ฟรีดริช ซิลเชอร์

2.1. การเกิดและช่วงต้นของชีวิต

ฟิลิป ฟรีดริช ซิลเชอร์ เกิดเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน ค.ศ. 1789 ที่เมือง ชนายท์ (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ ไวน์ชตัดท์) ประเทศเยอรมนี เดิมทีเขาตั้งใจที่จะประกอบอาชีพเป็นครูในโรงเรียน

2.2. การศึกษา

ซิลเชอร์ได้เปลี่ยนเส้นทางชีวิตมาอุทิศตนให้กับดนตรีอย่างเต็มตัวหลังจากที่เขาได้พบกับ คาร์ล มาเรีย ฟอน เวเบอร์ ที่โรงเรียนสอนศาสนาใน ลูทวิชส์บวร์ค หลังจากนั้น เขาได้ศึกษาการประพันธ์เพลงและเปียโนกับ คอนราดิน ครอยท์เซอร์ และ โยฮัน เนโปมุก ฮุมเมิล ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญในวงการดนตรีในยุคนั้น

2.3. การเริ่มต้นอาชีพนักดนตรี

ในปี ค.ศ. 1817 ซิลเชอร์ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการด้านดนตรีประจำมหาวิทยาลัยทือบิงเงิน และดำรงตำแหน่งนี้จนกระทั่งเสียชีวิต บทบาทนี้ถือเป็นการเริ่มต้นอาชีพนักดนตรีอย่างเป็นทางการของเขา และเป็นจุดเริ่มต้นของการมีส่วนร่วมอันสำคัญในวงการเพลงประสานเสียง

3.1. กิจกรรมที่มหาวิทยาลัยทือบิงเงิน

ซิลเชอร์ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการด้านดนตรีที่มหาวิทยาลัยทือบิงเงินตั้งแต่ปี ค.ศ. 1817 จนกระทั่งเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1860 ในบทบาทนี้ เขามีหน้าที่รับผิดชอบในการควบคุมวงดนตรีของมหาวิทยาลัย และมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการจัดการศึกษาด้านดนตรี ซึ่งทำให้เขากลายเป็นบุคคลสำคัญในการส่งเสริมและพัฒนาการร้องเพลงประสานเสียง

3.2. การรวบรวมและเรียบเรียงเพลงพื้นบ้าน

ผลงานสำคัญที่สุดของซิลเชอร์คือการรวบรวม จัดระเบียบ และเรียบเรียงเพลงพื้นบ้านเยอรมันและเพลงพื้นบ้านนานาชาติจำนวนมาก รวมถึงเพลงศาสนา บทเพลงเหล่านี้หลายเพลงได้กลายเป็นบทเพลงมาตรฐานที่คณะนักร้องประสานเสียงหลายแห่งในเยอรมนียังคงขับร้องมาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งสะท้อนถึงความสามารถของเขาในการทำให้เพลงพื้นบ้านเข้าถึงและเป็นที่นิยมในวงกว้าง

3.3. การมีส่วนร่วมในการพัฒนาเพลงประสานเสียง

ซิลเชอร์ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญที่สุดที่มีบทบาทในการส่งเสริมการร้องเพลงประสานเสียงในเยอรมนี อิทธิพลของเขาขยายไปถึงวัฒนธรรมเพลงประสานเสียงของประเทศ โดยบทเพลงที่เขาเรียบเรียงและประพันธ์ขึ้นได้กลายเป็นส่วนสำคัญและเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลายในชีวิตประจำวันของชาวเยอรมัน

3.4. การก่อตั้งและกิจกรรมของ Akademische Liedertafel

ในปี ค.ศ. 1829 ซิลเชอร์ได้ก่อตั้งวงประสานเสียงชายชื่อ "Akademische Liedertafel" ขึ้นที่เมืองทือบิงเงิน เขาทำหน้าที่เป็นประธานของวงนี้ตั้งแต่ก่อตั้งจนกระทั่งเสียชีวิต วง Akademische Liedertafel มีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมการร้องเพลงประสานเสียงและเป็นเวทีสำหรับการแสดงบทเพลงที่ซิลเชอร์เรียบเรียงขึ้น

3.5. ความสำเร็จทางวิชาการ

นอกเหนือจากความสำเร็จทางดนตรีแล้ว ซิลเชอร์ยังได้รับการยกย่องในด้านวิชาการอีกด้วย โดยในปี ค.ศ. 1852 เขาได้รับปริญญาเอกสาขาปรัชญา ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความรอบรู้และความสามารถที่หลากหลายของเขา

4.1. ผลงานชิ้นเอก

ในบรรดาบทเพลงที่ซิลเชอร์ประพันธ์และเรียบเรียงขึ้น บทเพลงที่โดดเด่นและเป็นที่รู้จักมากที่สุด ได้แก่:

• "Ich hatt' einen Kameraden" (ฉันมีสหายคนหนึ่ง)
• "Alle Jahre wieder" (ทุกปีอีกครั้ง)
• "Am Brunnen vor dem Tore" (ที่บ่อน้ำหน้าประตู) ซึ่งเป็นเพลงที่ฟรันทซ์ ชูเบิร์ทก็เคยประพันธ์ทำนองไว้เช่นกัน แต่ฉบับของซิลเชอร์ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย
• "Die Lorelei" (โลเรไล) ซึ่งเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในฐานะเพลงที่เขาประพันธ์ทำนอง
• "Abschied" หรือ "Muss i denn zum Städtele hinaus" (ฉันต้องจากเมืองไปแล้วหรือ) ซึ่งเป็นเพลงที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับเพลงภาษาอังกฤษชื่อ "Wooden Heart" ที่โด่งดังโดย เอลวิส เพรสลีย์ ในช่วงที่เขาประจำการอยู่ในเยอรมนีตะวันตกระหว่างการรับราชการทหาร
• ทำนองเพลง "So nimm denn meine Hände" (ดังนั้นจงจับมือฉันไว้) ซึ่งเดิมทีแต่งขึ้นสำหรับเพลงอื่น
• "Ännchen von Tharau" (แอนน์เชินแห่งทาเรา)

4.2. ลักษณะเด่นของผลงาน

ผลงานของซิลเชอร์โดดเด่นด้วยความสามารถในการจับแก่นแท้และจิตวิญญาณของเพลงพื้นบ้าน ทำให้บทเพลงของเขามีความไพเราะ เข้าถึงง่าย และเป็นที่จดจำได้ง่าย การเรียบเรียงของเขามักจะเน้นความเรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยความหมาย ทำให้บทเพลงเหล่านี้ยังคงได้รับความนิยมอย่างต่อเนื่องในฐานะบทเพลงประสานเสียง และเป็นส่วนสำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมดนตรีของเยอรมนี

5.1. ครอบครัว

ซิลเชอร์แต่งงานกับ ลูอีเซอ โรซิเน เอ็นสลิน (Luise Rosine Ensslin) ผู้มีชีวิตอยู่ระหว่างปี ค.ศ. 1804 ถึง 1871 ทั้งคู่มีบุตรสาวสองคนและบุตรชายหนึ่งคน

6.1. การประเมินทางประวัติศาสตร์ดนตรี

ในประวัติศาสตร์ดนตรี ซิลเชอร์ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกที่สำคัญที่สุดของการร้องเพลงประสานเสียง เขามีบทบาทสำคัญในการพัฒนาและเผยแพร่วัฒนธรรมเพลงประสานเสียงในเยอรมนี การเรียบเรียงเพลงพื้นบ้านของเขาไม่เพียงแต่ทำให้บทเพลงเหล่านี้คงอยู่รอด แต่ยังช่วยยกระดับสถานะของเพลงพื้นบ้านให้เป็นส่วนหนึ่งของบทเพลงมาตรฐานที่ได้รับการยอมรับ

6.2. ผลกระทบทางสังคมและวัฒนธรรม

บทเพลงที่ซิลเชอร์เรียบเรียงและประพันธ์ขึ้นมีส่วนช่วยอย่างมากในการสร้างและรักษาอัตลักษณ์ของชาติเยอรมัน รวมถึงการอนุรักษ์วัฒนธรรมดนตรีพื้นบ้านให้คงอยู่สืบไป บทเพลงของเขาได้กลายเป็นส่วนสำคัญและเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลายในชีวิตประจำวันของชาวเยอรมัน ซึ่งแสดงให้เห็นถึงผลกระทบอันยาวนานที่ดนตรีของเขามีต่อสาธารณชนและมรดกทางวัฒนธรรมของประเทศ