จอร์เจ เอมิล ปาลาเด

2.1. การเกิดและวัยเด็ก

จอร์เจ เอมิล ปาลาเด เกิดเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 1912 ที่เมืองยัช ประเทศโรมาเนีย บิดาของเขาเป็นศาสตราจารย์ด้านปรัชญาประจำมหาวิทยาลัยอาเล็กซันดรู ยออัน คูซาในเมืองยัช ส่วนมารดาเป็นครูสอนในโรงเรียนมัธยม ภูมิหลังทางครอบครัวที่เน้นการศึกษาและวิชาการได้หล่อหลอมให้เขามีความสนใจในวิทยาศาสตร์ตั้งแต่เยาว์วัย

2.2. การศึกษา

ปาลาเดสำเร็จการศึกษาแพทยศาสตรบัณฑิตในปี 1940 จากวิทยาลัยแพทยศาสตร์การอล ดาวีลา ในบูคาเรสต์ ประเทศโรมาเนีย หลังจากสำเร็จการศึกษา เขาได้เข้าร่วมเป็นคณาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยบูคาเรสต์จนถึงปี 1946 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เขาเริ่มพัฒนาความสนใจในด้านชีววิทยาเซลล์และเทคนิคการวิจัยขั้นสูง

3.1. การย้ายไปสหรัฐอเมริกาและการวิจัยช่วงต้น

ในปี 1946 ปาลาเดได้เดินทางจากโรมาเนียไปยังสหรัฐอเมริกาเพื่อทำการวิจัยหลังปริญญาเอก ขณะที่เขาช่วยงานรอเบิร์ต เชมเบอส์ในห้องปฏิบัติการชีววิทยาของมหาวิทยาลัยนิวยอร์ก เขาได้พบกับศาสตราจารย์อัลเบิร์ต โกลด ซึ่งเป็นผู้บุกเบิกการใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนในการศึกษาชีววิทยาเซลล์ หลังจากนั้นไม่นาน ปาลาเดได้เข้าร่วมงานกับโกลดที่สถาบันวิจัยการแพทย์ร็อกกีเฟลเลอร์ในฐานะผู้ช่วยศาสตราจารย์ในปี 1948 และในปี 1952 เขาได้โอนสัญชาติเป็นพลเมืองของสหรัฐอเมริกา

3.2. สถาบันวิจัยและตำแหน่งสำคัญ

ปาลาเดดำรงตำแหน่งสำคัญในสถาบันวิจัยและมหาวิทยาลัยชั้นนำหลายแห่ง:

• ระหว่างปี 1958 ถึง 1973 เขาทำงานที่สถาบันร็อกกีเฟลเลอร์ โดยดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์และหัวหน้าแผนก
• จากปี 1973 ถึง 1990 เขาเป็นศาสตราจารย์ประจำที่วิทยาลัยแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยเยล และเป็นประธานคนแรกของภาควิชาชีววิทยาเซลล์ที่นั่น ปัจจุบันตำแหน่งประธานภาควิชาชีววิทยาเซลล์ที่เยลได้รับการตั้งชื่อว่า "ศาสตราจารย์จอร์เจ ปาลาเด" เพื่อเป็นเกียรติแก่เขา
• ตั้งแต่ปี 1990 จนกระทั่งเสียชีวิตในปี 2008 เขาประจำอยู่ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย แซนดีเอโก (UCSD) ในตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านแพทยศาสตร์ในถิ่นพำนัก (Professor of Medicine in Residence (Emeritus)) ประจำภาควิชาแพทยศาสตร์ระดับเซลล์และโมเลกุล และเป็นคณบดีฝ่ายกิจการวิทยาศาสตร์ (Dean for Scientific Affairs (Emeritus)) ณ วิทยาลัยแพทยศาสตร์ลาฮอยา รัฐแคลิฟอร์เนีย

3.3. การค้นพบทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญ

จอร์เจ เอมิล ปาลาเด เป็นผู้บุกเบิกการใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนเพื่อศึกษาโครงสร้างภายในของเซลล์อย่างละเอียดที่สถาบันวิจัยการแพทย์ร็อกกีเฟลเลอร์ เขาได้ศึกษาออร์กาเนลล์ต่าง ๆ เช่น ไรโบโซม, ไมโทคอนเดรีย, คลอโรพลาสต์ และกอลไจแอปพาราตัส

การค้นพบที่สำคัญที่สุดของเขาคือการระบุและบรรยายถึงไรโบโซมที่ติดอยู่กับเอนโดพลาสมิกเรกติคูลัมเป็นครั้งแรกในปี 1955 ซึ่งเป็นอนุภาคเล็ก ๆ ที่มีบทบาทสำคัญในการสังเคราะห์โปรตีนในเซลล์ การค้นพบนี้เป็นรากฐานสำคัญที่นำไปสู่การทำความเข้าใจกระบวนการสร้างโปรตีนของสิ่งมีชีวิต

