทั้งหมด 29 นัด และยิงได้ 4 ประตู ในช่วงปี ค.ศ. 1967 ถึง 1972 เขาลงประเดิมสนามในนามทีมชาติเมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1967 ในการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 1968 รอบคัดเลือก ที่อิตาลีเปิดบ้านชนะไซปรัส 5-0

เด ซิสติเป็นสมาชิกคนสำคัญของทีมชาติอิตาลีชุดที่คว้าแชมป์ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 1968 ที่จัดขึ้นในประเทศอิตาลีเอง เขาได้ลงสนามในนัดชิงชนะเลิศนัดรีเพลย์ที่ชนะยูโกสลาเวีย 2-0 ที่กรุงโรม ในขณะที่เขามีอายุ 25 ปี

นอกจากนี้ เขายังเป็นส่วนหนึ่งของทีมชาติอิตาลีชุดรองแชมป์ฟุตบอลโลก 1970 ที่จัดขึ้นที่ประเทศเม็กซิโก โดยได้ลงเล่นในทุกนัดของอิตาลีในการแข่งขันครั้งนั้น ซึ่งรวมถึงนัดชิงชนะเลิศที่พ่ายให้กับบราซิล 1-4 การแข่งขันนัดสุดท้ายของเขาในนามทีมชาติคือในนัดที่สองของรอบคัดเลือกฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 1972 ที่พ่ายให้กับเบลเยียม

4. อาชีพผู้จัดการทีม

หลังจากการแขวนสตั๊ด จันคาร์โล เด ซิสติ ได้เริ่มต้นอาชีพเป็นผู้จัดการทีม เขาได้รับประกาศนียบัตรการเป็นโค้ชในปี ค.ศ. 1980 และกลับมาเป็นหัวหน้าโค้ชให้กับฟีออเรนตีนา สโมสรเก่าของเขาในปีเดียวกันนั้น ในฤดูกาล 1981-82 เขานำทีมฟีออเรนตีนาเข้าใกล้การคว้าแชมป์ลีกอย่างมาก แต่พลาดไปอย่างหวุดหวิดให้กับคู่ปรับอย่างยูเวนตุส

อย่างไรก็ตาม อาชีพผู้จัดการทีมของเขาต้องหยุดชะงักในปี ค.ศ. 1985 เมื่อเขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นภาวะสมองเป็นหนอง ทำให้เขาต้องลาออกจากตำแหน่ง เด ซิสติกลับมาในวงการฟุตบอลอีกครั้งในปลายปีเดียวกันนั้น โดยเข้ารับตำแหน่งผู้จัดการทีมอูดีเนเซเป็นเวลาสองฤดูกาล

หลังจากนั้น เขาก็เข้าสู่บทบาทในสหพันธ์ฟุตบอลอิตาลี โดยเป็นหัวหน้าโค้ชให้กับทีมเยาวชน (ยูนิโอเรส) ในปี ค.ศ. 1988-1990 และทีมทหารในปี ค.ศ. 1990-1991 ซึ่งเขานำทีมทหารอิตาลีคว้าแชมป์ฟุตบอลโลกทหารได้ในปี ค.ศ. 1991 เขาได้กลับมาคุมทีมในระดับสโมสรอีกครั้งในปีเดียวกันนั้นกับอัสโคลี แต่ก็ถูกปลดออกจากตำแหน่งในเดือนมกราคม ค.ศ. 1992

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2003 หลังจากว่างเว้นจากวงการโค้ชไปกว่าสิบปี เด ซิสติได้กลับมาทำงานอีกครั้งโดยเข้าร่วมทีมลาซิโอในตำแหน่งโค้ชทีมเยาวชน อย่างไรก็ตาม เขาออกจากตำแหน่งเพียงไม่กี่เดือนหลังจากนั้น เมื่อโรแบร์โต มันชีนี ได้รับการแต่งตั้งเป็นหัวหน้าโค้ชคนใหม่ของทีม

5. กิจกรรมอื่น ๆ

นอกเหนือจากบทบาทในฐานะนักฟุตบอลและผู้จัดการทีม จันคาร์โล เด ซิสติ ยังมีส่วนร่วมในกิจกรรมสำคัญอื่น ๆ ที่ส่งผลต่อวงการฟุตบอลของอิตาลีอย่างมาก

เมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม ค.ศ. 1968 เด ซิสติได้ร่วมก่อตั้งสมาคมนักฟุตบอลอิตาลี (AIC) ขึ้นที่เมืองมิลาน โดยมีนักฟุตบอลคนอื่น ๆ ที่ร่วมก่อตั้งด้วย เช่น จาโคโม บุลกาเรลลี, ซานโดร มัซโซลา, เออร์เนสโต กัสตาโน, จานนี่ ริเวรา, และ จาโคโม โลซี รวมถึงเซร์จิโอ กัมปานา อดีตนักฟุตบอลที่เพิ่งแขวนสตั๊ดและเป็นทนายความ ซึ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นประธานคนแรกของสมาคม บทบาทในการก่อตั้งสมาคมนี้แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นของเขาในการส่งเสริมสิทธิและสวัสดิภาพของนักฟุตบอล ซึ่งเป็นคุณูปการสำคัญต่อสังคมฟุตบอล

นอกจากนี้ เด ซิสติยังเคยทำงานเป็นนักวิจารณ์ฟุตบอลให้กับทั้งโทรทัศน์และวิทยุ ซึ่งทำให้เขายังคงมีส่วนร่วมและแสดงความคิดเห็นในวงการฟุตบอลหลังจากยุติบทบาทการเป็นผู้จัดการทีม

6. สถิติอาชีพ

สถิติการลงสนามและจำนวนประตูของจันคาร์โล เด ซิสติ ในการแข่งขันอย่างเป็นทางการในสมัยที่เป็นนักฟุตบอล

7. เกียรติประวัติ

จันคาร์โล เด ซิสติ ได้รับถ้วยรางวัลและเกียรติยศส่วนตัวมากมายตลอดอาชีพนักฟุตบอลของเขา ทั้งในระดับสโมสรและระดับนานาชาติ

8. มรดกและการตอบรับ

จันคาร์โล เด ซิสติ ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในเพลย์เมกเกอร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาลของฟุตบอลอิตาลีและโรมา อิทธิพลของเขาในสนามไม่เพียงแต่สะท้อนผ่านทักษะการเล่นที่เหนือชั้นและความสามารถในการควบคุมจังหวะเกม แต่ยังรวมถึงความมุ่งมั่นในการสร้างสรรค์โอกาสและรักษาความเป็นเจ้าของบอล

นอกเหนือจากความสำเร็จส่วนตัวแล้ว มรดกของเด ซิสติยังปรากฏในบทบาทของเขาในฐานะหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งสมาคมนักฟุตบอลอิตาลี (AIC)ในปี ค.ศ. 1968 ซึ่งเป็นองค์กรที่มีความสำคัญอย่างยิ่งในการปกป้องสิทธิและสวัสดิภาพของนักฟุตบอลในประเทศ บทบาทนี้แสดงให้เห็นถึงความห่วงใยของเขาต่อความเป็นอยู่ที่ดีของเพื่อนร่วมอาชีพและคุณค่าของความยุติธรรมในวงการกีฬา ซึ่งถือเป็นคุณูปการที่สำคัญต่อการพัฒนาฟุตบอลอิตาลีในฐานะกีฬาอาชีพที่ยั่งยืนและมีมนุษยธรรม