1. ชีวิต
ไซ มอร์แกนเป็นนักขว้างเบสบอลที่ประสบความสำเร็จในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 โดยมีบทบาทสำคัญในการนำทีมฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์คว้าแชมป์เวิลด์ซีรีส์หลายสมัยก่อนที่จะเสียชีวิตในวัย 83 ปี
1.1. การเกิดและวัยเด็ก
ไซ มอร์แกนเกิดเมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1878 ที่เมืองพอมเมอรอย ในรัฐโอไฮโอ สหรัฐอเมริกา ข้อมูลเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมในวัยเด็กหรือครอบครัวของเขาไม่ได้ถูกระบุอย่างละเอียดในแหล่งข้อมูล
1.2. อาชีพเบสบอลช่วงต้น
ไซ มอร์แกนเริ่มต้นอาชีพนักเบสบอลระดับเมเจอร์ลีกในปี ค.ศ. 1903 โดยไม่มีบันทึกการเล่นในลีกสมัครเล่นหรือลีกไมเนอร์ที่โดดเด่นในข้อมูลที่มี
2. อาชีพเมเจอร์ลีก
ไซ มอร์แกนมีอาชีพการเล่นเบสบอลในเมเจอร์ลีกที่ยาวนานถึง 10 ฤดูกาล โดยเป็นที่จดจำจากผลงานการขว้างที่มั่นคงและมีส่วนสำคัญในการพาทีมคว้าแชมป์หลายครั้ง
2.1. ทีมที่สังกัดและช่วงเวลาที่เล่น
ตลอดอาชีพการเล่นเบสบอลในเมเจอร์ลีก ไซ มอร์แกนได้สังกัดและเล่นให้กับทีมต่างๆ ตามลำดับเวลาดังนี้:
- เซนต์หลุยส์ บราวนส์ (ค.ศ. 1903-1905, ค.ศ. 1907)
- บอสตัน เรดซอกซ์ (ค.ศ. 1907-1909)
- ฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์ (ค.ศ. 1909-1912)
- ซินซินแนติ เรดส์ (ค.ศ. 1913)
2.2. ผลงานและสถิติสำคัญ
ไซ มอร์แกนเป็นส่วนสำคัญในการพาทีมฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์คว้าแชมป์เวิลด์ซีรีส์ในปี ค.ศ. 1910 และ ค.ศ. 1911 คู่มือรีช ปี ค.ศ. 1912 (1912 Reach Guide) ได้ยกย่องเขาว่ามีส่วนช่วยแบกรับภาระการขว้างให้กับทีมในปี ค.ศ. 1911 โดยเฉพาะในช่วงต้นฤดูกาลที่นักขว้างดาวเด่นอย่าง แจ็ก คูมบส์ และ ชีฟ เบนเดอร์ ทำผลงานได้ไม่ดีเท่าที่ควร
ในปี ค.ศ. 1909 เขาเป็นผู้นำอเมริกันลีกในด้านอัตราการถูกตีต่อ 9 อินนิ่งที่ 6.26 ซึ่งเป็นสถิติสูงสุดในฤดูกาลเดียวของทีมฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์ด้วย นอกจากนี้ เขายังเป็นผู้นำตลอดอาชีพของแอทเลติกส์ในด้านอัตราการถูกตีต่อ 9 อินนิ่งที่ 6.86
ในส่วนของสถิติรวมในเมเจอร์ลีกเบสบอล ไซ มอร์แกนติดอันดับที่ 42 ในรายชื่อผู้เล่นที่มีอัตราเฉลี่ยการเสียประตู (ERA) ตลอดอาชีพที่ 2.51 และติดอันดับที่ 25 ในรายชื่อผู้เล่นที่มีอัตราการถูกตีต่อ 9 อินนิ่งตลอดอาชีพที่ 7.35
สถิติอาชีพรวม 10 ฤดูกาลของเขาประกอบด้วย:
- สถิติชนะ-แพ้: 78-78
- จำนวนเกมที่ลงเล่น: 210 เกม
- จำนวนเกมที่ลงเป็นตัวจริง: 172 เกม
- จำนวนเกมสมบูรณ์: 107 เกม
- จำนวนชัตเอาท์: 15 เกม
- จำนวนเกมที่จบ: 29 เกม
- จำนวนเซฟ: 3 ครั้ง
- จำนวนอินนิ่งที่ขว้าง: 1,445⅔ อินนิ่ง
- จำนวนลูกที่ถูกตี: 1,180 ลูก
- จำนวนลูกที่เสีย: 586 ลูก
