1. ภาพรวม
อาลี ปาร์วิน (علی پروینอะลี ปาร์วินภาษาเปอร์เซีย) เกิดเมื่อวันที่ 25 กันยายน ค.ศ. 1947 เป็นอดีตนักฟุตบอลและผู้จัดการทีมฟุตบอลชาวอิหร่าน ถือเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลชาวอิหร่านที่โดดเด่นที่สุดตลอดกาล เขาเล่นในตำแหน่งกองกลางตัวรุกหรือกองหน้า และเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางจากความผูกพันกับสโมสรเพอร์เซโปลิส ซึ่งเขาเล่นให้เป็นเวลาถึง 18 ปี ในช่วงการปฏิวัติอิหร่านและสงครามอิรัก-อิหร่าน ปาร์วินมีบทบาทสำคัญในการช่วยให้สโมสรเพอร์เซโปลิสยังคงดำเนินต่อไปได้ หลังจากแขวนสตั๊ด เขาได้คุมทีมเพอร์เซโปลิสถึงสามช่วง รวมเป็นเวลา 17 ปี และยังเคยดำรงตำแหน่งประธานสโมสรด้วย นอกจากนี้ เขายังเคยคุมทีมชาติอิหร่าน นำทีมคว้าเหรียญทองเอเชียนเกมส์ในปี 1990 และได้รับเกียรติให้เป็นหนึ่งในนักฟุตบอลระดับแนวหน้าของเอเชียจากสมาพันธ์ฟุตบอลเอเชีย (AFC) รวมถึงถูกบรรจุชื่อในหอเกียรติยศของสโมสรเพอร์เซโปลิสในฐานะผู้จัดการทีมและนักฟุตบอล
2. ชีวิตช่วงต้นและภูมิหลังส่วนตัว
อาลี ปาร์วิน เกิดเมื่อวันที่ 25 กันยายน ค.ศ. 1947 เขาถูกค้นพบขณะเล่นฟุตบอลข้างถนนกับสโมสรในละแวกบ้านชื่อ "อาเรฟ" (Aref) หลังจากถูกทาบทาม เขาได้เข้าร่วมสโมสรอัลบอร์ซ เอฟซี (Alborz FC) ซึ่งเป็นทีมสำรองของสโมสรคายัน เอฟซี (Kayan FC) ที่ซึ่งเขาได้รับการเรียกตัวขึ้นทีมชุดใหญ่อย่างรวดเร็ว ในที่สุด เขาก็ได้ย้ายไปเล่นให้กับพายกัน เอฟซี (Paykan F.C.) ซึ่งเขาเป็นหนึ่งในผู้เล่นดาวเด่นของทีมในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ทีมนี้โลดแล่นอยู่ในวงการฟุตบอลอิหร่าน
ในชีวิตส่วนตัว ปาร์วินแต่งงานในปี ค.ศ. 1976 เขามีลูกสาวสองคนและลูกชายหนึ่งคน ชื่อโมฮัมหมัด ปาร์วิน ซึ่งเป็นอดีตนักฟุตบอลที่เคยเล่นให้กับสโมสรเพอร์เซโปลิสและพายกัน ปัจจุบันอาลี ปาร์วินอาศัยอยู่ในบ้านที่เขาสร้างขึ้นในพื้นที่ลาวาซาน ใกล้กับเตหะราน พร้อมกับภรรยาและครอบครัวของลูก ๆ ของเขา
3. อาชีพนักฟุตบอล
ตลอดเส้นทางอาชีพของอาลี ปาร์วินในฐานะนักฟุตบอล เขาได้สร้างชื่อเสียงและผลงานอันเป็นที่จดจำอย่างมาก ทั้งในระดับสโมสรและในระดับนานาชาติกับทีมชาติอิหร่าน
3.1. อาชีพสโมสร
อาลี ปาร์วินเริ่มต้นอาชีพนักฟุตบอลกับสโมสรในละแวกบ้านอย่างอาเรฟ (Aref) ก่อนจะถูกทาบทามให้เข้าร่วมทีมอัลบอร์ซ เอฟซี (Alborz FC) ซึ่งเป็นทีมสำรองของคายัน เอฟซี (Kayan FC) และได้ถูกเรียกตัวขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้น เขาได้ย้ายไปเล่นให้กับสโมสรพายกัน เอฟซี (Paykan F.C.) ในปี ค.ศ. 1968 ซึ่งเขาเป็นหนึ่งในผู้เล่นคนสำคัญที่ช่วยให้ทีมคว้าแชมป์เตหะราน โปรวินซ์ ลีกในปี ค.ศ. 1969 ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่สโมสรพายกันโลดแล่นอยู่ในวงการฟุตบอลอิหร่าน