นอกจากนี้ ปาลาเดและเพื่อนร่วมงานยังได้ยืนยันสมมติฐานเกี่ยวกับ "เส้นทางการหลั่งสาร" (secretory pathway) โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์แบบพัลส์-เชส (pulse-chase analysis) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเอนโดพลาสมิกเรกติคูลัมหยาบและกอลไจแอปพาราตัสทำงานร่วมกันในการสังเคราะห์ จัดเก็บ และส่งออกโปรตีนจากเซลล์

เขายังได้ให้ความสำคัญกับการศึกษาโครงสร้างที่ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อ ไวย์เบล-ปาลาเด บอดี (Weibel-Palade bodies) ซึ่งเขาได้บรรยายร่วมกับเอวัลท์ ไวเบิล นักกายวิภาคศาสตร์ชาวสวิตเซอร์แลนด์ โครงสร้างเหล่านี้เป็นออร์กาเนลล์สำหรับเก็บกักที่พบเฉพาะในเนื้อเยื่อบุโพรง (endothelium) และบรรจุโปรตีนสำคัญหลายชนิด เช่น วอนวิลเลอแบรนด์แฟกเตอร์

ในช่วงทศวรรษ 1960 ปาลาเดและเพื่อนร่วมงานได้พัฒนาแนวทางการวิจัยสองแนวทาง:

• แนวทางแรกคือการแยกส่วนเซลล์ (cell fractionation) ซึ่งพัฒนาร่วมกับฟิลิป ซีเควิทซ์, ลูอิส โจเอล กรีน, โคลวิน เรดแมน, เดวิด ซาบาตินี และยูทากะ ทาชิโระ การวิจัยนี้ทำให้สามารถจำแนกเม็ดไซโมเจน (zymogen granules) และค้นพบการแยกผลิตภัณฑ์หลั่งในช่องซีสเตอร์นาลของเอนโดพลาสมิกเรกติคูลัม
• แนวทางที่สองคือการใช้ออโตเรดิโอกราฟี (radioautography) ซึ่งดำเนินการร่วมกับลูเซียน คาโร และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเจมส์ เจมีสัน การวิจัยชุดนี้ได้สร้างความเข้าใจส่วนใหญ่เกี่ยวกับแนวคิดปัจจุบันเกี่ยวกับการสังเคราะห์และการประมวลผลโปรตีนภายในเซลล์เพื่อการส่งออก

การค้นพบไรโบโซมของปาลาเดยังคงเป็นรากฐานสำคัญที่ส่งผลต่อการวิจัยในอนาคต ดังจะเห็นได้จากรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี 2009 ซึ่งมอบให้กับเว็งกัฏรามัณ รามกิรุษณัณ, ทอมัส เอ. สตีตซ์ และอาดา อี. โยนัต สำหรับการศึกษาโครงสร้างและหน้าที่ของไรโบโซมที่ปาลาเดเป็นผู้ค้นพบ

3.4. รางวัลและเกียรติยศ

จอร์เจ เอมิล ปาลาเด ได้รับการยกย่องและรางวัลเกียรติยศมากมายตลอดอาชีพการงานของเขา:

• ในปี 1974 เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ ร่วมกับอัลเบิร์ต โกลด และคริสเชียน เดอ ดูเว จากการค้นพบด้านกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนและการแยกส่วนเซลล์ ซึ่งเป็นรากฐานของชีววิทยาเซลล์ระดับโมเลกุลสมัยใหม่
• ในปี 1986 เขาได้รับเหรียญวิทยาศาสตร์แห่งชาติสหรัฐในสาขาวิทยาศาสตร์ชีววิทยา จากผลงาน "การค้นพบที่บุกเบิกเกี่ยวกับโครงสร้างพื้นฐานที่มีการจัดระเบียบสูงจำนวนมากในเซลล์สิ่งมีชีวิต"
• เขาได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติสหรัฐในปี 1961
• ในปี 1968 เขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์แห่งราชสมาคมจุลทรรศนวิทยา (HonFRMS^{ภาษาอังกฤษ})
• ในปี 1984 เขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกต่างชาติของราชสมาคม (ForMemRS^{ภาษาอังกฤษ})
• ในปี 1970 เขาได้รับรางวัลลุยซา กรอส ฮอร์วิตซ์จากมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ร่วมกับเรนาโต ดุลเบคโค
• ในปี 1975 เขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของสถาบันบัณฑิตโรมาเนีย
• ในปีเดียวกัน (1975) เขายังได้รับรางวัล Golden Plate Award จากสถาบันความสำเร็จแห่งอเมริกา
• ในปี 1981 ปาลาเดเป็นหนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้งของสภาวัฒนธรรมโลก
• ในปี 1985 เขากลายเป็นบรรณาธิการผู้ก่อตั้งของวารสาร Annual Review of Cell and Developmental Biology
• ในปี 1988 เขายังได้รับเลือกเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของ American-Romanian Academy of Arts and Sciences (ARA)
• รางวัลอื่น ๆ ที่เขาได้รับ ได้แก่ รางวัลปัสซาโน (1964), รางวัลอัลเบิร์ต ลาสเกอร์ สาขาการวิจัยทางการแพทย์พื้นฐาน (1966), รางวัลการ์ดเนอร์นานาชาติ (1967), รางวัลดิ๊กสัน สาขาวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอน (1971) และเหรียญอี.บี. วิลสัน (1981)