- จำนวนลูกเสียที่เกิดจากความผิดพลาดของตัวเอง: 403 ลูก
- จำนวนโฮมรันที่ถูกตี: 18 ลูก
- จำนวนฟอร์บอลที่เสีย: 578 ลูก
- จำนวนสไตรก์เอาท์: 667 ครั้ง
- จำนวนผู้เล่นที่ถูกขว้างโดน: 95 คน
- จำนวนลูกขว้างที่ผิดพลาด: 59 ลูก
- จำนวนผู้เล่นที่เผชิญหน้า: 5,497 คน
- จำนวนบอลขลุกขลัก: 5 ครั้ง
- อัตราเฉลี่ยการเสียประตู (ERA): 2.51
2.3. สถิติการขว้างประจำปี
| ปี | ทีม | G | GS | CG | SHO | SV | W | L | W-L% | BF | IP | H | HR | BB | HBP | SO | WP | BK | R | ER | ERA | WHIP | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ค.ศ. 1903 | เซนต์หลุยส์ บราวนส์ | 2 | 1 | 1 | 0 | 0 | 2 | 0.000 | 57 | 13.0 | 12 | 0 | 6 | 2 | 6 | 2 | 0 | 12 | 6 | 4.15 | 1.38 | ||
| ค.ศ. 1904 | เซนต์หลุยส์ บราวนส์ | 8 | 3 | 2 | 0 | 0 | 2 | 0.000 | 207 | 51.0 | 51 | 3 | 10 | 2 | 24 | 1 | 0 | 23 | 21 | 3.71 | 1.20 | ||
| ค.ศ. 1905 | เซนต์หลุยส์ บราวนส์ | 13 | 8 | 5 | 1 | 2 | 5 | 0.286 | 346 | 77.1 | 82 | 1 | 37 | 9 | 44 | 9 | 0 | 59 | 31 | 3.61 | 1.54 | ||
| ค.ศ. 1907 | เซนต์หลุยส์ บราวนส์ | 10 | 6 | 4 | 0 | 2 | 5 | 0.286 | 250 | 55.0 | 77 | 3 | 17 | 2 | 14 | 4 | 0 | 43 | 37 | 6.05 | 1.71 | ||
| ค.ศ. 1907 | บอสตัน เรดซอกซ์ | 16 | 13 | 9 | 2 | 6 | 6 | 0.500 | 435 | 114.1 | 77 | 1 | 34 | 3 | 50 | 2 | 1 | 35 | 25 | 1.97 | 0.97 | ||
| รวม ค.ศ. 1907 | 26 | 19 | 13 | 2 | 8 | 11 | 0.421 | 685 | 169.1 | 154 | 4 | 51 | 5 | 64 | 6 | 1 | 78 | 62 | 3.30 | 1.21 | |||
| ค.ศ. 1908 | บอสตัน เรดซอกซ์ | 30 | 26 | 17 | 2 | 14 | 13 | 0.519 | 834 | 205.0 | 166 | 7 | 90 | 10 | 99 | 7 | 0 | 78 | 56 | 2.46 | 1.25 | ||
| ค.ศ. 1909 | บอสตัน เรดซอกซ์ | 12 | 10 | 5 | 0 | 2 | 6 | 0.250 | 254 | 64.2 | 52 | 0 | 31 | 6 | 30 | 5 | 0 | 19 | 17 | 2.37 | 1.28 | ||
| ค.ศ. 1909 | ฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์ | 28 | 26 | 21 | 5 | 16 | 11 | 0.593 | 882 | 228.2 | 152 | 3 | 71 | 16 | 81 | 6 | 1 | 56 | 42 | 1.65 | 0.98 | ||
| รวม ค.ศ. 1909 | 40 | 36 | 26 | 5 | 18 | 17 | 0.514 | 1136 | 293.1 | 204 | 3 | 102 | 22 | 111 | 11 | 1 | 75 | 59 | 1.81 | 1.04 | |||
| ค.ศ. 1910 | ฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์ | 36 | 34 | 23 | 3 | 18 | 12 | 0.600 | 1125 | 290.2 | 214 | 0 | 117 | 18 | 134 | 14 | 0 | 92 | 50 | 1.55 | 1.14 | ||
| ค.ศ. 1911 | ฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์ | 38 | 30 | 15 | 2 | 15 | 7 | 0.682 | 1028 | 249.2 | 217 | 0 | 113 | 21 | 136 | 6 | 3 | 109 | 75 | 2.70 | 1.32 | ||