ในปี ค.ศ. 1970 หลังจากที่สโมสรพายกันถูกยุบ ปาร์วินได้ย้ายมาร่วมทีมเพอร์เซโปลิส เช่นเดียวกับผู้เล่นคนอื่น ๆ อีกหลายคนจากพายกัน เขาอยู่กับเพอร์เซโปลิสเป็นเวลาถึง 18 ปี จนกระทั่งแขวนสตั๊ดในปี ค.ศ. 1988 ตลอดช่วงเวลาดังกล่าว อาลี ปาร์วินมีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งต่อสโมสร โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังการปฏิวัติอิหร่านและในช่วงสงครามอิรัก-อิหร่าน เขามีส่วนสำคัญในการช่วยให้สโมสรเพอร์เซโปลิสสามารถอยู่รอดและดำเนินกิจกรรมต่อไปได้ในสถานการณ์ที่ยากลำบากนั้น เขายังคงทุ่มเทให้กับทีมและในช่วงท้ายของอาชีพนักฟุตบอล เขายังทำหน้าที่เป็นผู้เล่นควบตำแหน่งผู้จัดการทีมไปพร้อมกัน ปาร์วินลงสนามให้กับเพอร์เซโปลิสไปทั้งสิ้น 275 นัด และทำประตูได้ 98 ประตูในเส้นทางอาชีพค้าแข้งของเขา สโมสรเพอร์เซโปลิสได้ยกย่องให้เขาเป็นหนึ่งในสิบสองผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสโมสรในช่วงทศวรรษ 1970


3.2. อาชีพระดับนานาชาติ
อาลี ปาร์วินได้ติดทีมทีมชาติอิหร่านเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1970 และเป็นส่วนหนึ่งของทีมชาติอิหร่านชุดที่คว้าแชมป์เอเชียนคัพถึงสองสมัยติดต่อกันในปี ค.ศ. 1972 และปี ค.ศ. 1976
เขายังเป็นตัวแทนของประเทศเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1972 ที่เมืองมิวนิก โดยลงเล่นครบทั้งสามนัดของอิหร่านในรายการนั้น นอกจากนี้ เขายังได้เข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1976 ที่เมืองมอนทรีออล ซึ่งเขาก็ลงเล่นครบสามนัดให้กับอิหร่านอีกครั้ง และสามารถทำประตูได้ในเกมรอบแบ่งกลุ่มที่พบกับโปแลนด์
ปาร์วินยังเป็นผู้เล่นคนสำคัญที่ช่วยให้ทีมชาติอิหร่านคว้าเหรียญทองในการแข่งขันเอเชียนเกมส์ 1974 ที่จัดขึ้นในเตหะราน และได้เข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอลโลก 1978 ที่ประเทศอาร์เจนตินา หลังจากที่อิหร่านตกรอบจากการแข่งขันฟุตบอลโลกครั้งนั้น เขาก็ประกาศเลิกเล่นฟุตบอลระดับนานาชาติ โดยเขามีสถิติลงสนามให้กับทีมชาติอิหร่านรวม 76 นัด และทำได้ 11 ประตู
3.3. สถิติอาชีพ (ในฐานะนักฟุตบอล)
อาลี ปาร์วินลงสนามให้กับสโมสรเพอร์เซโปลิสรวม 275 นัด ยิงได้ 98 ประตู ตารางด้านล่างนี้แสดงสถิติการทำประตูในระดับนานาชาติของเขา:
| # | วันที่ | สถานที่ | คู่แข่ง | คะแนน | ผลการแข่งขัน | รายการแข่งขัน |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 1 มกราคม 1972 | สนามกีฬาพานาธิเนอิก, เอเธนส์, กรีซ | คูเวต | 2-0 | ชนะ | โอลิมปิกฤดูร้อน 1972 รอบคัดเลือก |
| 2. | 1 กุมภาพันธ์ 1972 | สนามกีฬาพานาธิเนอิก, เอเธนส์, กรีซ | คูเวต | 2-0 | ชนะ | โอลิมปิกฤดูร้อน 1972 รอบคัดเลือก |
| 3. | 6 พฤษภาคม 1973 | สนามกีฬาอัมจาดีเยห์, เตหะราน, อิหร่าน | คูเวต | 2-1 | ชนะ | ฟุตบอลโลก 1974 รอบคัดเลือก |
| 4. | 3 กันยายน 1974 | สนามกีฬาอาร์ยาเมห์ร, เตหะราน, อิหร่าน | ปากีสถาน | 7-0 | ชนะ | เอเชียนเกมส์ 1974 |
| 5. | 3 กันยายน 1974 | สนามกีฬาอาร์ยาเมห์ร, เตหะราน, อิหร่าน | ปากีสถาน | 7-0 | ชนะ | เอเชียนเกมส์ 1974 |
| 6. | 9 กันยายน 1974 | สนามกีฬาอาร์ยาเมห์ร, เตหะราน, อิหร่าน | มาเลเซีย | 1-0 | ชนะ | เอเชียนเกมส์ 1974 |
| 7. | 20 สิงหาคม 1975 | สนามกีฬาอัมจาดีเยห์, เตหะราน, อิหร่าน | บาห์เรน | 3-0 | ชนะ | โอลิมปิกฤดูร้อน 1976 รอบคัดเลือก |
| 8. | 13 มิถุนายน 1976 | สนามกีฬาอาร์ยาเมห์ร, เตหะราน, อิหร่าน | คูเวต | 1-0 | ชนะ | เอเชียนคัพ 1976 |
| 9. | 22 กรกฎาคม 1976 | สนามกีฬาโอลิมปิก, มอนทรีออล, แคนาดา | โปแลนด์ | 3-2 | แพ้ | โอลิมปิกฤดูร้อน 1976 |
| 10. | 28 มกราคม 1977 | สนามกีฬาอับบาซียีน, ดามัสกัส, ซีเรีย | ซีเรีย | 0-1 | ชนะ | ฟุตบอลโลก 1978 รอบคัดเลือก |
| 11. | 26 เมษายน 1978 | สนามกีฬาอาซาดี, เตหะราน, อิหร่าน | บัลแกเรีย | 1-1 | เสมอ | กระชับมิตร |
4. อาชีพผู้จัดการทีม
หลังจากอาลี ปาร์วินแขวนสตั๊ดในฐานะนักฟุตบอล เขาก็ได้ผันตัวมาเป็นผู้จัดการทีม และประสบความสำเร็จอย่างสูงทั้งในระดับสโมสรและทีมชาติ โดยเป็นที่จดจำจากผลงานการคุมทีมเพอร์เซโปลิสมาอย่างยาวนานถึงสามช่วง และเคยคุมทีมชาติอิหร่าน
4.1. การบริหารทีมสโมสร
อาลี ปาร์วินเริ่มต้นเส้นทางผู้จัดการทีมกับสโมสรที่เขารักอย่างเพอร์เซโปลิส โดยเขาทำหน้าที่เป็นผู้เล่นควบตำแหน่งผู้จัดการทีมตั้งแต่ปี ค.ศ. 1982 ถึง 1988 หลังจากนั้นก็รับหน้าที่ผู้จัดการทีมเต็มตัวตั้งแต่ปี ค.ศ. 1989 ถึง 1993 ในช่วงนี้ เขานำทีมคว้าแชมป์ฮาซฟีคัพได้ถึง 2 สมัย และเป็นแชมป์เอเชียนคัพวินเนอร์สคัพในปี ค.ศ. 1991 รวมถึงเป็นรองแชมป์ในปี ค.ศ. 1993 นอกจากนี้ยังเป็นรองแชมป์เตหะราน โปรวินซ์ ลีกในปี ค.ศ. 1992
ในปี ค.ศ. 1998 ปาร์วินได้กลับมาคุมทีมเพอร์เซโปลิสอีกครั้ง และอยู่กับทีมจนถึงปี ค.ศ. 2006 ในช่วงที่สองนี้ เขาสร้างความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ โดยนำทีมคว้าแชมป์ฮาซฟีคัพในปี 1998-99 และคว้าแชมป์อิหร่านเนียนฟุตบอลลีกได้ถึง 3 สมัย รวมถึงเป็นรองแชมป์อีก 3 สมัย เขาย้ายออกจากทีมไปช่วงสั้นๆ ในฤดูกาล 2003-04 แต่กลับมาอีกครั้งในปีถัดมาในตำแหน่งผู้อำนวยการด้านเทคนิคของทีม หลังจากการเริ่มต้นฤดูกาล 2005-06 ที่ไม่ดีของเพอร์เซโปลิส เขากลับมารับตำแหน่งผู้จัดการทีมอีกครั้ง แต่ก็ต้องลาออกเมื่อสิ้นสุดฤดูกาลเนื่องจากฟอร์มการเล่นของสโมสรที่ไม่ดีนัก
4.2. การบริหารทีมชาติ
ในปลายปี ค.ศ. 1989 อาลี ปาร์วินได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการทีมทีมชาติอิหร่าน ซึ่งในเวลานั้นเขามีประสบการณ์ในการคุมทีมเพอร์เซโปลิสอยู่แล้ว ความนิยมของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเขานำทีมคว้าเหรียญทองฟุตบอลเอเชียนเกมส์ 1990 อย่างไรก็ตาม การตกรอบอย่างรวดเร็วจากเอเชียนคัพ 1992 และความล้มเหลวในการผ่านเข้ารอบฟุตบอลโลก 1994 ทำให้เขาต้องเสียตำแหน่งไป เขาถูกปลดจากตำแหน่งในปี ค.ศ. 1993 และถูกแทนที่โดยสตังโก โปเคลโพวิช
4.3. สถิติการบริหารทีม
ตารางต่อไปนี้แสดงสถิติการบริหารทีมของอาลี ปาร์วิน ทั้งในระดับสโมสรและทีมชาติ:
| สัญชาติ | ทีม | จาก | ถึง | สถิติ | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| นัด | ชนะ | เสมอ | แพ้ | เปอร์เซ็นต์ชนะ | ||||
| เพอร์เซโปลิส | กุมภาพันธ์ 1982 | พฤศจิกายน 1993 | 317 | 200 | 99 | 18 | 63.09% | |
| อิหร่าน | พฤศจิกายน 1989 | ตุลาคม 1993 | 34 | 15 | 11 | 8 | 44.12% | |
| เพอร์เซโปลิส | กันยายน 1998 | มิถุนายน 2003 | 130 | 71 | 45 | 14 | 54.62% | |
| รวม | 501 | 291 | 165 | 45 | 58.08% | |||
ตารางต่อไปนี้แสดงผลงานในแต่ละฤดูกาลของอาลี ปาร์วินในฐานะผู้จัดการทีมสโมสรเพอร์เซโปลิส:
| ฤดูกาล | สโมสร | ในประเทศ | ระหว่างประเทศ | ถ้วยรางวัล | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ลีก | เตหะราน โปรวินซ์ ลีก | ฮาซฟีคัพ | เตหะราน ฮาซฟีคัพ | เตหะราน ซูเปอร์คัพ | เอเอฟซี แชมเปียนส์ลีก | เอเชียนคัพวินเนอร์สคัพ | |||
| 1981-82 | เพอร์เซโปลิส | รองชนะเลิศ | แชมป์ | 1 | |||||
| 1982-83 | แชมป์ | 1 | |||||||
| 1983-84 | รองชนะเลิศ | 0 | |||||||
| 1984-85 | ไม่จบการแข่งขัน | 0 | |||||||
| 1985-86 | อันดับ 5 | 0 | |||||||
| 1986-87 | แชมป์ | รอบ 16 ทีมสุดท้าย | แชมป์ | 2 | |||||
| 1987-88 | แชมป์ | แชมป์ | 2 | ||||||
| 1988-89 | แชมป์ | รอบรองชนะเลิศ | รอบคัดเลือก | 1 | |||||
| 1989-90 | รองชนะเลิศ | แชมป์ | 1 | ||||||
| 1990-91 | แชมป์ | รอบรองชนะเลิศ | แชมป์ | 2 | |||||
| 1991-92 | อันดับ 3 | รองชนะเลิศ | แชมป์ | 1 | |||||
| 1992-93 | รองชนะเลิศ | รองชนะเลิศ | 0 | ||||||
| 1993-94 | ไม่มี | ||||||||
| 1994-95 | |||||||||
| 1995-96 | |||||||||
| 1996-97 | |||||||||
| 1997-98 | |||||||||
| 1998-99 | เพอร์เซโปลิส | แชมป์ | แชมป์ | 2 | |||||
| 1999-00 | แชมป์ | อันดับ 3 | 1 | ||||||
| 2000-01 | รองชนะเลิศ | รอบ 16 ทีมสุดท้าย | อันดับ 3 | 0 | |||||
| 2001-02 | แชมป์ | รอบก่อนรองชนะเลิศ | 1 | ||||||
| 2002-03 | รองชนะเลิศ | รอบ 16 ทีมสุดท้าย | รอบแบ่งกลุ่ม | 0 | |||||
| 2003-04 | ไม่มี | ||||||||
| 2004-05 | |||||||||
| 2005-06 | เพอร์เซโปลิส | อันดับ 9 | รองชนะเลิศ | 0 | |||||
5. บทบาทด้านการบริหาร
หลังจากสิ้นสุดบทบาทในฐานะนักฟุตบอลและผู้จัดการทีม อาลี ปาร์วินยังคงมีบทบาทสำคัญในวงการฟุตบอลอิหร่านในด้านการบริหาร
เมื่อวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 2007 อาลี ปาร์วินเป็นผู้นำในการเข้าครอบครองกิจการสโมสรเอคบาตันในอาซาเดกัน ลีก ซึ่งภายหลังได้เปลี่ยนชื่อเป็นสตีล อาซิน เขายังได้เป็นหนึ่งในสมาชิกคณะกรรมการบริหารของสโมสร และได้รับเลือกเป็นประธานสโมสรสตีล อาซิน เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 2010 อย่างไรก็ตาม เขาลาออกหลังจากทีมตกชั้นไปอาซาเดกัน ลีก เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน ค.ศ. 2011

นอกจากบทบาทกับสตีล อาซินแล้ว ปาร์วินยังเคยดำรงตำแหน่งประธานรักษาการของสโมสรเพอร์เซโปลิสตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงตุลาคม ค.ศ. 2001 และเมื่อวันที่ 19 กันยายน ค.ศ. 2011 อาลี ปาร์วินได้กลับมาเป็นหนึ่งในสมาชิกคณะกรรมการบริหารของเพอร์เซโปลิสเป็นครั้งที่สอง และในวันที่ 22 มกราคม ค.ศ. 2014 หลังจากการลาออกของโมฮัมหมัด รูยานียาน ในฐานะประธานสโมสร ปาร์วินได้รับแต่งตั้งให้เป็นประธานรักษาการของสโมสรเพอร์เซโปลิสอีกครั้ง
6. เกียรติประวัติ
อาลี ปาร์วินได้รับเกียรติประวัติมากมายตลอดอาชีพของเขาทั้งในฐานะนักฟุตบอลและผู้จัดการทีม
6.1. ในฐานะนักฟุตบอล
6.1.1. เกียรติประวัติกับสโมสร
- พายกัน
- เตหะราน โปรวินซ์ ลีก:
- ชนะเลิศ (1): 1969
- เตหะราน โปรวินซ์ ลีก:
- เพอร์เซโปลิส
- อิหร่านเนียนฟุตบอลลีก:
- ชนะเลิศ (3): 1972, 1974, 1976
- รองชนะเลิศ (3): 1975, 1977, 1978
- เอสปานดีคัพ:
- ชนะเลิศ (1): 1979
- เตหะราน โปรวินซ์ ลีก:
- ชนะเลิศ (3): 1983, 1987, 1988
- รองชนะเลิศ (2): 1982, 1984
- เตหะราน ฮาซฟีคัพ:
- ชนะเลิศ (2): 1982, 1987
