ชินตะ โช

2.1. วัยเด็กและการศึกษา

โช ชินตะ มีชื่อจริงว่า 鈴木揫治_{ซูซูกิ ชูจิ}^{ภาษาญี่ปุ่น} เกิดเมื่อวันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2470 ที่โตเกียวฟุ (ปัจจุบันคือโตเกียวโท) เอบาระกุน_荏原郡^{ภาษาญี่ปุ่น} ฮาเนดะมาจิ_羽田町^{ภาษาญี่ปุ่น} (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของโอตะกุ โตเกียว). เขาเติบโตในย่านคามาตะ หลังจบการศึกษาจากโรงเรียนเทคนิคคามาตะในโตเกียว (ปัจจุบันคือโรงเรียนมัธยมปลายอิจิบาชิแห่งโตเกียว) เขาได้ลองสมัครเข้าโรงเรียนนักบินของกองทัพบกในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ไม่ผ่านการคัดเลือกเนื่องจากน้ำหนักไม่ถึงเกณฑ์ เมื่อเมืองคามาตะถูกโจมตีทางอากาศ เขาจึงย้ายไปอยู่ที่โยโกฮามา ซึ่งเป็นที่ที่เขาได้พบกับการสิ้นสุดของสงคราม ด้วยความชื่นชอบในภาพยนตร์ เขาจึงทำงานเป็นช่างเขียนป้ายโฆษณาให้กับโรงภาพยนตร์อยู่ประมาณ 3 ปี

2.2. การเข้าสู่วงการมังงะและภาพประกอบ

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2491 โช ชินตะได้ส่งผลงานมังงะ 4 ช่อง ที่มีชื่อว่า Long Kyō (ロング狂_{ลองกุ เคียว}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับกระโปรงยาว เข้าประกวดในงานประกวดมังงะ "ปีใหม่แห่งเสียงหัวเราะของโตเกียว นิจินิจิ ชิมบุน มังงะ เฟสติวัล" ของหนังสือพิมพ์โตเกียว นิจินิจิ ชิมบุน (東京日日新聞_{โทนิจิ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) และได้รับรางวัลรองชนะเลิศในปีถัดมา การได้รับรางวัลในครั้งนั้นทำให้เขาได้รับการว่าจ้างให้เขียนมังงะลงในหนังสือพิมพ์โทนิจิ แต่ในการตีพิมพ์ผลงานครั้งแรกนั้น ชื่อปากกา "โช ชินตะ" ก็ถูกตั้งขึ้นโดยที่เขาไม่ได้รับรู้ล่วงหน้า ที่มาของชื่อ "โช" (長) มาจากคำว่า "ยาว" (長) ในชื่อเรื่อง Long Kyō ส่วน "ชิน" (新) มาจากคำว่า "หน้าใหม่" (新人) และ "ตะ" (太) มาจากความปรารถนาที่จะให้เขามีความ "หนาแน่น" หรือ "แข็งแกร่ง" (図太く行け) แม้ไม่แน่ชัดว่าใครเป็นผู้ตั้งชื่อนี้ แต่ก็มีข้อสันนิษฐานว่าอาจเป็นคาโน ชิกาตาเกะ ผู้อำนวยการกองบรรณาธิการของโทนิจิ ในปี พ.ศ. 2492 เขาก็ได้เข้าทำงานกับโทนิจิในฐานะพนักงานสัญญาจ้าง ที่สำนักงานเดียวกันนั้นมีนักเขียนมังงะชื่อดังอย่าง โยโกยามะ ริวอิจิ โยโกยามะ ไทโซ และนาซุ เรียวซุเกะ ประจำอยู่ที่โต๊ะทำงานในแผนกบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์ไมนิจิ ชิมบุน ซึ่งตั้งอยู่บนชั้นเดียวกัน อาคารที่เขาสังกัดก็ตั้งอยู่ในย่านยูรากุโจะที่เต็มไปด้วยนักเขียนการ์ตูนมากมาย โช ชินตะได้พัฒนาความสัมพันธ์และแลกเปลี่ยนความรู้กับนักเขียนการ์ตูนรุ่นเยาว์คนอื่น ๆ เช่น โคจิมะ อิซาโอะ

