ลิซ่า เรย์มอนด์

1. ภาพรวม

ลิซ่า เรย์มอนด์ (เกิดเมื่อวันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2516) เป็นอดีตนักเทนนิสอาชีพหญิงชาวอเมริกันผู้ประสบความสำเร็จอย่างโดดเด่นในประเภทคู่ เธอคว้าแชมป์รายการใหญ่ได้ถึง 11 รายการ ประกอบด้วยแชมป์หญิงคู่ 6 รายการ และคู่ผสม 5 รายการ เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2543 เธอขึ้นสู่ตำแหน่งมือวางอันดับ 1 ของโลกในประเภทคู่เป็นครั้งแรก และเป็นผู้เล่นคนที่ 13 ที่ทำได้สำเร็จ ตลอดอาชีพการงาน เรย์มอนด์ครองตำแหน่งมือวางอันดับ 1 ถึง 5 ครั้ง รวมระยะเวลา 137 สัปดาห์ ซึ่งเป็นสถิติสูงสุดอันดับสี่ตลอดกาล และปิดท้ายปีในฐานะผู้เล่นหญิงคู่มือวางอันดับ 1 ของโลกในปี พ.ศ. 2544 และ พ.ศ. 2549 เธอเป็นเจ้าของสถิติผู้เล่นที่มีชัยชนะในประเภทคู่มากที่สุดในประวัติศาสตร์ WTA ด้วยจำนวน 860 แมตช์ และลงเล่นในประเภทคู่มากที่สุดถึง 1,206 แมตช์ เธอทำเงินรางวัลรวมตลอดอาชีพมากกว่า 10.00 M USD

เรย์มอนด์เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถคว้า แกรนด์สแลมอาชีพในประเภทคู่ได้สำเร็จ หลังจากที่เธอคว้าแชมป์ เฟรนช์โอเพน 2006 คู่หูของเธอในอดีต ได้แก่ ลินด์เซย์ ดาเวนพอร์ต, มาร์ตินา นาฟราติโลวา, เรนเน สเตอร์บส์, ซาแมนธา สโตเซอร์, คเวตา เพสช์เก, คารา แบล็ก และ ลีเซล ฮูเบอร์ นอกจากนี้ เรย์มอนด์ยังเป็นนักกีฬาโอลิมปิกที่ได้รับเหรียญรางวัล โดยคว้าเหรียญทองแดงในประเภทคู่ผสมจากการแข่งขัน เทนนิสในโอลิมปิกฤดูร้อน 2012 ที่ ลอนดอน โดยจับคู่กับ ไมค์ ไบรอัน เธอเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศประเภทคู่ของ WTA ทั้งหมด 122 ครั้ง และคว้าแชมป์ได้ 79 รายการ (เป็นอันดับที่หกในประวัติศาสตร์) เรย์มอนด์ยังคว้าแชมป์ประเภทคู่ได้อย่างน้อยหนึ่งรายการในทุกปีระหว่าง พ.ศ. 2536 ถึง พ.ศ. 2555 รวมเป็นระยะเวลา 20 ปี

แม้จะโดดเด่นที่สุดในความสามารถด้านประเภทคู่ แต่เรย์มอนด์ก็ประสบความสำเร็จพอสมควรในประเภทเดี่ยว โดยคว้าแชมป์ 4 รายการ (และเป็นรองแชมป์อีก 8 ครั้ง) และทำอันดับสูงสุดในอาชีพที่อันดับ 15 ของโลกในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2540 เธอเข้าถึงรอบสัปดาห์ที่สองของการแข่งขันแกรนด์สแลมได้ 8 ครั้ง โดยผลงานที่ดีที่สุดคือการเข้าถึงรอบก่อนรองชนะเลิศ 2 ครั้งที่ วิมเบิลดัน 2000 และ ออสเตรเลียนโอเพน 2004 และเข้าถึงรอบสี่ได้ 6 ครั้ง ตลอดอาชีพการเล่นเดี่ยว เรย์มอนด์เคยเอาชนะอดีตมือวางอันดับ 1 ของโลกอย่าง วีนัส วิลเลียมส์, อารันต์ชา ซานเชซ บิคาริโอ, โมนิกา เซเลส, เจนนิเฟอร์ คาปริอาติ และ มาร์ตินา ฮิงกิส รวมถึงผู้เล่น 10 อันดับแรกที่ประสบความสำเร็จคนอื่นๆ เช่น มือวางอันดับ 2 ของโลก ยานา โนวอตนา, อแมนดา คูตเซอร์, แมกดาเลนา มาลีวา, เบรนดา ชูลทซ์-แมคคาร์ธี, ลอรี แมคนีล, ซินา แกรริสัน, นาตาลี โทเซียต, อิรินา สปิร์เลีย, นาตาชา ซเวเรวา, คอนชิตา มาร์ติเนซ, มาริยง บาร์โตลี, สเวตลานา คุซเนตโซวา, มาเรีย คิริเลนโก, เยเลนา เดเมนเทียวา, ดาเนียลา ฮันตูโชวา และ ดินารา ซาฟินา ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2550 เธอตัดสินใจเลิกเล่นประเภทเดี่ยว และเลือกที่จะมุ่งเน้นไปที่อาชีพประเภทคู่แทน

2. ชีวิตและช่วงมหาวิทยาลัย

ลิซ่า เรย์มอนด์มีพื้นเพมาจากรัฐเพนซิลเวเนียและได้สร้างชื่อเสียงในวงการเทนนิสระดับมหาวิทยาลัยก่อนที่จะก้าวเข้าสู่เส้นทางอาชีพ

2.1. วัยเด็กและภูมิหลัง

ลิซ่า เรย์มอนด์เกิดที่เมือง นอร์ริสทาวน์ รัฐเพนซิลเวเนีย และจบการศึกษาจากโรงเรียน The Academy of Notre Dame de Namur ซึ่งเป็นโรงเรียนคาทอลิกหญิงล้วนในเมือง วิลลาโนวา รัฐเพนซิลเวเนีย ในปี พ.ศ. 2534

2.2. อาชีพเทนนิสระดับมหาวิทยาลัย

เธอได้รับทุนการศึกษาด้านกีฬาเพื่อเข้าศึกษาที่ มหาวิทยาลัยฟลอริดา ในเมือง เกนส์วิลล์ รัฐฟลอริดา ที่นั่นเธอได้เล่นให้กับทีมเทนนิสหญิง ฟลอริดา เกเตอส์ ภายใต้การฝึกสอนของโค้ช แอนดี แบรนดี ในฐานะนักกีฬาของเกเตอส์ เธอคว้าแชมป์รายการเดี่ยวของ NCAA ได้ในปี พ.ศ. 2535 และ พ.ศ. 2536 และนำทีมเกเตอส์คว้าแชมป์ระดับชาติของ NCAA เป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2535 เธอเป็นผู้เล่นคนแรกที่คว้าแชมป์แกรนด์สแลมระดับวิทยาลัยทั้งสามรายการได้ภายในฤดูกาลเดียว (พ.ศ. 2535) เธอได้รับรางวัล Rookie of the Year ในปี พ.ศ. 2535 และรางวัล Tennis Magazine Collegiate Player of the Year ในปีเดียวกัน นอกจากนี้ เธอยังได้รับรางวัล Honda Sports Award สำหรับนักเทนนิสหญิงยอดเยี่ยมระดับวิทยาลัยถึงสองครั้ง ในฤดูกาล 1991/92 และ 1992/93

ในระดับเยาวชน เรย์มอนด์คว้าแชมป์รายการเดี่ยวและคู่ระดับชาติของ USTA ได้ 5 รายการ และเคยเป็นมือวางอันดับ 1 ของสหรัฐอเมริกาในรุ่นอายุไม่เกิน 18 ปี ในปี พ.ศ. 2533 เธอได้รับการบรรจุชื่อเข้าสู่ หอเกียรติยศนักกีฬาของมหาวิทยาลัยฟลอริดา ในฐานะ "Gator Great" ในปี พ.ศ. 2546

3. อาชีพเทนนิสอาชีพ

ลิซ่า เรย์มอนด์เริ่มต้นอาชีพเทนนิสอาชีพในปี พ.ศ. 2532 และสร้างผลงานที่โดดเด่นทั้งในประเภทเดี่ยว ประเภทคู่ และประเภทคู่ผสม รวมถึงการเข้าร่วมการแข่งขันประเภททีมระดับนานาชาติ

3.1. การเปิดตัวและช่วงแรกของอาชีพ

ลิซ่า เรย์มอนด์เริ่มเข้าสู่วงการเทนนิสอาชีพในปี พ.ศ. 2532 และคว้าแชมป์ประเภทคู่รายการแรกของเธอได้ในปี พ.ศ. 2536 ที่โตเกียว โดยจับคู่กับ แชนดา รูบิน

3.2. อาชีพประเภทเดี่ยว

แม้จะโดดเด่นในประเภทคู่ แต่เรย์มอนด์ก็มีผลงานที่น่าจดจำในประเภทเดี่ยว เธอคว้าแชมป์ WTA Tour ได้ 4 รายการ และเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศได้ 8 ครั้ง อันดับสูงสุดในอาชีพของเธอคืออันดับ 15 ของโลก ซึ่งทำได้เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2540 ในการแข่งขันแกรนด์สแลม เธอเข้าถึงรอบก่อนรองชนะเลิศได้ 2 ครั้ง ที่ วิมเบิลดัน 2000 และ ออสเตรเลียนโอเพน 2004 และเข้าถึงรอบสี่ได้อีก 6 ครั้ง ตลอดอาชีพการเล่นเดี่ยว เธอเคยเอาชนะผู้เล่นชั้นนำหลายคน รวมถึงอดีตมือวางอันดับ 1 ของโลกอย่าง วีนัส วิลเลียมส์, อารันต์ชา ซานเชซ บิคาริโอ, โมนิกา เซเลส, เจนนิเฟอร์ คาปริอาติ และ มาร์ตินา ฮิงกิส ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2550 เธอตัดสินใจเลิกเล่นประเภทเดี่ยวเพื่อมุ่งเน้นไปที่อาชีพประเภทคู่

3.3. อาชีพประเภทคู่

ลิซ่า เรย์มอนด์เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดจากความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ในประเภทคู่ เธอขึ้นสู่ตำแหน่งมือวางอันดับ 1 ของโลกในประเภทคู่เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2543 และครองตำแหน่งนี้รวมทั้งสิ้น 137 สัปดาห์ ซึ่งเป็นสถิติสูงสุดอันดับสี่ตลอดกาล เธอปิดท้ายปีในฐานะผู้เล่นหญิงคู่มือวางอันดับ 1 ของโลกในปี พ.ศ. 2544 และ พ.ศ. 2549 เรย์มอนด์คว้าแชมป์ประเภทคู่ WTA Tour ได้ถึง 79 รายการ จากการเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศ 122 ครั้ง ซึ่งเป็นอันดับที่หกในประวัติศาสตร์ เธอสร้างสถิติเป็นผู้เล่นที่มีชัยชนะในประเภทคู่มากที่สุดในประวัติศาสตร์ WTA ด้วยจำนวน 860 แมตช์ และลงเล่นในประเภทคู่มากที่สุดถึง 1,206 แมตช์ นอกจากนี้ เธอยังคว้าแชมป์ประเภทคู่ได้อย่างน้อยหนึ่งรายการในทุกปีระหว่าง พ.ศ. 2536 ถึง พ.ศ. 2555 รวมเป็นระยะเวลา 20 ปี เธอเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถคว้าแกรนด์สแลมอาชีพในประเภทคู่ได้สำเร็จ หลังจากที่เธอคว้าแชมป์ เฟรนช์โอเพน 2006

3.3.1. ความร่วมมือที่สำคัญ

ตลอดอาชีพของเธอ ลิซ่า เรย์มอนด์ได้จับคู่กับนักเทนนิสชั้นนำหลายคน:

เรนเน สเตอร์บส์**: เป็นคู่หูที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง โดยคว้าแชมป์แกรนด์สแลมหญิงคู่ร่วมกัน 3 รายการ ได้แก่ ออสเตรเลียนโอเพน 2000, วิมเบิลดัน 2001 และ ยูเอสโอเพน 2001
ซาแมนธา สโตเซอร์**: เป็นอีกหนึ่งคู่หูที่โดดเด่น พวกเขาคว้าแชมป์แกรนด์สแลมหญิงคู่ร่วมกัน 2 รายการ ได้แก่ ยูเอสโอเพน 2005 และ เฟรนช์โอเพน 2006 ทั้งคู่ยังได้รับการยกย่องให้เป็น ITF World Doubles Champions ในปี พ.ศ. 2548 และ พ.ศ. 2549 รวมถึงได้รับรางวัล WTA Team of the Year ในปี พ.ศ. 2549
ลีเซล ฮูเบอร์**: เป็นคู่หูในช่วงท้ายอาชีพที่ประสบความสำเร็จ โดยคว้าแชมป์ ยูเอสโอเพน 2011 ร่วมกัน

นอกจากนี้ เรย์มอนด์ยังเคยจับคู่กับนักเทนนิสชื่อดังคนอื่นๆ เช่น ลินด์เซย์ ดาเวนพอร์ต, มาร์ตินา นาฟราติโลวา, คเวตา เพสช์เก และ คารา แบล็ก

3.3.2. แกรนด์สแลมประเภทคู่

ลิซ่า เรย์มอนด์เข้าถึงรอบชิงชนะเลิศแกรนด์สแลมประเภทหญิงคู่ 13 ครั้ง และคว้าแชมป์ได้ 6 รายการ:

ชนะเลิศ (6)**:
- ออสเตรเลียนโอเพน 2000 (กับ เรนเน สเตอร์บส์)
- วิมเบิลดัน 2001 (กับ เรนเน สเตอร์บส์)
- ยูเอสโอเพน 2001 (กับ เรนเน สเตอร์บส์)
- ยูเอสโอเพน 2005 (กับ ซาแมนธา สโตเซอร์)
- เฟรนช์โอเพน 2006 (กับ ซาแมนธา สโตเซอร์)
- ยูเอสโอเพน 2011 (กับ ลีเซล ฮูเบอร์)
รองชนะเลิศ (7)**:
- เฟรนช์โอเพน 1994 (กับ ลินด์เซย์ ดาเวนพอร์ต)
- ออสเตรเลียนโอเพน 1997 (กับ ลินด์เซย์ ดาเวนพอร์ต)
- เฟรนช์โอเพน 1997 (กับ แมรี โจ เฟอร์นันเดซ)
- เฟรนช์โอเพน 2002 (กับ เรนเน สเตอร์บส์)
- ออสเตรเลียนโอเพน 2006 (กับ ซาแมนธา สโตเซอร์)
- วิมเบิลดัน 2008 (กับ ซาแมนธา สโตเซอร์)
- ยูเอสโอเพน 2008 (กับ ซาแมนธา สโตเซอร์)

3.3.3. สถิติและบันทึกประเภทคู่

ลิซ่า เรย์มอนด์มีสถิติที่น่าประทับใจในประเภทคู่:

ชนะ 861 แมตช์ แพ้ 347 แมตช์
คว้าแชมป์ WTA Tour ได้ 79 รายการ จากการเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศ 122 ครั้ง
ครองตำแหน่งมือวางอันดับ 1 ของโลกในประเภทคู่รวม 137 สัปดาห์
คว้าแชมป์แกรนด์สแลมประเภทหญิงคู่ 6 รายการ
เป็นผู้เล่นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่คว้าแชมป์ประเภทคู่ได้อย่างน้อยหนึ่งรายการในทุกปีเป็นเวลา 20 ปีติดต่อกัน (พ.ศ. 2536-2555)

3.4. อาชีพประเภทคู่ผสม

ลิซ่า เรย์มอนด์ยังประสบความสำเร็จอย่างมากในประเภทคู่ผสม โดยคว้าแชมป์แกรนด์สแลมได้ 5 รายการ และได้รับเหรียญโอลิมปิก

3.4.1. แกรนด์สแลมประเภทคู่ผสม

ลิซ่า เรย์มอนด์เข้าถึงรอบชิงชนะเลิศแกรนด์สแลมประเภทคู่ผสม 10 ครั้ง และคว้าแชมป์ได้ 5 รายการ:

ชนะเลิศ (5)**:
- ยูเอสโอเพน 1996 (กับ แพทริก กัลเบรธ)
- วิมเบิลดัน 1999 (กับ ลีนเดอร์ ปาเอส)
- ยูเอสโอเพน 2002 (กับ ไมค์ ไบรอัน)
- เฟรนช์โอเพน 2003 (กับ ไมค์ ไบรอัน)
- วิมเบิลดัน 2012 (กับ ไมค์ ไบรอัน)
รองชนะเลิศ (5)**:
- เฟรนช์โอเพน 1997 (กับ แพทริก กัลเบรธ)
- ยูเอสโอเพน 1998 (กับ แพทริก กัลเบรธ)
- ยูเอสโอเพน 2001 (กับ ลีนเดอร์ ปาเอส)
- วิมเบิลดัน 2010 (กับ เวสลีย์ มูดี)
- วิมเบิลดัน 2013 (กับ บรูโน โซอาเรส)

3.4.2. รางวัลประเภทคู่ผสมที่สำคัญ

เรย์มอนด์คว้าแชมป์ประเภทคู่ผสมได้ทั้งหมด 5 รายการ รวมถึงเหรียญทองแดงโอลิมปิก:

เหรียญทองแดง โอลิมปิกฤดูร้อน 2012 ที่ ลอนดอน ในประเภทคู่ผสม (กับ ไมค์ ไบรอัน)

3.5. การเข้าร่วมการแข่งขันประเภททีม

ลิซ่า เรย์มอนด์เป็นตัวแทนของ สหรัฐอเมริกา ในการแข่งขันเทนนิสประเภททีมระดับนานาชาติหลายรายการ ซึ่งรวมถึง เฟดคัพ, ฮอปแมนคัพ และ โอลิมปิกฤดูร้อน

3.5.1. เฟดคัพและฮอปแมนคัพ

เฟดคัพ**: เรย์มอนด์เข้าร่วมการแข่งขันเฟดคัพในปี พ.ศ. 2540, 2541, 2543, 2545, 2546, 2547, 2550 และ 2551 โดยมีผลงานที่ดีที่สุดคือการเป็นส่วนหนึ่งของทีมที่คว้าแชมป์ในปี พ.ศ. 2543 สถิติโดยรวมของเธอในเฟดคัพคือ ชนะ 14 แพ้ 9 โดยแบ่งเป็นสถิติประเภทเดี่ยว ชนะ 3 แพ้ 6 และประเภทคู่ ชนะ 11 แพ้ 3
ฮอปแมนคัพ**: เธอเข้าร่วมการแข่งขันฮอปแมนคัพในปี พ.ศ. 2549 และคว้าแชมป์ร่วมกับ เทย์เลอร์ เดนต์ สถิติโดยรวมของเธอในฮอปแมนคัพคือ ชนะ 3 แพ้ 4 โดยแบ่งเป็นสถิติประเภทเดี่ยว ชนะ 0 แพ้ 4 และประเภทคู่ผสม ชนะ 3 แพ้ 0

3.5.2. การเข้าร่วมโอลิมปิก

โอลิมปิกฤดูร้อน 2004** ที่ เอเธนส์: เรย์มอนด์เข้าร่วมการแข่งขันในประเภทเดี่ยวและประเภทคู่ ในประเภทเดี่ยวเธอเข้าถึงรอบที่ 3 และในประเภทคู่ เธอเข้าถึงรอบก่อนรองชนะเลิศ โดยจับคู่กับ มาร์ตินา นาฟราติโลวา สถิติโดยรวมของเธอในโอลิมปิก 2004 คือ ชนะ 3 แพ้ 2 โดยแบ่งเป็นสถิติประเภทเดี่ยว ชนะ 2 แพ้ 1 และประเภทคู่ ชนะ 1 แพ้ 1
โอลิมปิกฤดูร้อน 2012** ที่ ลอนดอน: เธอคว้าเหรียญทองแดงในประเภทคู่ผสม โดยจับคู่กับ ไมค์ ไบรอัน นอกจากนี้ เธอยังเข้าถึงรอบรองชนะเลิศในประเภทหญิงคู่ โดยจับคู่กับ ลีเซล ฮูเบอร์ แต่จบลงด้วยอันดับที่ 4 หลังจากแพ้ในรอบชิงเหรียญทองแดงให้กับ มาเรีย คิริเลนโก และ นาเดีย เปโตรวา จาก รัสเซีย ด้วยสกอร์ 6-4, 4-6, 1-6

4. รางวัลและเกียรติยศ

นอกเหนือจากความสำเร็จในการแข่งขันแล้ว ลิซ่า เรย์มอนด์ยังได้รับรางวัลและเกียรติยศอื่นๆ ตลอดอาชีพของเธอ:

ได้รับรางวัล Honda Sports Award สำหรับนักเทนนิสหญิงยอดเยี่ยมระดับวิทยาลัยถึงสองครั้ง ในฤดูกาล 1991/92 และ 1992/93
ได้รับรางวัล Rookie of the Year ในปี พ.ศ. 2535
ได้รับรางวัล Tennis Magazine Collegiate Player of the Year ในปี พ.ศ. 2535
ได้รับการยกย่องให้เป็น ITF World Doubles Champions ในปี พ.ศ. 2548 และ พ.ศ. 2549 ร่วมกับ ซาแมนธา สโตเซอร์
ได้รับรางวัล WTA Team of the Year ในปี พ.ศ. 2549 ร่วมกับ ซาแมนธา สโตเซอร์
ได้รับการบรรจุชื่อเข้าสู่ หอเกียรติยศนักกีฬาของมหาวิทยาลัยฟลอริดา ในฐานะ "Gator Great" ในปี พ.ศ. 2546

รายการ	ผลงานที่ดีที่สุด
ออสเตรเลียนโอเพน	รอบก่อนรองชนะเลิศ (พ.ศ. 2547)
เฟรนช์โอเพน	รอบ 4 (พ.ศ. 2540)
วิมเบิลดัน	รอบก่อนรองชนะเลิศ (พ.ศ. 2543)
ยูเอสโอเพน	รอบ 4 (พ.ศ. 2539)

สถิติชนะ-แพ้ในอาชีพ: ชนะ 390 แพ้ 299
คว้าแชมป์ WTA Tour ได้ 4 รายการ และเป็นรองแชมป์ 8 ครั้ง

6.2. ผลงานประเภทคู่

รายการ	ผลงานที่ดีที่สุด
ออสเตรเลียนโอเพน	ชนะเลิศ (พ.ศ. 2543)
เฟรนช์โอเพน	ชนะเลิศ (พ.ศ. 2549)
วิมเบิลดัน	ชนะเลิศ (พ.ศ. 2544)
ยูเอสโอเพน	ชนะเลิศ (พ.ศ. 2544, 2548, 2554)
ดับเบิลยูทีเอ ไฟนอลส์	ชนะเลิศ (พ.ศ. 2544, 2548, 2549, 2554)
โอลิมปิกฤดูร้อน	รอบรองชนะเลิศ (อันดับ 4) (พ.ศ. 2555)

สถิติชนะ-แพ้ในอาชีพ: ชนะ 861 แพ้ 347
คว้าแชมป์ WTA Tour ได้ 79 รายการ และเป็นรองแชมป์ 43 ครั้ง
ครองตำแหน่งมือวางอันดับ 1 ของโลกในประเภทคู่รวม 137 สัปดาห์

6.3. ผลงานประเภทคู่ผสม

รายการ	ผลงานที่ดีที่สุด
ออสเตรเลียนโอเพน	รอบรองชนะเลิศ (พ.ศ. 2539, 2553)
เฟรนช์โอเพน	ชนะเลิศ (พ.ศ. 2546)
วิมเบิลดัน	ชนะเลิศ (พ.ศ. 2542, 2555)
ยูเอสโอเพน	ชนะเลิศ (พ.ศ. 2539, 2545)
โอลิมปิกฤดูร้อน	เหรียญทองแดง (พ.ศ. 2555)

สถิติชนะ-แพ้ในอาชีพ: ชนะ 119 แพ้ 77
คว้าแชมป์แกรนด์สแลมประเภทคู่ผสม 5 รายการ
คว้าเหรียญทองแดงโอลิมปิก 1 เหรียญ

6.4. อันดับรายปี

ปี	อันดับสูงสุดประเภทเดี่ยว	อันดับสูงสุดประเภทคู่
พ.ศ. 2532	463	218
พ.ศ. 2533	218	725
พ.ศ. 2534	32	32
พ.ศ. 2535	10	10
พ.ศ. 2536	16	16
พ.ศ. 2537	12	12
พ.ศ. 2538	12	12
พ.ศ. 2539	5	5
พ.ศ. 2540	5	5
พ.ศ. 2541	5	5
พ.ศ. 2542	1	1
พ.ศ. 2543	3	3
พ.ศ. 2544	5	5
พ.ศ. 2545	10	10
พ.ศ. 2546	3	3
พ.ศ. 2547	1	1
พ.ศ. 2548	3	3
พ.ศ. 2549	8	8
พ.ศ. 2550	18	18
พ.ศ. 2551	9	9
พ.ศ. 2552	4	4
พ.ศ. 2553	6	6
พ.ศ. 2554	29	29
พ.ศ. 2555	44	44
พ.ศ. 2556	61	61
พ.ศ. 2557	-	1074
พ.ศ. 2558	-	-