- รองชนะเลิศ (1): 1981
- อิหร่านเนียนฟุตบอลลีก:
6.1.2. เกียรติประวัติระดับนานาชาติ
- เอเอฟซี เอเชียนคัพ:
- ชนะเลิศ (2): 1972, 1976
- เอเชียนเกมส์:
- เหรียญทอง (1): 1974
6.1.3. เกียรติประวัติส่วนบุคคล
- ผู้เล่นทรงคุณค่าเอเอฟซี เอเชียนคัพ: 1976
6.2. ในฐานะผู้จัดการทีม
6.2.1. เกียรติประวัติกับสโมสร
- เพอร์เซโปลิส
- เอเชียนคัพวินเนอร์สคัพ:
- ชนะเลิศ (1): 1991
- รองชนะเลิศ (1): 1993
- อิหร่านเนียนฟุตบอลลีก:
- ชนะเลิศ (3): 1998-99, 1999-2000, 2001-02
- รองชนะเลิศ (3): 1989-90, 1992-93, 2000-01
- ฮาซฟีคัพ:
- ชนะเลิศ (3): 1987-88, 1991-92, 1998-99
- เตหะราน โปรวินซ์ ลีก:
- ชนะเลิศ (6): 1983, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991
- รองชนะเลิศ (3): 1982, 1984, 1992
- เตหะราน ฮาซฟีคัพ:
- ชนะเลิศ (2): 1982, 1987
- เอเชียนคัพวินเนอร์สคัพ:
6.2.2. เกียรติประวัติระดับนานาชาติ
- อิหร่าน
- เอเชียนเกมส์:
- ชนะเลิศ (1): 1990
- เอเชียนเกมส์:
6.2.3. เกียรติประวัติส่วนบุคคล
- ผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมแห่งปีของอิหร่าน: 2000, 2002
- หอเกียรติยศเพอร์เซโปลิส (ผู้จัดการทีม): 2013
- กลุ่มยอดเยี่ยมแห่งปีของสมาพันธ์ฟุตบอลเอเชีย: 2013
- หอเกียรติยศฟุตบอลอิหร่าน (ผู้จัดการทีม): 2014
7. การยกย่องและมรดก
อาลี ปาร์วินได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลที่โดดเด่นที่สุดในประวัติศาสตร์ของอิหร่าน และเป็นบุคคลสำคัญที่มีอิทธิพลต่อวงการฟุตบอลอิหร่านมาอย่างยาวนาน
สมาพันธ์ฟุตบอลเอเชีย (AFC) ได้คัดเลือกเขาให้เป็นหนึ่งในสิบเจ็ดผู้เล่นระดับแนวหน้าของเอเชีย และมอบรูปปั้นเพื่อเป็นเกียรติแก่เขา นอกจากนี้ เขายังได้รับการบรรจุชื่อในหอเกียรติยศของสโมสรเพอร์เซโปลิส ในฐานะนักฟุตบอล และสโมสรยังได้กล่าวขอบคุณสำหรับผลงานอันยอดเยี่ยมของเขาตลอดอาชีพการเป็นนักฟุตบอลอาวุโสที่เพอร์เซโปลิส สโมสรได้มอบรูปปั้นใบหน้าของเขาและยกย่องให้เขาเป็นหนึ่งในสิบสองผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ของเพอร์เซโปลิสในทศวรรษ 1970 รวมถึงได้รับการบรรจุชื่อในหอเกียรติยศฟุตบอลอิหร่านในฐานะผู้จัดการทีมในปี ค.ศ. 2014 และเป็นหนึ่งในกลุ่มยอดเยี่ยมแห่งปีของสมาพันธ์ฟุตบอลเอเชียในปี ค.ศ. 2013
มรดกที่อาลี ปาร์วินทิ้งไว้คือบทบาทสำคัญในการช่วยพยุงสโมสรเพอร์เซโปลิสให้รอดพ้นจากช่วงเวลาที่ยากลำบากอย่างสงครามอิรัก-อิหร่าน ความทุ่มเทอย่างยาวนานทั้งในฐานะผู้เล่นและผู้จัดการทีม ทำให้เขากลายเป็นสัญลักษณ์ของสโมสรและความภาคภูมิใจของแฟนบอลอิหร่าน