2.3. การเปลี่ยนผ่านสู่งานวรรณกรรมเด็ก

ในปี พ.ศ. 2498 หนังสือพิมพ์โทนิจิได้ยุติการตีพิมพ์และบริษัทได้ยุบกิจการลง โช ชินตะจึงเข้าร่วมกลุ่ม "อิสระมังงะฮะ" (独立漫画派_{โดะคุริสึ มังงะฮะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ซึ่งนำโดย โคจิมะ อิซาโอะ ระหว่างที่เขาได้สำรวจความเป็นไปได้ของการ์ตูนช่องเดียวร่วมกับ อิโนอุเอะ โยสุเกะ และ คูริ โยจิ เขาก็ได้ "เปลี่ยนสาย" ไปสู่การวาดภาพประกอบและหนังสือภาพ ในปี พ.ศ. 2501 เขาได้เปิดตัวในฐานะนักเขียนหนังสือภาพด้วยผลงานเรื่อง Ganbare, Saru no Saran-kun (がんばれ、さるのさらんくん_{กัมบาเระ ซารุ โนะ ซารันคุง}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ที่มีข้อความโดย นากางาวะ มาซาฟุมิ

3.1. หนังสือภาพ

โช ชินตะ ได้รับรางวัลรางวัลใหญ่หนังสือภาพญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2524 จากหนังสือเรื่อง Kyabetsu-kun (キャベツくん_{เคียเบะสึ-คุง}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "เด็กชายกะหล่ำปลี") นี่คือรายชื่อผลงานหนังสือภาพที่เป็นที่รู้จักของเขา:

• Boku no Kureyon (ぼくのくれよん_{โบะกุ โนะ คุเระยง}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย โคดันฉะ
• Gorogoro Nyaan (ごろごろにゃーん_{โกะโระโกะโระ เนี้ยน}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Chiheisen no Mieru Tokoro (ちへいせんのみえるところ_{ชิเฮเซ็น โนะ มิเอะรุ โทโกะโระ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย บิลิเคน ชุปปัน
• Pikakun Me o Mawasu (ぴかくんめをまわす_{ปิกาคุง เมะ โอะ มาวาซุ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Tako no Basu (タコのバス_{ทาโกะ โนะ บาสุ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Munyamunya Yuki no Basu (ムニャムニャゆきのバス_{มุนยามุนยามุนยา ยูกิ โนะ บาสุ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย โฮรุปปุ ชุปปัน
• Tsumi-tsumi Nya (つみつみニャー_{ทสึมิ-ทสึมิ เนี้ย}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย อาคาเนะ โชโบะ
• Chobihige Raion (ちょびひげらいおん_{โชบิฮิเกะ ไรออน}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย อาคาเนะ โชโบะ
• Mimizu no Ossan (みみずのオッサン_{มิมิซุ โนะ ออสซัง}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย โดะชินฉะ
• Kon'nichiwa! Henteko Raion (こんにちは! へんてこライオン_{คนนิจิวะ! เฮนเทะโกะ ไรออน}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย โชงะกุกัง
• Henteko Dōbutsu Nikki (ヘンテコどうぶつ日記_{เฮนเทะโกะ โดบุทสึ นิกกิ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย ริรอนฉะ
• Yokubari Tāko (よくばり たーこ_{โยกุบาริ ทาโกะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Hen'na Onigiri (へんな おにぎり_{เฮนนะ โอนิกิริ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Hoihoi-san (ほいほいさん_{โฮยโฮย-ซัง}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย ฮิคาริ โนะ คุนิ
• Kyabetsu-kun to Butayama-san (キャベツくんとぶたやまさん_{เคียเบะสึ-คุง โตะ บุตะยามา-ซัง}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย บุงเค็น ชุปปัน
• The Gas We Pass: The Story of Farts (Onara_{โอนาระ}^{ภาษาญี่ปุ่น})
• Fuyume Gasshodan (ふゆめがっしょうだん_{ฟูยุเมะ กัสโชดัง}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "เพลงประสานเสียงของดอกตูมฤดูหนาว")
• Nonbiri Suizokukan (ノンビリすいぞくかん_{นนบิริ ซุยโซกุคัง}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำสบายๆ")
• Gorogoro Nyan (ごろごろ にゃーん_{โกะโระโกะโระ เนี้ยน}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "แมวกับการเดินทางด้วยเครื่องบิน")
• Dakko, Dakko, Née Dakko (だっこだっこねえだっこ_{ดักโกะ ดักโกะ เน ดักโกะ}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "อุ้ม! อุ้ม!")
• Korokoro Nyan (ころころにゃーん_{โคโระโคโระ เนี้ยน}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "ลูกแมวกลิ้ง")
• Mimizu no Ossan (みみずのオッサン_{มิมิซุ โนะ ออสซัง}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "คุณไส้เดือน")
• Pakkun Pakkun (ぱっくんぱっくん_{ปักกุง ปักกุง}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "งับ!")
• Dakuchiru, Dakuchiru (ダクチル、ダクチル_{ดาคุชิรุ ดาคุชิรุ}^{ภาษาญี่ปุ่น})
• Watashi no Umibe (わたしのうみべ_{วาตาชิ โนะ อุมิเบะ}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "ชายหาดของฉัน")
• Oshaberi na Tamagoyaki (おしゃべりなたまagoyaki_{โอชาเบริ นะ ทามาโกะยากิ}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "ไข่เจียวพูดได้")
• Fukurō Obasan (ふくろうおばさん_{ฟุคุโร โอบาซัง}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "ป้าฮูก")
• Sakasama Raion (さかさまライオン_{ซากาซามะ ไรออน}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "สิงโตกลับหัว")
• Gomu-atama Pontarō (ゴムあたまポンたろう_{โกมุ-อาตามา ปอนทาโร}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "ปอนทาโรหัวยาง")