| ค.ศ. 1912 | ฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์ | 16 | 14 | 5 | 0 | 3 | 8 | 0.273 | 388 | 93.2 | 75 | 0 | 51 | 5 | 47 | 3 | 0 | 56 | 39 | 3.75 | 1.35 | ||
| ค.ศ. 1913 | ซินซินแนติ เรดส์ | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0.000 | 12 | 2.1 | 5 | 0 | 1 | 1 | 2 | 0 | 0 | 4 | 4 | 15.43 | 2.57 | |
| รวมเมเจอร์ลีกเบสบอล (10 ปี) | 210 | 172 | 107 | 15 | 3 | 78 | 78 | 0.500 | 5818 | 1445⅔ | 1180 | 18 | 578 | 95 | 667 | 59 | 5 | 586 | 403 | 2.51 | 1.22 | ||
3. กิจกรรมหลังเกษียณและการเสียชีวิต
หลังจากสิ้นสุดอาชีพนักกีฬา ไซ มอร์แกนยังคงเป็นที่จดจำจากผลงานในสนาม ก่อนที่จะเสียชีวิตในวัย 83 ปี
3.1. การเสียชีวิต
ไซ มอร์แกนเสียชีวิตเมื่อวันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ. 1962 ที่เมืองวีลิง รัฐเวสต์เวอร์จิเนีย สาเหตุการเสียชีวิตที่ระบุไว้คือโรคหลอดเลือดหัวใจ (coronary artery disease) อย่างไรก็ตาม ไม่มีการระบุถึงขั้นตอนพิธีศพของเขาในแหล่งข้อมูล
4. การประเมินและมรดก
ไซ มอร์แกนได้รับการยกย่องในฐานะนักขว้างที่มีบทบาทสำคัญในการคว้าแชมป์เวิลด์ซีรีส์ของทีมฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์ และยังคงเป็นที่จดจำจากสถิติที่โดดเด่นในประวัติศาสตร์เมเจอร์ลีกเบสบอล แม้จะมีข้อถกเถียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสาเหตุการเสียชีวิตของเขา
4.1. การประเมินเชิงบวก
ไซ มอร์แกนได้รับการยกย่องว่าเป็นนักขว้างที่มีความสำคัญในการพาทีมฟิลาเดลเฟีย แอทเลติกส์คว้าแชมป์เวิลด์ซีรีส์สองสมัยติดต่อกันในปี ค.ศ. 1910 และ ค.ศ. 1911 บทบาทของเขาในปี ค.ศ. 1911 โดยเฉพาะการช่วยแบกรับภาระการขว้างเมื่อนักขว้างคนอื่นๆ ทำผลงานได้ไม่เต็มที่ แสดงให้เห็นถึงความทนทานและความสำคัญของเขาต่อความสำเร็จของทีม
สถิติการขว้างของเขามีความโดดเด่น เช่น การเป็นผู้นำอเมริกันลีกด้านอัตราการถูกตีต่อ 9 อินนิ่งในปี ค.ศ. 1909 และการติดอันดับสูงในสถิติรวมของ MLB สำหรับอัตราเฉลี่ยการเสียประตูและอัตราการถูกตีต่อ 9 อินนิ่ง แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพและความสามารถในการควบคุมเกมของเขา
4.2. ข้อถกเถียงและการประเมินใหม่
มีข้อมูลที่ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับสาเหตุการเสียชีวิตของไซ มอร์แกน แม้ว่าโดยทั่วไปจะระบุว่าเขาเสียชีวิตด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจ (coronary artery disease) แต่ก็มีข้อกล่าวอ้างที่ขัดแย้งกันในแหล่งข้อมูลบางแห่งว่าเขาเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายด้วยของมีคม อย่างไรก็ตาม ข้อมูลส่วนใหญ่ระบุสาเหตุการเสียชีวิตว่าเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจ