บ็อบบี วิทท์

2.1. Texas Rangers (First Stint)

วิทท์ประเดิมสนามในเมเจอร์ลีกเบสบอลในปี 1986 กับทีมเท็กซัสเรนเจอส์ เขาลงเป็นตัวจริง 31 เกมและจบฤดูกาลด้วยสถิติชนะ 11 แพ้ 9 แม้ว่าเขาจะไม่สามารถชนะเกมใดๆ ในไมเนอร์ลีกได้เลยก่อนหน้าการชนะครั้งแรกในเมเจอร์ลีก เขาเป็นที่รู้จักในฐานะพิตเชอร์ที่ขว้างลูกเร็วแต่มีปัญหาในการควบคุมลูกตลอดอาชีพการงาน ส่งผลให้แฟนๆ ในอาร์ลิงตันเรียกเขาว่า "วิทท์ เอ็น ไวลด์" (Witt 'n Wild^{ภาษาอังกฤษ}) ซึ่งล้อเลียนชื่อสวนน้ำ "เว็ต เอ็น ไวลด์" (Wet 'n Wild) ที่อยู่ติดกับอาร์ลิงตันสเตเดียม ในฤดูกาลนั้น เขาเป็นผู้นำลีกในด้านการเสียบอลสี่ (walks) ด้วยจำนวน 143 ครั้งใน 157 2/3 อินนิง และในปีถัดมา 1987 เขาก็ยังคงเป็นผู้นำลีกในการเสียบอลสี่อีกครั้งด้วย 140 ครั้งใน 143 อินนิง

เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 1987 วิทท์ทำสถิติ สไตรก์เอาต์สี่คนในหนึ่งอินนิง ซึ่งเป็นสถิติที่หาได้ยาก นอกจากนี้ เขายังสร้างสถิติที่แย่ที่สุดในเมเจอร์ลีกคือการเป็นพิตเชอร์ที่ออกสตาร์ท 55 เกมแรกโดยไม่มีเกมคอมพลีทเกมเลย ในปี 1988 แม้จะถูกลดชั้นลงสู่ไมเนอร์ลีกช่วงต้นฤดูกาลเนื่องจากผลงานไม่ดี แต่หลังจากถูกเรียกกลับมา เขาก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วและทำสถิติคอมพลีทเกมได้ถึง 9 เกมติดต่อกัน ซึ่งเกือบจะเทียบเท่าสถิติของสโมสร

ปี 1990 ถือเป็นฤดูกาลที่ดีที่สุดในอาชีพของเขา โดยทำสถิติชนะ 17 แพ้ 10 ด้วยค่าเฉลี่ยERA ที่ 3.36 ซึ่งเป็นค่าที่ต่ำที่สุดในอาชีพการงานของเขา เขายังแสดงความโดดเด่นในการสไตรก์เอาต์ โดยทำได้ 221 ครั้งใน 222 อินนิง นอกจากนี้ วิทท์ยังสร้างสถิติของสโมสรเท็กซัสเรนเจอส์ด้วยการชนะนอกบ้านติดต่อกันเป็นเกมที่ 7 ในฤดูกาลนั้น ซึ่งไม่เคยมีพิตเชอร์ของเรนเจอส์คนใดทำได้จนกระทั่งสกอตต์ เฟลด์แมนทำได้ในปี 2009 วิทท์เล่นให้กับเรนเจอส์จนกระทั่งกลางฤดูกาล 1992 ก่อนที่จะถูกเทรดพร้อมกับเจฟฟ์ รัสเซลล์ และรูเบน ซิเอร์รา ไปยังคู่แข่งร่วมดิวิชั่นอย่างโอ๊คแลนด์แอธเลติกส์ เพื่อแลกกับโฮเซ แคนเซโก

2.2. Oakland Athletics

ระหว่างปี 1992 ถึง 1994 วิทท์มีสถิติชนะ 23 แพ้ 24 กับทีมโอ๊คแลนด์แอธเลติกส์ ในปี 1994 เขาได้รับเกียรติให้เป็นพิตเชอร์ตัวจริงในวันเปิดฤดูกาล และเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 1994 วิทท์เกือบจะทำเพอร์เฟกต์เกมได้ในการแข่งขันกับแคนซัสซิตีรอยัลส์ เขาจบเกมด้วยการเสียเพียง 1 ฮิต และไม่มีบอลสี่เลย พร้อมทำได้ 14 สไตรก์เอาต์ อย่างไรก็ตาม โอกาสในการทำเพอร์เฟกต์เกมต้องพังทลายลงในอินนิงที่ 6 เมื่อกรรมการเบสแรกตัดสินว่าเกร็ก แกญ ของรอยัลส์ เซฟจากการบุนต์ ทำให้วิทท์เสียฮิตแรกของเกม แม้ว่าภาพรีเพลย์จะแสดงให้เห็นว่าแกญถูกเอาต์ก็ตาม หลังจากการหยุดชะงักของฤดูกาล 1994-1995 เนื่องจากการประท้วงหยุดงานของ MLB วิทท์ได้กลายเป็นฟรีเอเจนต์

2.3. Florida Marlins

หลังจบฤดูกาล 1994 วิทท์ได้เซ็นสัญญาหนึ่งปีกับทีมฟลอริดามาร์ลินส์ ในฤดูกาล 1995 วิทท์ลงเล่นไปครึ่งฤดูกาลให้กับมาร์ลินส์ ก่อนที่จะถูกเทรดกลับไปยังทีมเท็กซัสเรนเจอส์ แม้ว่าเขาจะจบช่วงเวลาสั้นๆ กับฟลอริดาด้วยสถิติชนะ 2 แพ้ 7 แต่เขาก็มีค่าเฉลี่ย ERA ที่ 3.90 และWHIP ต่ำกว่า 1.40 ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาทำผลงานได้ดีกว่าสถิติชนะ-แพ้ที่ปรากฏ

2.4. Texas Rangers (Second Stint)

ระหว่างปี 1995 ถึง 1998 วิทท์มีสถิติชนะ 36 แพ้ 32 กับทีมเท็กซัสเรนเจอส์ ฤดูกาลที่ดีที่สุดของเขาในช่วงนี้คือปี 1996 ซึ่งเขาจบลงด้วยสถิติชนะ 16 แพ้ 12 แม้จะมีค่าเฉลี่ย ERA สูงถึง 5.41 แต่ด้วยการสนับสนุนจากแนวรุกที่แข็งแกร่งของทีม ทำให้เขามีส่วนช่วยให้เรนเจอส์คว้าแชมป์ดิวิชั่นได้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์สโมสร อย่างไรก็ตาม ทีมต้องพ่ายแพ้ให้กับนิวยอร์กแยงกี้ส์ในรอบดิวิชั่นซีรีส์

เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 1997 วิทท์กลายเป็นพิตเชอร์คนแรกของอเมริกันลีกที่ตีโฮมรันได้นับตั้งแต่รอริก แฮร์ริสันทำได้เมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 1972 นอกจากนี้ เขายังเป็นพิตเชอร์คนแรกของอเมริกันลีกที่ตีโฮมรันได้ในเกมอินเตอร์ลีกฤดูกาลปกติ โฮมรันของเขาสามารถตีได้จากลูกขว้างของอิสมาเอล วาลเดซ แห่งลอสแอนเจลิส ดอดเจอร์สในอินนิงที่หก และไม้เบสบอลที่เขาใช้ตีโฮมรันครั้งนั้นก็ถูกนำไปจัดแสดงในหอเกียรติยศเบสบอลแห่งชาติ

2.5. Final Years and World Series Championship

ในระหว่างฤดูกาล 1998 วิทท์ถูกเทรดไปยังเซนต์หลุยส์คาร์ดินัลส์ เขาลงเล่น 17 เกมกับคาร์ดินัลส์ โดยเป็นตัวจริงเพียง 5 เกม

ในปี 1999 วิทท์ประสบกับหนึ่งในฤดูกาลที่แย่ที่สุดในอาชีพของเขา โดยมีสถิติชนะ 7 แพ้ 15 ด้วยค่าเฉลี่ย ERA 5.82 จากการลงเป็นตัวจริง 32 เกมให้กับแทมปาเบย์เดวิลเรย์ส

ในปี 2000 วิทท์ถูกจำกัดการลงสนามเพียง 7 เกมกับคลีฟแลนด์อินเดียนส์ โดยขว้างไปเพียง 15 อินนิงเท่านั้นเนื่องจากอาการบาดเจ็บ

ในปี 2001 ซึ่งเป็นฤดูกาลสุดท้ายของเขาใน MLB วิทท์ลงเล่น 14 เกมให้กับแอริโซนาไดมอนด์แบ็กส์ โดยเป็นตัวจริง 7 เกม และจบฤดูกาลด้วยสถิติชนะ 4 แพ้ 1 วิทท์ปรากฏตัวในเกมที่ 2 ของ2001 เนชันแนลลีกแชมเปียนชิปซีรีส์ กับแอตแลนตาเบรฟส์ โดยลงขว้างในอินนิงที่ 8 และเสีย 3 ฮิต 1 รัน

การลงขว้างครั้งถัดไปของเขาเป็นเกมเวิลด์ซีรีส์ครั้งแรกในอาชีพ และยังเป็นเกมสุดท้ายของเขาในเมเจอร์ลีกเบสบอลด้วย โดยเป็นเกมที่ 6 ของเวิลด์ซีรีส์ 2001 เขาลงมาขว้างในอินนิงที่ 8 เพื่อช่วยแรนดี จอห์นสัน โดยไดมอนด์แบ็กส์นำนิวยอร์กแยงกี้ส์อยู่ 15-2 เขาเสียบอลสี่หนึ่งครั้ง และจบลงด้วยการสไตรก์เอาต์เชน สเปนเซอร์ ก่อนที่ทรอย บรอฮอว์นจะลงมาทำหน้าที่ในอินนิงที่ 9 ไดมอนด์แบ็กส์ชนะเกมถัดไปและคว้าแชมป์เวิลด์ซีรีส์ หลังจบเวิลด์ซีรีส์ วิทท์ก็ประกาศเลิกเล่นเบสบอลอาชีพ

6.1. Pitching Statistics

6.2. Fielding Statistics