3.2. มังงะ

ผลงานมังงะของ โช ชินตะ ได้แก่:

• Manga Dōwa Nanjamonja Hakase (マンガ・どうわ なんじゃもんじゃ博士_{มังงะ โดวา นันจามอนจา ฮาคาเสะ}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "นิทานมังงะ ดอกเตอร์นันจามอนจา") ตีพิมพ์ในนิตยสาร Haha no Tomo ตั้งแต่เดือนเมษายน พ.ศ. 2517 ถึงเดือนมีนาคม พ.ศ. 2519 และภายหลังได้รวมเล่มโดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Manga Dōwa Nanjamonja Hakase Harahara-hen (マンガどうわ なんじゃもんじゃ博士 ハラハラ編_{มังงะ โดวา นันจามอนจา ฮาคาเสะ ฮาราฮารา-เฮ็น}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "นิทานมังงะ ดอกเตอร์นันจามอนจา ภาคตื่นเต้น") โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Manga Dōwa Nanjamonja Hakase Dokidoki-hen (マンガどうわ なんじゃもんじゃ博士 ドキドキ編_{มังงะ โดวา นันจามอนจา ฮาคาเสะ โดกิโดกิ-เฮ็น}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "นิทานมังงะ ดอกเตอร์นันจามอนจา ภาคใจเต้น") โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• "Manga Kaijin Series" (マンガ・怪人シリーズ_{มังงะ ไคจิน ซีรีส์}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ซึ่งรวมอยู่ในหนังสือบทความ Umi no Bidama (海のビー玉_{อุมิ โนะ บีดามะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตั้งแต่เล่ม 1 ถึง 11

3.3. ภาพประกอบ

โช ชินตะ ยังเป็นนักวาดภาพประกอบให้กับหนังสือของนักเขียนท่านอื่น ๆ อีกมากมาย อาทิ:

• Oshaberi na Tamagoyaki (おしゃべりなたまごやき_{โอชาเบริ นะ ทามาโกะยากิ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย เทรามูระ เทรุโอะ ตีพิมพ์โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Yama no Mukō wa Aoi Umi Datta (山のむこうは青い海だった_{ยามา โนะ มุโค วะ อาโออิ อุมิ ดัตตะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย อิมาเอะ โชจิ ตีพิมพ์โดย ริรอนฉะ
• Zō o Daita On'nanoko (ぞうをだいた女の子_{โซ โอะ ไดตะ ออนนาโนโกะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย โอจิไอ เคโกะ ตีพิมพ์โดย ริรอนฉะ
• Hen Desu Nē Hen Desu Nē (へんですねえ へんですねえ_{เฮน เดซุ เน เฮน เดซุ เน}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย อิมาเอะ โชจิ โดยองค์กรสนับสนุนเด็กเวียดนาม
• ซีรีส์ "Bonbon" (ぼんぼん_บงบง^{ภาษาญี่ปุ่น}) 4 เล่ม เขียนโดย อิมาเอะ โชจิ ตีพิมพ์โดย ริรอนฉะ
• Umi no Shimauma (うみのしまうま_{อุมิ โนะ ชิมาอุมะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย ยามาชิตะ อากิโอะ ตีพิมพ์โดย จิซุกุโย โนะ นิฮอนฉะ
• Kimochi (きもち_{คิโมจิ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Itazura Rakko no Rokko (いたずらラッコのロッコ_{อิทาซุระ รักโกะ โนะ รอกโกะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย คันซาวะ โทชิโกะ ตีพิมพ์โดย อาคาเนะ โชโบะ
• Konekochan wa Doko e (こねこちゃんは どこへ_{โคเนะโกะจัง วะ โดโกะ เอะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย คันซาวะ โทชิโกะ ตีพิมพ์โดย คาคูฉะ
• Kaizoku Oneshon (かいぞくオネション_{ไคโซคุ โอเนชง}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย ยามาชิตะ อากิโอะ ตีพิมพ์โดย อาคาเนะ โชโบะ
• Umi no Medaka (海のメダカ_{อุมิ โนะ เมดากะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย ซาราไก ทัตสึยะ ตีพิมพ์โดย ไคเซ็นฉะ
• Nuibari Dan'na to Machibari Okusan (ぬい針だんなとまち針おくさん_{นุยบาริ ดันนะ โตะ มาจิบาริ โอคุซัง}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย สึจิฮาชิ เอสึโกะ ตีพิมพ์โดย ฟุกุอิงคัน โชเท็น
• Kodomo no Shishū Taiyō no Onara (子どもの詩集 たいようのおなら_{โคโดโมะ โนะ ชิชู ไทโย โนะ โอนาระ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เรียบเรียงโดย ไฮทานิ เค็นจิโร ตีพิมพ์โดย โนระ โชเท็น
• Bonbon Monogatari Chibi no Isshō (ボンボンものがたり チビの一生_{บงบง โมโนงาตาริ จิบิ โนะ อิชโช}^{ภาษาญี่ปุ่น}) เขียนโดย นากาอิ อากิระ ตีพิมพ์โดย ริรอนฉะ
• Debu no Kuni Noppo no Kuni (デブの国ノッポの国_{เดบุ โนะ คุนิ นอปโปะ โนะ คุนิ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ต้นฉบับโดย อองเดร โมรัว แปลโดย สึจิ อากิระ ตีพิมพ์โดย ชูเอฉะ

3.4. บทความและงานเขียนอื่นๆ

นอกเหนือจากหนังสือภาพและมังงะ โช ชินตะ ยังมีผลงานในด้านบทความและวรรณกรรมอื่น ๆ รวมถึงการแสดงออกถึงความสนใจพิเศษของเขา:

• Umi no Bidama (海のビー玉_{อุมิ โนะ บีดามะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย เฮบงฉะ ไลบรารี
• Chō Shinta no Chichinpuipui Ryokō (長新太のチチンプイプイ旅行_{โช ชินตะ โนะ ชิชินปุยปุย เรียวกกโกะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ตีพิมพ์โดย เฮบงฉะ
• Yūmoa no Hakken (ユーモアの発見_{ยูมัว โนะ ฮักเค็น}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "การค้นพบอารมณ์ขัน") ตีพิมพ์โดย อิวานามิ จูเนียร์ ชินโชะ
• Buriki no O-maru ni Matagarite (ブリキのオマルにまたがりて_{บุริกิ โนะ โอ-มารุ นิ มาตางาริเตะ}^{ภาษาญี่ปุ่น} หรือ "ขี่กระโถนสังกะสี") ตีพิมพ์โดย ฮานาชิ โนะ โทคุชู และภายหลังได้ตีพิมพ์ซ้ำโดย คาวาเดะ โชโบะ ชินฉะ เขายังเป็นที่รู้จักในฐานะนักสะสมกระโถนปัสสาวะ (オマル_{โอมารุ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) ซึ่งเป็นงานอดิเรกที่น่าสนใจของเขา

8.1. การยอมรับจากนักวิจารณ์

ผลงานของโช ชินตะได้รับการตอบรับที่ดีจากนักวิจารณ์และสาธารณชน เนื่องจากเนื้อเรื่องที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขันและการเล่าเรื่องที่ไร้สาระ ซึ่งทำให้เขาได้รับฉายาว่า "เทพเจ้าแห่งความไร้สาระ" (ナンセンスの神様_{แนนเซ็นซุ โนะ คามิซามะ}^{ภาษาญี่ปุ่น}) นักวิจารณ์ชื่นชมความสามารถของเขาในการนำเสนอแนวคิดที่แปลกใหม่และน่าสนใจในรูปแบบที่เข้าถึงได้ง่ายสำหรับเด็ก ทำให้ผลงานของเขามีคุณค่าทางศิลปะและวรรณกรรมอย่างลึกซึ้ง

8.2. อิทธิพลต่อวรรณกรรมเด็ก

โช ชินตะ มีส่วนสำคัญในการพัฒนาวงการวรรณกรรมและภาพประกอบสำหรับเด็กในประเทศญี่ปุ่น สไตล์ที่เป็นนวัตกรรมและสร้างสรรค์ของเขาได้เปิดพรมแดนใหม่ให้กับหนังสือเด็ก โดยปลูกฝังแนวคิดเรื่องอารมณ์ขันและความไร้สาระที่กระตุ้นจินตนาการและส่งเสริมความคิดนอกกรอบ ผลงานของเขาได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับนักเขียนและนักวาดภาพประกอบรุ่นใหม่จำนวนมาก ซึ่งช่วยขยายขอบเขตและรูปแบบของวรรณกรรมเด็กให้มีความหลากหลายและน่าสนใจมากยิ่งขึ้น